abourtus

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik ben nu 21 weken, maar morgen zalhet afgelopen zijn..... Toen we met18 weken een pret echo lieten maken, kwamen we erachter dan het kindje in me vocht had in de hersenen. Een reeks onderzoeken volgden, uiteindelijk kreeg ik vorige week te horen dat onze kindje een hersenafwijking had en het syndroom van Down. Wij hebben onmiddelijk besloten om een einde te maken aan de zwangerschap. Morgen gaat het gebeuren, hoewel ik er gewoon zeker van ben dat dit het beste beslissing zal zijn, voel ik me heel schuldig en verdrietig tegelijk. Ik weet dat wij het niet aankunnen, ik voel me zo ´n monster. Waarom kan ik nou niet van een kind houden met een verstandelijk gehandicapt kind houden?!?! De afgelopen weken heb ik bijna geen oog dicht gedaan...... wij wilden dit kind zo graag......maar.....
Ik wil zo graag er over praten met mensen die hetzelfde beslissing hebben genomen......Hoe moet ik leven met mijn schuldgevoelens???? Hoe moet ik leven met mijn verdriet?!?
 
lieve anoniempje,ik heb er geen woorden voor...het is vreselijk om zo'n KEUZE te moeten maken.Maar wat je beslissing ook is, je bent absoluut geen monster,
heel erg veel sterkte morgen.
 
Lieve Anoniem,

Het gaat er niet om of je van een gehadicapt kind kunt houden, want dat zul je wel kunnen. Het gaat erom wat jij en de wereld dat kind kunnen bieden.

De discussie om Down kinderen en abortus wordt vertroebeld door liefdevolle sentimenten ten aanzine van de Down kinderen, die het goed doen: spelen, lachen, praten, naar school gaan etc. Er zijn er ook, die niet zo gelukkig zijn.

Jouw kindje heeft naast Down ook nog eens een andere hersenafwijking. Dat maakt de kans veel groter dat dit kindje de boven beschreven mogelijkheden niet heeft: niet kan lachen, niet van liefde en het leven kan genieten, pijn kan hebben.

Als je een vrolijk spelend down kind ziet, voel je je msschien een 'monster', maar als je denkt aan de vele kinderen in instellingen, die niet kunnen lopen of praten, amper eten, zichzelf pijn doen en vanaf een uurtje of 16.00 vastgebonden met een luier in bed liggen, liggen de zaken echt anders. dat wil je een kind besparen, en daarom heb je een goede keuze gemaakt. En dan hebben we het nog niet over de levensverwachting van zo'n kind, en hoe het verder moet mochten jullie er niet meer zijn.

Heel veel sterkte na vandaag.

Michelle.
 
Als jouw kid niet gelukkig is, ben jij ook niet gelukkig als moeder. Je kind elke dag zien lijden, of zomaar vegeteren, is het ergste wat een moeder kan zien. Ik denk dat je de juiste keuze gemaakt hebt, dit was misschien ook het beste voor jullie kindje. Gaan ze nog onderzoek op dit kindje doen, als het achter de rug is ? Het kan wellicht helpen als je precies weet wat er aan de hand was, dan helpt om het een plaatsje te geven. Ik hoop dat je snel opknapt, en misschien zien we je weer eens terug op het zwanger-of baby-forum?

Heel veel sterkte, ook voor je partner, vergeet elkaar niet.
 
Wat ontzettend moeilijk voor jullie.
Het is niet alleen het syndroom van Down hoor.
Vaak hebben die kindjes ook veel lichamelijke problemen.
Misschien dat dit jullie keuze iets makkelijker maakt.
Ik zou hier denk ik ook wel voor kiezen, hoe moeilijk ook.
Heel veel sterkte gewenst!
Groetjes van Caroline
 
Wat een vreslijke beslissing die je moet nemen. In ieder geval wens ik je heel vel sterkte!! Ik denk ook dat je een goede beslissing hebt genomen.
Natuurlijk is het moeilijk en zal je het altijd met je mee blijven dragen, maar als je kindje geboren word, wat voor leven heeft het dan.
Nu denk ik uit eigen ervaring uit de gehadicaptenzorg. Die mensen leven in een instelling als kasplantje en kunnen niets. Ik denk dat je er goed aan doet, deze mensen hebben geen leven.

Heel veel sterkte en je bent geen monster, maar een verstandig mens met een nog even verstandigere beslissing.
 
Ik werk in de gehandicaptenzorg en heb zelf een broer met een verstandelijke handicap. Ik vind het raar dat sommige mensen op dit forum net doen alsof in instellingen mensen alleen maar vastgebonden liggen. wellicht is dit troostend voorje bedoeld, maar zo gaan ze echt niet in alle instellingen met mensen om. toch respecteeer ik je keuze en wens ik je veel sterkte met het evrwerken van dit verlies..
 
Hallo,
Ik werk net als de laatste anoniem in de verstandelijk gehandicatezorg. Bij mij op het werk zie ik elke dag kinderen die (zeer) ernstig verstandelijk en gehandicapt zijn. Bij sommige kinderen die ik zie vraag ik me ook af wat de meerwaarde is dat ze leven, maar bij andere zie ik vreugde en genieten volop van hun leven. Ouders hebben verdriet. Om hoe en wie hun kind is, maar ook verdriet om hoe de maatschappij met hun kind omgaat. Ik respecteer je keuze want het is en blijft een moeilijke keuze. Ik wens je ontzettend veel sterkte de komende tijd.
Groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan