Daar is Aadje weer en zowaar, nu eens niet om te zeuren!
Gisteren ben ik weer aan het werk gegaan, halve dagen op advies van de bedrijfsarts tot volgende week.
Heerlijk vind ik het.
Na thuis te zijn gekomen uit het ziekenhuis was wel het advies meegegeven voorlopig even niet aan het werk te gaan, maar na anderhalve week ging ik me toch wel vervelen.
Ik had een heel gesprek met mijn leidinggevende vandaag en dat was wel fijn. Zij kent mij behoorlijk goed en vind mij door de strijd sterker geworden.
Zelf had ik dat gevoel ook al.
Zoals ik ook al bij het berichtje van Corina zei, nu ben ik ook gelukkig.
Ik voel me lichamelijk goed, ik heb een topvent, een fijn huis, lieve katten en op het werk gaat het ook weer goed en dat doe ik ook met plezier.
Een kind zou de kroon op alles zijn, laat ik dat vooropstellen, maar het is niet bepalend voor mijn geluk, ik ben het al!
Dit klinkt misschien een beetje krom en ik wil er zeker niemand mee beledigen ofzo en het lijkt net of het me allemaal niet meer kan schelen wat er is gebeurt, 'tuurlijk wel en ik kan me er echt nog wel verdrietig om voelen, maar ik durf vooruit te kijken.
Ik weet ook totaal niet wanneer ik ongesteld moet worden, het kan me even niet schelen ook.
We houden ons keurig aan het advies veilig te doen, want ik ben toch wel nieuwsgierig wat er uit de testen gaat komen. Wellicht niets, maar evengoed is het dan nog vroeg zat om weer opnieuw te gaan proberen vind ik.
En al is het nu buiten rotweer, ik voel me weer stralend. En dat is iets wat ik echt weken niet meer heb gehad.
Dat wilde ik toch even vertellen!
Aadje
Gisteren ben ik weer aan het werk gegaan, halve dagen op advies van de bedrijfsarts tot volgende week.
Heerlijk vind ik het.
Na thuis te zijn gekomen uit het ziekenhuis was wel het advies meegegeven voorlopig even niet aan het werk te gaan, maar na anderhalve week ging ik me toch wel vervelen.
Ik had een heel gesprek met mijn leidinggevende vandaag en dat was wel fijn. Zij kent mij behoorlijk goed en vind mij door de strijd sterker geworden.
Zelf had ik dat gevoel ook al.
Zoals ik ook al bij het berichtje van Corina zei, nu ben ik ook gelukkig.
Ik voel me lichamelijk goed, ik heb een topvent, een fijn huis, lieve katten en op het werk gaat het ook weer goed en dat doe ik ook met plezier.
Een kind zou de kroon op alles zijn, laat ik dat vooropstellen, maar het is niet bepalend voor mijn geluk, ik ben het al!
Dit klinkt misschien een beetje krom en ik wil er zeker niemand mee beledigen ofzo en het lijkt net of het me allemaal niet meer kan schelen wat er is gebeurt, 'tuurlijk wel en ik kan me er echt nog wel verdrietig om voelen, maar ik durf vooruit te kijken.
Ik weet ook totaal niet wanneer ik ongesteld moet worden, het kan me even niet schelen ook.
We houden ons keurig aan het advies veilig te doen, want ik ben toch wel nieuwsgierig wat er uit de testen gaat komen. Wellicht niets, maar evengoed is het dan nog vroeg zat om weer opnieuw te gaan proberen vind ik.
En al is het nu buiten rotweer, ik voel me weer stralend. En dat is iets wat ik echt weken niet meer heb gehad.
Dat wilde ik toch even vertellen!
Aadje