Aan kinderen beginnen zonder achtervang, verstandig?

[Gebruiker10423140]

Goedemorgen,

Allereerst alvast bedankt voor jullie bijdragen. Ik ben op zoek naar ervaringen van mensen die aan kinderen zijn begonnen, of er een mening over hebben, zonder achtervang van bijvoorbeeld (groot)ouders. Ik merk dat bij veel mensen met kinderen de familie toch een belangrijke hulp of vangnet is. Mijn familie hoef ik niets van te verwachten en wonen ver weg. Bij mijn schoonfamilie hebben we alleen mijn schoonvader (schoonmoeder helaas overleden) en we weten niet hoe lang en óf we daar op kunnen bouwen. Vrienden wonen eigenlijk praktisch allemaal ver weg die niet altijd zomaar hulp kunnen bieden, ook bijvoorbeeld vanwege werk. We zien eigenlijk hetzelfde bij mijn zwager, de familie van zijn vrouw doet veel.

Alle wensen en gevoelens daargelaten over het willen van kinderen, is het wel verstandig om op deze manier aan kinderen te beginnen? Zeker als het zwaarder wordt als er iets misgaat lijkt me deze situatie bij voorbaat al behoorlijk ingewikkeld. Of niet? We hebben ook allebei een drukke baan wat dan ook niet echt helpt, hoewel die baan dan natuurlijk op het tweede plan komt. We zullen in ieder geval enorm afhankelijk zijn van de kinderopvang wat eigenlijk al niet echt goed voelt. Wat is jullie ervaring?

 

[Essil]

Vroeger was babysitten ook een heel normale baan voor tienermeisjes.
Je zou eventueel ook richting een au-pair kunnen denken.
Voor gewoon overdag is normale kinderopvang of gastouder heel geschikt, behalve dat je kind daar meestal niet mag komen als het ziek is. Het is moeilijk vooraf te bepalen of dat voor jouw kind een probleem gaat zijn natuurlijk. Niet ieder kind is even vaak ziek.
Je kan eventueel via zoiets als zwangerschapsyoga ook in contact komen met andere moeders, om informatie uit te wisselen. Bij de opvang zijn ze vaak ook bereid mee te denken over de opvoeding.

 

[Mariemamma]

Als je kind ziek is, niet naar de opvang mag daardoor en jullie moeten werken, wat doe je dan? Ook als ze meerdere dagen ziek zijn? Als je daar een plan voor hebt of kan maken, dan is achtervang door familie niet nodig. Ik weet trouwens niet waar je woont, maar de wachtlijsten in de kinderopvang zijn echt lang. Wij hadden de donderdag extra nodig. Mijn dochter begint al op school zonder die extra dag op de opvang ooit gekregen te hebben, bij mijn zoontje heeft hij straks twee jaar op de wachtlijst gestaan voor die dag voor hij ook op de donderdag daarheen mag. 

 

[gebruiker111771]

Ik zou de keuze voor wel of geen kinderen niet af laten hangen van dit soort praktische dingen. Ik denk dat je daar laten misschien wel spijt van gaat krijgen. Neemt niet weg dat het goed is om over na te denken. 
Ik heb 2 kinderen, de ouders van mijn man wonen in het buitenland. Mijn vader is ernstig ziek en daardoor kunnen mijn ouders niet oppassen als de kinderen ziek zijn (wel om een keertje uit eten te kunnen ofzoiets). Ze zitten inmiddels beide op school. Voor die tijd gingen ze 3 dagen naar het kdv en nu 3 dagen bso. Mijn man en ik werken beide 4 dagen en zijn dus 1 dag thuis doordeweeks. Voor ons voelt dat prima. Familie is geen vangnet. 
Het is lastig als ze ziek zijn (of als je zelf ziek bent). Wij kijken wie van ons 2 dan het beste thuis kan zijn (of er nemen vrij of we proberen thuis wat te werken). Dat kost wat vrije dagen, maar we redden het wel daarmee. Het 1e jaar na de geboorte was wel pittig, om de haverklap waren zij of wij ziek. Nu is dat veel minder. 
Hoe ouder je kinderen worden, hoe meer mensen je leert kennen vanuit de omgeving van je kinderen. Als het nodig is gaan ze naar een vriendje of komt er een vriendje bij ons. Dat geeft ook wat flexibiliteit. 

