adoptiemoeders?

Hallo, sinds een maand ben ik de trotse (adoptie-)moeder van een klein meisje van  8 maanden. Het gaat uitstekend met haar, ze slaapt en eet goed en het is zo leuk om te zien hoe ze zich ontwikkelt. Zijn er op dit forum meer moeders met adoptiekinderen?
 
Hoi!
Gefeliciteerd met je dochter!
Nee, ik ben geen adoptiemoeder, maar ik heb wél een geadopteerde zus uit Korea.
Maar er zijn er vast wel meer hier op het forum, hoewel je het niet hoort inderdaad. En er is ook niet een apart forum over ofzo. Zouden ze toch moeten doen.
Maar, mag ik vragen waar je dochtertje vandaan komt? Uit Nederland of uit het buitenland?

Mijn zus is in 1970 naar Nederland gekomen.
Toen was de adoptiewet voor buitenlands kinderen er nog niet officieel door.
Ze is een jaar of twee(?) met verblijfvergunningen hier verbleven. Samen met nog andere echtparen hebben mijn ouders via de vereniging ' wereldkinderen' gestreden voor deze adoptiewet.
Mijn ouders konden eerst geen kinderen krijgen, jaren lang niet. Ze zijn een adoptieprocedure gestart. Tijdens deze procedure raakte mijn moeder toch tot haar verrassing zwanger. ( 'leuke' reacties van de omgeving: wat doe je nu met de adoptie...gewoon door laten gaan natuurlijk, ook voor dat kind hebben ze héél bewust gekozen!!! )
Toen mijn broer bijna twee was konden mijn ouders mijn zus van Schiphol halen.
Hoe oud ze precies was, wisten ze niet, er werd geschat dat ze ongeveer 14 maanden was. Maar ze kon ook wel ouder zijn. Ze hebben gewoon een geboortedatum bedacht in Seoul. Mijn ouders hebben altijd gedacht dat ze twee jaar was toen, maar doordat ze zo sterk ondervoed was konden ze het niet echt goed bepalen.
Mijn zus is te vondeling gelegd voor een kerk in Seoul. Ze heeft een jaar lang in verschillen weeshuizen in Seoul geleefd, waar ze erg veel honger heeft geleden.
Ze zat onder de zweren en was dus sterk ondervoed toen ze naar Nederland kwam. Zo erg zelfs dat ze van de huisarts de eerste weken flesvoeding moest hebben met veel water aangelengd. Anders kon haar maag het niet aan. Later mocht ze stap voor stap vaste voeding hebben.
Jaren later raakte mijn moeder ook nog geheel onverwacht zwanger van mij, ik was echt een verrassing, ze hadden er niet meer op gerekend dat er nog een derde zou komen... maar daar was ik dan 6 jaar later. Inmiddels ben ik 30 en zelf moeder van een zoontje van 17 maanden (zie www.maxel.nl)
Mijn zus is nu inmiddels 36 en zelf een gelukkige  moeder van twee meisjes van 2 en 4 jaar. Ze heeft nooit echt veel belangstelling gehad voor haar biologische ouders of haar achtergrond. Wij zijn haar familie, zo is het en zo voelt het ook. Het voelt echt niet anders dan een biologische zus. Ik zou niet eens weten hoe dat dan moest voelen... (ik krijg deze vraag vaak: hoe voelt dat nou zo'n geadopteerde zus...)
Mijn broer is 37 en heeft ook drie kinderen.

Ik wens jou alle geluk toe met jullie dochter! En laat je niet gek maken door de omgeving die je bijna altijd aanpraat dat adoptiekinderen vaak probleemkinderen gaan worden met een identiteitscrisis... want dat is wat de media alleen maar voorspiegeld.
Biologische kinderen ontsporen net zo vaak namelijk. Er ligt niet een duidelijk verschil.
Heel veel geluk!
 
Terug
Bovenaan