Dit is eigelijk mijn tweede berichtje, maar ik zag net dat deze niet geplaatst was, dus nogmaals!
Even over mijzelf.
Het gaat enerzijds goed, ik voel me vrolijk, ben weer zeer druk en aanwezig zoals altijd, mijn humeur is goed. Maar tegelijkertijd voel ik me heel verdrietig en dat kan ik dus niet rijmen met het eerste.
Dit is iets van pas de laatste 2 weken.
Het lijkt ook wel een soort jaloersigheid naar zwangere vrouwen toe (fysiek zichtbaar dan he) en ik kan daar heel moeilijk mee omgaan.
Vandaag heb ik het ook nog aan mijn collega verteld die niet zo ver is als ik zou zijn...fijn....die zie ik dus elke week dikker worden en dat doet heel veel pijn.
Gelukkig nam ze het goed op en begreep ze dat ook wel. Zij heeft zelf voor haar eerste kindje ook een miskraam gehad en is daarna met haar cyclus gaan tobben, en snapt heel goed nu hoe ik mij voel naar haar toe.
Maar van de week was het heel anders.
Ik was op een verjaardag van een vriendin van mij en god, wat viel mij haar reactie smerig tegen, zeg.
Een kennis van haar was er ook (die ken ik gelukkig niet zo goed) en die is dus ook zwanger, ook ongeveer zover als ik zou zijn.
Ik zat letter tussen hen in en over mijn hoofd heen werd er alleen maar over echo's, kleertjes etc. gepraat. Halloooo!!
Ik ben niet zo aardig toen geweest en die vriendin snapte dat niet. Juist zij.
Zij die heel erg met mij meeleefde, vooral na mijn 2e miskraam en toen ik die sepsis kreeg na de curettage. Ze kwam op bezoek in het ziekenhuis, stond klaar voor mijn man, dat soort dingen. En nu dit. Ze zat alles maar aan zichzelf te spiegelen.
Zij heeft haar dochtertje uiteindelijk na 4 jaar met IVF gekregen. Zij vind nu dat ik niet zo negatief moet doen en hoop moet houden, want dat zij toch ook al die tijd? Ik moet maar leren mee te leven met zwangere vrouwen, want dat deed zij ook altijd en dat heeft haar juist alleen maar geholpen.
En o ja, zwangere vrouwen kan ik nou eenmaal niet ontlopen.
Fijne vriendin........die hoef ik dus ook voorlopig even niet te zien.
Mijn collega vond dit maar raar, die vind het juist normaal dat ik nu even wegzak.
Nou, verder wil ik dolgraag weer zwanger worden, maar dat moet nog even wachten tot ergens in februari en dan ben ik toch ook al weer bang voor als (hopelijk snel) de test positief is hoe het daarna gaat lopen.
Nee, je kunt niet zeggen dat Aadje makkelijk in de omgang is, haha!
Maar ik wil graag de nadruk leggen dat het bovenal goed gaat en ik voornamelijk de dagen toch wel lachend doorkom.
Verder moet ik van de week weer ongesteld worden. Nog geen voortekenen, voorzover ik die ooit al eens gehad heb. Ik ben het gewoon ineens (ik weet wel welke dag, hoor) en dan kan ik achteraf dat ene puistje wel plaatsen, haha.
Nou hebben wij het deze maand voor het zingen de kerk uitgedaan zegmaar. Dat ging in het verleden altijd goed, maar ergens hoop ik stiekem dat het nu fout ging. Maar dat zal wel niet.......
Zo, nu ga ik toch echt naar bed.
Het is al 1:15 en bij ons in het bedrijf is december altijd een drukke maand, lange dagen met veel overwerken en extra zaterdagen werken. Das ergens toch ook wel een beetje een reden waarom ik soms zo lang hier afwezig ben.
Ik ben blij als ik thuisben en daar gaan de zaken natuurlijk ook door.
Daarnaast ben ik een fanatieke sporten en ik vind het echt niet leuk als ik een avondje moet laten schieten.
Maar goed, ik heb het nu weer aardig gecompenseerd, haha!
