Aan marco (papa van Jasper) en andere papa's op het forum!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Nou, als jullie het aandurven om hier mee te komen kletsen dan heb ik ook nog wel wat vraagjes. Niet om jullie aan te vallen hoor maar puur uit nieuwsgierigheid!

Zijn  de cliche's waar? Bijvoorbeeld dat je nu minder aandacht krijgt van je vrouw en dat je dat stoort?
Ja en nu weet ik dus ineens geen andere meer!

En hoe ervaren jullie het vaderschap.....???
Voordelen / nadelen.

Hoe is de zorg verdeeld en hoe denken jullie hierover??

En de belangrijkste vraag.... wat kunnen de vrouwen doen om hun man te laten zien dat ze ook nog steeds 'vrouw' zijn ipv alleen 'mama'
Want zo voel ik me wel eens!

Groetjes Kirsten mama van Tyche
 
Nou nou wat een vragen maar ik zal mijn best doen om ze 1 voor 1 te beantwoorden.

Over aandacht van mijn Jacqueline heb ik niet te klagen vind ik zelf. Het enige wat ik mis is de tijd met z'n tweeen. Even boodschappen doen, avondje de kroeg in, samen winkelen e.d. Maar dat is niet iets wat nu niet meer kan omdat Jacqueline geen aandacht meer voor mij heeft. Ik en Jacqueline moeten de aandacht verdelen dus heb je gewoon minder tijd voor elkaar.

Maar gelukkig wordt Jasper langzaam wat makkelijker (zeer relatief begrijp wat hij is helemaal niet moeilijk) en wennen wij een beetje aan het ritme (ook dat is erg relatief).

Dus nee mij hoor je niet klagen over de aandacht van mijn vrouw.
 
Hoe ervaar ik het vaderschap?

Het eerste wat mij te binnen schiet is "Het is wel even wennen" Natuurlijk ik ben super blij met ons ventje en ik geniet van zijn aanwezigheid, de aandacht die je aan hem kan geven, de dingen die hij langzaam leert, de kleine knuffeltjes die hij al geeft heeeerlijk.

Maar ik heb ook wel het gevoel van waar zijn we aan begonnen. Het op 5 uur wakker worden omdat jasper huilt, de dagen dat hij ziek is (op dit moment ook), niet even ergens heen kunnen met z'n tweeen omdat je rekening met hem moet houden en het soms iets teveel aandacht vragen van jasper.

Er zijn dus genoeg voordelen maar wat mij betreft op dit moment ook veel nadelen. Wat mij wel is opgevallen in de afgelopen 8 maanden is dat met name de nadelen verdwijnen of   minder worden en dat de voordelen meer en groter worden. Maar voorlopig houd ik het op "Het is wel even wennen"
 
Hoe is de zorg verleend.

Ik draag absoluut mijn steentje bij. Vanaf de derde maand heb ik op iedere dinsdag mijn papadag (ik werk 4*9). Ik ga zo verder met het beantwoorden wat jasper heeft papa's aandacht even nodig.
 
Nou ik ben benieuwd naar de volgende antwoorden!
Ik vind je antwoorden wel oke hoor en ik denk dat heel veel moeders er zo ook over denken. Ik in ieder geval wel.
Bij mij is wat tegenvalt gewoon het gesjouw. Even gauw boodschappen doen is er gewoon niet meer bij! Kinderwagen moet ingepakt, luiers, doekjes... o jee tutje vergeten, terug! Kan ik nu wel gaan.. vlug dan zodat ik op tijd terug ben voor haar hapje.. dat soort dingen.
Maar idd de knuffels en glimlachjes maken alles goed. Of als ze op haar buik draait en me dan heel eigenwijs aankijkt... zucht!
Tyche is ook ziek sinds gisteren en dan maak ik me zo ontzettend zorgen... dan heb ik wel wat minder aandacht voor mijn man maar hij begrijpt dat wel denk ik. Als ie van zn werk thuis komt dan krijgt Tyche ook altijd eerst een kusje en dan mama pas. Maar dat zorgen maken hoort erbij maar dat het zo erg kon zijn, dat wist ik niet!!!

Hoe is het nu met Jasper? Waar heeft ie last van of gewoon een keer niet zo fit???

Groetjes Kirsten
 
Ik vind het trouwens ook goed hoe jullie het met je werk hebben geregeld. Ook mijn man is volop aanwezig voor onze meid omdat we een eigen bedrijf hebben en hij af en toe binnenwipt en in ieder geval tussen de middag thuis is.
Ik merk echt aan Tyche dat het een papa's kindje is. Als papa komt stralen haar oogjes gewoon!
 
zo kleine man ligt op bed.

Waar was ik gebleven. o ja de verzorging.

Dinsdag is dus papadag en ben ik er dus de hele dag voor Jasper. Maar ik ga niet roepen dat het gelijk verdeeld is. Jacqueline werkt 30 uur in de week en zorgt dus op basis van dit gegeven al meer voor Jasper.

Maar dan de dagen (weekend) dat we samen zijn. Ondanks dat ik ook hier mijn steentje bijdraag moet in zeggen dat Jacqueline ook hier meer inbreng in heeft. Op één of andere manier  gaat het Jacqueline dan iets makkelijker (misschien laat ik dat ook wel toe). Als ik het procentueel moet bekijken dan zeg ik in de wekende 65-70% Jacqueline en ik dus de rest. Ik moet daarbij wel zeggen dat Jacqueline op zaterdag volleybalt en dat ik ondanks mijn diensten zoveel mogelijk probeer om haar hier de ruimte te geven. Maar ook hier ben ik heel eerlijk en rekend zij zich vaker weg dan ik.

Al met al draag ik dus mijn steentje en doe mijn best maar Jacqueline doet net even iets meer. Ik moet hierbij natuurlijk wel zeggen dat Jacqueline over het algemeen zeer tevreden is over dat gene wat ik doe. Ze klaagt wel eens maar daar heeft ze dan ook alle recht op.

Mocht ik iets verkeerd gezegd hebben dan zie ik de reactie van Jacqueline wel.
 
En dan die lastige vraag hoe kan papa zijn vrouw vrouw laten voelen en niet mama.

Ik heb daar niet zo een antwoord op. Een gevoel bij een ander is vaak iets wat uit die ander komt. Ik heb niet het idee dat ik mijn vrouw zie als mama en niet meer als mijn vrouw (lekker ding). Mocht ze dat gevoel wel hebben dan moet ik het daar eens met haar over hebben.

Mijn vraag zal dan zijn waar komt dat gevoel van dan. Beschrijf het eens. Afhankelijk van het antwoord kun je dan samen kijken of er een oplossing is. Maar ik kan mijn goed voorstellen dat het een gevoel is en dat het iets te maken heeft met de veranderde situatie zowel bij de man, de vrouw en het gezin en dat het door de tijd (wennen aan de situatie) wordt opgelost.

Oef oef dat een stevig antwoord (toch?????)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan