Abortus

Hallo allemaal,

Misschien heel erg misplaatst in deze rubriek... ik wil ook niemand kwetsen en vind het heel erg voor de mensen die een miskraam hebben gehad, maar is er ook iemand die bewust voor een abortus gekozen heeft?

Alvast bedankt,
Lieke
 
Inderdaad erg misplaatst, al wil ik je niet gelijk veroordelen, misschien heb je wel een heel goede reden om de zwangerschap af te willen breken... Zelf ben ik mijn kinjde verloren na 18 weken zwangerschap, het was zo welkom, ook al hadden we al 3 kinderen en was dit niet echt gepland. Maar we zouden het gered hebben met zijn zessen....
misschien kun je wat met de vereniging voor bescherming van het ongeboren kind? Zij helpen moeders die ongewenst zwanger zijn. www.vbok.nl?
Sterkte.
Anne
 
Het spijt me Anne, dat het bij jou op die manier gelopen is.
Bedankt dat je me niet direkt veroordeeld, ik had inderdaad een hele goede reden voor een abortus. Maar ik wil graag in contact komen met mensen die ook voor deze oplossing hebben gekozen, om een misschien wel even zo goede reden of misschien niet. Dankbaar ben ik dat ik het al in week 5 van de zwangerschap heb kunnen laten doen, toen er nog geen hartje klopte. Dat was voor mij erg belangrijk. Maargoed, ik zal verder niet meer reageren op deze site, zal verder zoeken.

Groetjes en sterkte allemaal
 
Ik heb het ook een keer gedaan en ik heb er spijt van als alle haren die ik op mijn hoofd heb en dat zijn er nogal veel. ik kan er tot op de dag van vandaag nog niet mee om gaan en ik haat me er zelf om. Ik heb nu wel een gezonde zoon en ik ben blij dat ik nog een kans heb gekregen.maar dat ene zal ik mezelf nooit vergeven.
 
Hier zit ik dan, bijna dertig, net weer in het gewone ritme omdat mijn twee zonen nu allebei naar school gaan (2.5 en 5.5) en zwanger in mijn vijfde week. Ik zit met mijn handen in mijn haar, weet niet waar naartoe. Mijn man wil absoluut geen derde kind omwille van verschillende redenen maar ik hb het er wel heel moeilijk mee en dat mag ik hem niet tonen. Hij wil abortus, nog liever gisteren dan vandaag maar wat is het zwaar ! Voor mij alleen is er maar 1 keuze mogelijk en dat is ons kind houden en er het beste van maken, ons aanpassen aan de nieuwe situatie maar ik kan het ook niet alleen aan. Wat moet ik doen ? Mijn kindje koesteren en houden en vanaf nu elke dag, minuut ruzie maken met mijn man voor wie het kind absoluut niet welkom is of abortus plegen en hopen dat ik er achteraf mee kan leven ?
 
Hoi,

Ik (27) jaar heb toen ik 19 was bewust voor een abortus (8 weken zwanger)gekozen, omdat ik op dat moment niet in staat was om voor een kind te zorgen. Sta tot op de dag van vandaag nog altijd achter mijn keuze, al heb ik ook mijn moeilijk momenten NOG STEEDS. Gedachten zoals, .. mensen die hun ongeboren kindje verliezen en jij laat het zomaar weghalen. Maar daar moet je je je overheen zetten. Mijn kinderwens is groter dan ooit!! liever gisteren dan vandaag!! Maar ook ik ben bang, zou alles wel goed zijn gegaan, kan ik überhaupt nog wel kinderen krijgen?? Iedereen WIL maar kinderen, maar je mag blij zijn als ze na 9 maanden zwangerschap gezond en wel ter wereld komen!! We zien wel, KOMT TIJD KOMT RAAD!!
Sterkte aan iedereen die een moeilijke periode doormaken!!

Liefs ....
 
ook ik heb een abortus gehad, mijn relatie was net verbroken... was ineens alleen met mijn dochter, dat was op zich al moeilijk genoeg.. Op zich had ik het goed voor elkaar, een leuke baan, een huisje etc. als ik het kindje had gehouden dan had ik niet kunnen blijven werken (althans niet fulltime) en had ik mijn huisje dus niet meer kunnen betalen etc. etc. ik heb alle voors en tegens afgewogen, en ondanks dat ik alleen maar negatieve dingen op kon noemen als ik t zou houden bleef de beslissing ontzettend moeilijk. Uiteindelijk toch voor abortus gekozen en dat had ik achteraf nooit moeten doen! Ik had er zoveel moeite mee, ik kon niet meer werken, werd overspannen en heb zelfs met zelfmoordneigingen rondgelopen. Ik kon al het verdriet en teleurstelling niet verwerken, de verbroken relatie, de abortus, het was teveel tegelijk.. ik heb een hele lange tijd bij een psychiater gelopen en kan het woord abortus nog steeds niet uitspreken..
Nu heb ik sinds 4 jaar een nieuwe vriend en na een half jaar was ik door de combi pil en antibiotica opeens zwanger, ik heb mijn vriend toen het hele verhaal verteld en gezegd dat ik het kon begrijpen als hij bij me wegging omdat hij er nog niet aan toe was, maar dat ik nooit meer een abortus zou ondergaan! Gelukkig is hij gebleven en nu hebben we een gezonde dochter en de volgende is nu onderweg...
 
Terug
Bovenaan