 

[BillieJoe]

Hi!
Kan niet helemaal mee praten, omdat wij (inmiddels!) een dag oppas hebben van mijn ouders. Maar voor wij aan kind(eren) begonnen was dit niet het plan. Mijn ouders zijn uiteindelijk (blijvend) een dag ingesprongen in corona tijd, toen de opvang steeds dicht was / ging / kind niet welkom was vanwege snotneus etc. en wij wel moesten werken.
Het enige wat ik kan zeggen is: laat je door alleen dit gebrek aan achtervang niet tegenhouden in je kinderwens. Gelukkig hebben we kinderopvang in Nederland en hoewel het duur is, krijg je afhankelijk van je inkomen nog een aardige bijdrage terug. 
Toen ik zwanger was van onze zoon heb ik hem bewust al direct bij meerdere opvanglocaties ingeschreven, niet gewacht tot ik een rondleiding ofzo gehad had. Ik heb hem daarna wel weer uitgeschreven bij een locatie die me minder leek na de rondleiding - maar dit leek me de meest praktische volgorde.  Ik zie nu ook bij vrienden die het andersom gedaan hebben dat het bij hen nu heel lastig is een plek te krijgen. Ik weet dat de wachtlijsten nu zelfs nog langer zijn dan toen ik zwanger was (4 jaar geleden), dus dit is in ieder geval een tip die ik je zou willen geven. 
Mijn zoon gaat 3 dagen per week naar de opvang, omdat mijn ouders dus nu 1 dag per week oppassen. Het plan van tevoren was dat hij 4 dagen zou gaan, en ik en mijn partner beiden om de week 1 dag thuis zouden zijn met hem (dit laatste doen we nog steeds). Die 4 dagen hebben we uiteindelijk dus maar een maand gedaan, omdat de lockdown daarna inging. Wel hebben we het opgebouwd vanaf het moment dat ik weer moest werken, omdat ik het wel heftig vond hem direct 4 dagen te brengen (eerste maand 2 dagen, tweede maand 3, derde maand 4 - en toen zou het zo blijven maar lockdown, haha).
Verder, ik weet natuurlijk niet wat voor werk jullie beiden doen en of dit kantoorbaan-achtig is of niet. Wij hebben beiden ook een drukke (kantoor)baan en ik zie mijn zwangere collega's nu wel regelmatig een beroep doen op het langere ouderschapsverlof na de geboorte - om zo de wachtlijst van de kinderopvang te laten aansluiten op het moment van weer aan het werk moeten. Verder zie ik bij mijn werkgever (maar ik weet dat dit heel erg afhankelijk is van waar je werkt) flexibiliteit en begrip voor "de opstartfase" van het ouderschap. Mijn tip hier zou ook zijn ga er in ieder geval over in gesprek, er is vaak meer mogelijk dan je denkt en mensen waarderen het feit dat je erover praat (geldt overigens niet alleen voor jou maar uiteraard ook voor je partner!).
En last but not least... de "me-time" en "us-time" blijft ook belangrijk. Wij hebben al vanaf het begin een aantal vaste oppassers die we kunnen vragen als wij een keer een avondje uit willen. We hebben zelfs een aantal keer de oppas laten overnachten in onze logeerkamer, zodat we ons niet bezwaard hoefden te voelen als we rond 1AM thuis aankwamen. Ik kan niet in jullie portemonnee kijke en uiteraard is zo'n avond niet goedkoop op die manier, maar onze redenering is dat we zoiets echt niet vaak doen en dat het het zeker waard is.
Het is een heel verhaal geworden, maar lang verhaal kort wat ik zeggen wil... een (oppas)vangnet van bestaande familie is fijn, maar niet onoverkomelijk om kind(eren) te krijgen zonder. Ik zou de ervaring van het moeder zijn van mijn zoon niet hebben willen missen. Het is zoveel meer dan alleen een wezentje voor wie je oppas nodig hebt. Zolang jij en je partner op één lijn zitten (wat betreft verdeling thuis, werk, etc) is mijn ervaring dat je er samen altijd wel uit komt binnen de beschikbare mogelijkheden.