aaaaaaahhhh

ik ben het echt zat, vrijdag weer ongesteld geworden, het is nu weer 6 maanden na mijn laatste miskraam, en ben nu dus ruim anderhalf jaar verder in totaal.
Ik weet het, ik ben goed afgeleid omdat ik al 2 jongens heb, maar toch ben ik er elke dag mee bezig.lees vaak nog steeds mee, en vooral in de week naar de nod toe, ben ik hier dagelijks te vinden. Moet het toch maar proberen te gaan los laten. Mijn jongste is nu aan het oefenen op school, weer een volgende fase, maar het kleintje had nu anders 4 maanden geweest en het 2de kindje had anders volgende maand geboren moeten worden. Het is raar dat de kinderwens net zo groot is als bij het krijgen van je eerste. Had dat niet verwacht, misschien omdat het nu al zo lang duurt. Bij mijn 2de heeft het 1 jaar geduurd, bij de eerste was het meteen raak. Misschien is het feit dat ik nu 35 ben, toch wel een factor hierin? Nou ja, ik weet dat het vast goed komt, maar het geduld die wij allemaal moeten hebben, of het nu je 1ste is of je 3de, het is blijkbaar toch hetzelfde. Ben dus blij dat ik hier af en toe mijn verhaal kwijt kan, en elke x weer ben ik blij als er iemand zwanger is.
nou gaat een vriendinnetje ook stoppen voor haar derde, wedden dat het meteen raak is. ik gun het haar 'tuurlijk, maar toch hoop ik stiekem daat ik ietje eerder ben, en dat het dan wel goed blijft gaan.
nou dit was het weer even. groeten maar weer.
Adren
 
Hoi Adren,

Ik begrijp je frustratie wel maar je moet je voorstellen dat hier vrouwen op het forum zitten, waarvan het nog maar de vraag is of ze ooit zelf een kindje kunnen krijgen. Ik vind jouw geklaag (zeker omdat je het geluk ook al hebt van 2 kinderen) daarom wat ongepast op dit forum.
 
Ha Adren,

Trek je ajb niets aan van het berichtje van de Anoniem. Is kennelijk weer toegeslagen ...

Zoals je zelf aangeeft zal het weinig uitmaken of het nu om de eerste, tweede of derde gaat. Een vriendin van mij heeft lang op de eerste moeten wachten en wacht nu al weer drie jaar op de tweede. Ook zij vertelde mij dat het niet anders is dan bij de eerste. Het blijft vreselijk moeilijk op iets te hopen, waarvan je niet zeker weet of het ooit nog gaat gebeuren. En iedere keer is die teleurstelling weer enorm.
Ik hoop dat het voor jou (mijzelf en al die anderen op dit forum) snel mag gaan lukken.

liefs,
Gonnie
 
Hoi Gonnie,

Niet dat ik het eens ben met de toon van Anoniem maar ik begrijp het wel hoor. Als je zelf misschien geen kinderen kunt krijgen is het toch pijnlijk te lezen dat iemand klaagt die al twee kinderen heeft. Ik bedoel het echt niet lullig, ik zeg alleen dat ik de reactie wel kan begrijpen.

Ina
 
Gonnie,
Ik begrijp maar al te best hoe je je voelt. Heb zelf een kindje van 18 maanden en verlang heel sterk naar een tweede. Jammer genoeg wil het niet echt vlotten. Ik ben van het principe dat het niet uitmaakt het hoeveelste kind het is dat je wilt. Als je er voor kiest, is het omdat je het graag wilt. En als een kind gewild is en dus een bewuste keuze maakt het niet uit, een onbeantwoord verlangen, is steeds pijnlijk. Toch probeer ik voor mezelf te genieten van mijn kleine schat. En dan denk ik, er zijn mensen die het moeilijker of slechter hebben dan ikzelf. En dan voel ik me beter. Wie weet helpt het bij u ook. In elk geval, succes aan iedereen die voor een eerste, tweede, derde, vierde,... kindje gaat. Natje
 
Hoi Adren,

Ook ik zit in dezelfde situatie. 5 maanden na een miskraam, anderhalf jaar bezig. Alleen zou dit de eerste moeten zijn.

Elke maand na mijn eisprong weer ontzettend veel hoop, leg elk klein dingetje voor mezelf uit dat het deze keer weleens goed kan zijn. Maar helaas, gisteren (11 dagen na mijn eisprong) al ongesteld geworden.

Dus weer alle hoop weg, teleurgesteld, janken, wanneer gaat het dan wel een keer lukken ..... op die dagen weet ik het gewoon niet meer, is mijn hoop helemaal weg.

En ook net als jij, beheerst het mijn leven heel erg. Ik weet het, maar weet niet hoe ik het van me af kan zetten, zodat de kans op succes misschien groter wordt.

Heel veel succes, ik hoop dat het snel gaat lukken.
Tjel.
 
Nu gaat iedereen nog denken dat het voor mij ook om een tweede of derde kindje zou gaan....
Dat is niet zo. Ook bij ons wil het zwanger raken voor de 1e maar niet lukken.
Ik heb het alleen maar voor Adren willen opnemen, omdat verdriet zich volgens mij niet laat vergelijken.

groet,
Gonnie
 
Bedankt voor jullie reacties. Natuurlijk relativeer ik ook en ben ik superblij met mijn jongens. De reactie van anoniem heb ik wel 10 keer gehoord na mijn miskraam, en toch is de pijn van het verlies van het 3de en 4de kindje niet anders alsof het je eerste zou zijn geweest Als je ook goed lees, heb ik niet geklaagd, maar heb ik alleen maar even het gevoel dat ik had opgeschreven, net als velen van jullie.
Dat mag toch op dit forum??
groeten,
Adren

 
Terug
Bovenaan