<p>Hoi allemaal! Mijn zoontje (bijna 3 maanden) geef ik borstvoeding op verzoek. Eigenlijk mag ik niet klagen. Vanaf eerste moment supergoede productie, drinkt goed en groeit goed. Zoontje slaapt enorm goed in draagdoek (gerust uren achter elkaar) en de nachten zijn eigenlijk ook fijn (rond 20 uur in zijn bedje, vaak rond half 2 weer voeden). Door omstandigheden begin ik pas in januari weer met werk, top!</p><p>Alleen... als ik daar aan denk beginnen bij mij de zorgen nu al te komen. Zoontje ligt aan mijn borst om uiteraard voeding binnen te krijgen, maar.. ik het geeft hem ook een zekere geborgenheid en rust. Vanaf ergens in de (na)middag neemt de onrust bij hem toe en duurt tot ergens in de avond. Dan krijg ik 'm alleen kalm met mijn borst of in de draagdoek. Speentje wil hij echt niet hebben, en laten huilen? Dat kan ik niet. Ik reageer niet op elke kleine kik, maar echt laten huilen en hem oncomfortabel zien dat vind ik echt onnodig.</p><p>Ik heb er geen probleem mee. Onze oudste vind het ook wel prima, we lezen samen boek, knutselen iets of zingen terwijl de baby aan me ligt. Ik vind het ook prettig om stapje terug te doen op het eind van de middag en zo wat rust te brengen. Maaar... hoe gaan we dit doen wanneer ik weer terug naar werk moet? Hoe zorgen we dat ie zowel genoeg voeding binnen krijgt en de geborgenheid krijgt die hij vraagt?</p><p>Mijn man zorgt 1 vaste dag per week voor de kinderen en twee dagen gaan ze naar de opvang. Mijn man helpt enorm veel maar is niet zo handig met baby's (wel met peuters!) Voorbeeld: heeft heel de dag baby niet gezien, dus ik geef hem de baby en ik ga even naar wc (max 3 minuten weg). Ik kom terug, baby ligt krijsend in de box. Manlief vertelt me dat ie 'm niet stil kreeg dus hij heeft 'm maar weer in de box gelegd. Dat maakt het niet makkelijker voor me om mijn zorgen los te laten... </p><p>Ben dus gewoon nieuwsgierig of iemand dit herkent en waarbij het is goedgekomen? .. inmiddels te lang verhaal geworden, sorry!</p>