abortus

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo, ik heb 3 jar geleden een abortus ondergaan en ik wou nu dat ik dat kon terugdraaien, ik ga eraan kapot en het is mijn schuld, het kind( joshua 4juli 2001) was meer dan welkom geweest.

Ik wil vrouwen zeggen die een abortus willen ondergaan er goed over na te denken, je leven is daarna veranderd, ik heb sindsdien 2 miskramen gehad en nu ben ik zwanger en heb waarschijnlijk een kindje met het syndroom van down,

Kortom een kind krijg je je kunt niet bepalen of dat ooit weer gebeurt en of het dan ook gezond is, ik zou zeggen wees erblij mee en geef het een kans op leven want mischien krijg je er nooit meer een .

Je krijgt er spijt van!!!!!!!!!!!
 
hallo,

kan me er iets bij voorstellen heb het gelukkig zelf nooit hoeven te beslissen.
maar inderdaad waarom heb je het ddan gedaan als je kindje meer als welkom was werd je gedwongen?
nou geniet van deze zwangerschap ook al is het misschien neit zoals je gehoopt had maar hij/zij zal net zo welkom zijn denk ik zo

groetjes carola
 
Ik vind het heel erg voor je! maar het is natuurlijk ieders eigen keuze. Zoals eerder op dit forum het voorbeeld van het meisje wat verkracht was. In zo'n situatie kan ik een abortus heel goed begrijpen. Ik ben blij dat we in Nederland die keuze zelf mogen maken, wat natuurlijk niet wil zeggen dat je er niet goed over na moet denken!! Het is en blijft een moeilijke, maar persoonlijke keuze.

Ik hoop dat alles goed zal gaan met je en dat je kindje je schuldgevoel enigszins kan wegnemen. Heel erg veel sterkte!
 
Hoi,

Ik vind niet dat je nu jezelf de schuld kunt geven.
Als je nu in dezelfde situatie had gezeten als toen had je het misschien ook gedaan.
Ik neem aan dat er een speciale reden voor was?????
Na een paar dagen ,maanden of jaren wordt met elke beslissing je gevoel anders.
Succes met deze zwangerschap en verwijt jezelf niks.

groetjes van Patricia
 
Ik kan heel goed voorstellen hoe je je voelt, maar bedenk wel, net als ik, dat gedane zaken echt geen keer nemen. Ik heb heel veel aan de reacties van iedereen gehad, je kan je niet voorstellen hoeveel en ben nu aan het proberen om het van een andere kant te bekijken. Probeer dit ook al is het moeilijk en laat het je leven niet bepalen. Zorg dat je jezelf vergeeft en ga door met je leven, ook omwille van het kindje in je buik. En wat je kindje ook mag mankeren, het zou graag willen dat zijn/haar mama gelukkig is. Veel sterkte en geluk gewenst met je zwangerschap. Groetjes van Miriam
 
Sorry hoor anoniem maar jij hebt misschien spijt van je beslissing tot abortus maar dat hoeft echt niet voor een ander te gelden. Ik heb van mijn abortus helemaal geen spijt, ik was 18 en ben ondanks pilgebruik zwanger geraakt. Wij, mijn familie en ik vonden dat ik veel te jong was om een kind op te voeden en ik stond op het punt om met een opleiding te beginnen. Ik ben dus blij dat ik de keuze tot abortus had. Heel erg voor jou dat je zo'n spijt hebt maar niet iedereen over 1 kam gaan scheren, ik ben nu, bijna 15 jaar later nog blij ik toen kon kiezen.
 
Ik vind het allereerst heel erg voor anoniem dat je nu zo'n spijt hebt.

Wat ik wel interessant vind, is dat men in Nederland hoofdzakelijk twee keuzes heeft:

Of je houdt het kind en je voedt het op
Of je pleegt een abortus

Hoe zit het eigenlijk met het ter adoptie afstaan? Dat is toch ook nog een mogelijkheid? Daar heb ik nog nooit iemand over gehoord. Ik wil hiermee niemand veroordelen ofzo hoor, ik prijs me gelukkig dat ik de keuze nooit heb hoeven maken want dat zal vast enorm moeilijk zijn en ik zou ook niet weten wat te doen als ik ongewenst zwanger zou zijn. Wat ik alleen bedoel te zeggen is dat die mogelijkheid tot afstaan er toch ook nog is (er zijn toch genoeg nederlanders die geen kinderen kunnen krijgen en zo'n kindje met alle liefde zouden opnemen), maar het lijkt alsof die mogelijkheid er helemaal niet is. Mij lijkt dat als je ongewenst zwanger raakt en je in principe tegen abortus bent, het afstaan wellicht een mogelijkheid zou zijn, maar misschien is dat wel moeilijk in nederland ofzo omdat je er nooit iemand over hoort.

Ik vind het in ieder geval fijn dat anoniem (en ook Miriam) haar verhaal aan ons heeft verteld. Wie weet heeft het nog iemand geholpen.

groetjes, Jane


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan