Hallo allemaal.
Ik zal eerst mijn verhaal vertellen.
In maart 2003 zijn we er achtergekomen dat ik zwanger was.Na een echo te hebben gehad bleek dat het vruchtje is gestopt met groeien 2 week eerder.Nog 2 week later ben ik gecurreteerd.In okt 2004 bleek ik weer zwanger en weer een echo gehad.Hierop wel een vruchtzakje maar verder niets.Besloten werd af te wachten.Ik zou of te kort zwanger zijn om iets te zien of het zou een miskraam zijn.5 dagen later verloor ik het vruchtje.Ik was helemaal kapot maar we besloten om gewoon verder te gaan en in maart 2005 was ik weer zwanger.Echo gehad en ja hoor een kloppend hartje.Na heel wat spanning omdat ik een chromosoomafwijking heb die ik kan doorgeven als trisomie 13(niet of maar kort met het leven verenigbaar)en een vruchtwaterpunctie ben ik na 38 wk en 4 d bevallen van een prachtige zoon.Echt een geweldig mannetje.Na 9 maand bleek ik weer zwanger maar je raad het al weer een miskraam.Nu verloor ik een compleet vruchtje.Dit heeft me zo geraakt.Nu had ik het echt helemaal gehad met zwanger worden.Zoveel angst.Maar het wonder gebeurde ik raakte zonder ongesteld te worden weer zwanger.Na een goede echo en heel wat spanning en een vlokkentest ben ik inmiddels alweer 28 wk zwanger van een meisje.Ik ben op het moment erg emotioneel en zit er helemaal doorheen kan die laatste miskraam maar geen plekje geven ondanks dat ik zielsgelukkig ben met mijn zoontje en aankomend dochtertje.Nu zat ik er aan te denken om een hangertje te kopen voor aan mijn ketting als aandenken voor mijn miskramen.Is dit een raar idee?Ik heb het gevoel dat ik ze dan toch nog een beetje bij me draag.Ik heb nu elke dag verschrikkelijke huilbuien en ik denk dat ik hier veel steun uit haal.
Wie heeft ook een aandenken om het misschien beter een plekje te kunnen geven?
Ik zal eerst mijn verhaal vertellen.
In maart 2003 zijn we er achtergekomen dat ik zwanger was.Na een echo te hebben gehad bleek dat het vruchtje is gestopt met groeien 2 week eerder.Nog 2 week later ben ik gecurreteerd.In okt 2004 bleek ik weer zwanger en weer een echo gehad.Hierop wel een vruchtzakje maar verder niets.Besloten werd af te wachten.Ik zou of te kort zwanger zijn om iets te zien of het zou een miskraam zijn.5 dagen later verloor ik het vruchtje.Ik was helemaal kapot maar we besloten om gewoon verder te gaan en in maart 2005 was ik weer zwanger.Echo gehad en ja hoor een kloppend hartje.Na heel wat spanning omdat ik een chromosoomafwijking heb die ik kan doorgeven als trisomie 13(niet of maar kort met het leven verenigbaar)en een vruchtwaterpunctie ben ik na 38 wk en 4 d bevallen van een prachtige zoon.Echt een geweldig mannetje.Na 9 maand bleek ik weer zwanger maar je raad het al weer een miskraam.Nu verloor ik een compleet vruchtje.Dit heeft me zo geraakt.Nu had ik het echt helemaal gehad met zwanger worden.Zoveel angst.Maar het wonder gebeurde ik raakte zonder ongesteld te worden weer zwanger.Na een goede echo en heel wat spanning en een vlokkentest ben ik inmiddels alweer 28 wk zwanger van een meisje.Ik ben op het moment erg emotioneel en zit er helemaal doorheen kan die laatste miskraam maar geen plekje geven ondanks dat ik zielsgelukkig ben met mijn zoontje en aankomend dochtertje.Nu zat ik er aan te denken om een hangertje te kopen voor aan mijn ketting als aandenken voor mijn miskramen.Is dit een raar idee?Ik heb het gevoel dat ik ze dan toch nog een beetje bij me draag.Ik heb nu elke dag verschrikkelijke huilbuien en ik denk dat ik hier veel steun uit haal.
Wie heeft ook een aandenken om het misschien beter een plekje te kunnen geven?