Hoi Meike,
Had al een reactie gegeven op iemand waarvan de neusamandeltjes moesten worden geknipt.
Als er bij jou buisjes gezet moeten worden hoef je je daar ECHT niet druk om te maken. Het doet namelijk helemaal geen pijn. Van te voren geeft papa of mama alvast een paracetamolletje, zodat je als je eenmaal weer wakker wordt helemaal niks voelt. Juli is 4,5 jaar en moest buisjes omdat ze zoveel vocht achter achter haar oren had dat ze tot 40% minder hoorde. Vond haar al zo slecht luisteren, maar dat kwam dus daardoor (alhoewel... ze wil nog steeds niet luisteren, haha).
Hier even het verhaal geknipt en geplakt:
Mijn dochter heeft dinsdag buisjes in haar oren gekregen. Die was in het Amphia in Breda.
Er waren in totaal 5 kindjes die geholpen werden, waaronder 2 die en buisjes kregen en waarvan de neusamandelen werden verwijdert.
We moesten al om 12.00 uur in het ziekenhuis zijn en mochten om pas 13.30 uur naar boven naar de operatiekamer. De zuster kwam eerst precies uitleggen aan de kindjes hoe het allemaal in z'n werk ging door het laten zien van foto's en hoe het kapje werkte en hoe het buisje eruit zag.
Om 13.00 uur moesten ze allemaal hun ziekenhuis jurkjes aan en om 13.30 uur mochten we met bed en al naar boven. Eén van de ouders mocht maar mee. Toen mochten de kindjes daarboven in de wachtkamer nog spelen tot ze geroepen werden. Die kamer was heel leuk ingericht als onderwaterkamer. Ze hebben allemaal nog heerlijk zitten spelen.
Toen Juli en ik eenmaal op de operatiekamer kwamen wilde ze niet op de tafel gaan liggen en mocht ze op mijn schoot in slaap gebracht worden. Toen moest ik haar op tafel tillen en moest ik weg.
Na 5 minuten kwam de dokter vertellen dat alles goed was gegaan en mocht ik bij haar op de uitslaapkamer. Ze werd vrij snel wakker.
Kindjes waarvan de neusamandelen zijn verwijdert worden sneller wakker van de pijn.
Er was één jongetje van 1,5 jaar die wel gehuild had, maar dat was volgens mij meer van de slaap dan van wat anders want hij zat al gelijk lekker een broodje te eten.
Het ventje van 4 heb ik geen kik horen geven.
Nadat iedereen een ijsje had gekregen en de papieren in orde waren gebracht mochten we om 15.30 uur naar huis.
Al met al vond ik het erg meevallen. Ik vond het voor mijn dochter even zielig op de operatiekamer met al die vreemde mensen op haar heen, maar ze heeft amper pijn gehad. Een groot kado in het vooruitzicht en natuurlijk dat ijsje deden wonderen.
Liefs, en veel beterschap!
Tessie & Juli