Hopelijk tot gauw weer.
Aadje
Even over mijzelf.
Het gaat enerzijds goed, ik voel me vrolijk, ben weer zeer druk en aanwezig zoals altijd, mijn humeur is goed. Maar tegelijkertijd voel ik me heel verdrietig en dat kan ik dus niet rijmen met het eerste.
Dit is iets van pas de laatste 2 weken.
Het lijkt ook wel een soort jaloersigheid naar zwangere vrouwen toe (fysiek zichtbaar dan he) en ik kan daar heel moeilijk mee omgaan.
Vandaag heb ik het ook nog aan mijn collega verteld die niet zo ver is als ik zou zijn...fijn....die zie ik dus elke week dikker worden en dat doet heel veel pijn.
Gelukkig nam ze het goed op en begreep ze dat ook wel. Zij heeft zelf voor haar eerste kindje ook een miskraam gehad en is daarna met haar cyclus gaan tobben, en snapt heel goed nu hoe ik mij voel naar haar toe.
Maar van de week was het heel anders.
Ik was op een verjaardag van een vriendin van mij en god, wat viel mij haar reactie smerig tegen, zeg.
Een kennis van haar was er ook (die ken ik gelukkig niet zo goed) en die is dus ook zwanger, ook ongeveer zover als ik zou zijn.
Ik zat letter tussen hen in en over mijn hoofd heen werd er alleen maar over echo's, kleertjes etc. gepraat. Halloooo!!
Ik ben niet zo aardig toen geweest en die vriendin snapte dat niet. Juist zij.
Zij die heel erg met mij meeleefde, vooral na mijn 2e miskraam en toen ik die sepsis kreeg na de curettage. Ze kwam op bezoek in het ziekenhuis, stond klaar voor mijn man, dat soort dingen. En nu dit. Ze zat alles maar aan zichzelf te spiegelen.
Zij heeft haar dochtertje uiteindelijk na 4 jaar met IVF gekregen. Zij vind nu dat ik niet zo negatief moet doen en hoop moet houden, want dat zij toch ook al die tijd? Ik moet maar leren mee te leven met zwangere vrouwen, want dat deed zij ook altijd en dat heeft haar juist alleen maar geholpen.
En o ja, zwangere vrouwen kan ik nou eenmaal niet ontlopen.
Fijne vriendin........die hoef ik dus ook voorlopig even niet te zien.
Mijn collega vond dit maar raar, die vind het juist normaal dat ik nu even wegzak.
Nou, verder wil ik dolgraag weer zwanger worden, maar dat moet nog even wachten tot ergens in februari en dan ben ik toch ook al weer bang voor als (hopelijk snel) de test positief is hoe het daarna gaat lopen.
Nee, je kunt niet zeggen dat Aadje makkelijk in de omgang is, haha!
Maar ik wil graag de nadruk leggen dat het bovenal goed gaat en ik voornamelijk de dagen toch wel lachend doorkom.
Verder moet ik van de week weer ongesteld worden. Nog geen voortekenen, voorzover ik die ooit al eens gehad heb. Ik ben het gewoon ineens (ik weet wel welke dag, hoor) en dan kan ik achteraf dat ene puistje wel plaatsen, haha.
Nou hebben wij het deze maand voor het zingen de kerk uitgedaan zegmaar. Dat ging in het verleden altijd goed, maar ergens hoop ik stiekem dat het nu fout ging. Maar dat zal wel niet.......
Zo, nu ga ik toch echt naar bed.
Het is al 1:15 en bij ons in het bedrijf is december altijd een drukke maand, lange dagen met veel overwerken en extra zaterdagen werken. Das ergens toch ook wel een beetje een reden waarom ik soms zo lang hier afwezig ben.
Ik ben blij als ik thuisben en daar gaan de zaken natuurlijk ook door.
Daarnaast ben ik een fanatieke sporten en ik vind het echt niet leuk als ik een avondje moet laten schieten.
Maar goed, ik heb het nu weer aardig gecompenseerd, haha!
Hopelijk tot gauw weer.
Aadje