Goedenmiddag,
morgen 3 weken geleden hadden wij de eerste echo van ons 2e wondertje. het vruchtje was klein maar er was een kloppend hartje te zien en ik was 6w5 dagen zwanger. Wij alle2 heel erg blij. het kindje was zo welkom! we waren in de wolken. 2 weken later mochten we opnieuw voor een echo komen om alles nog eens goed te meten, omdat er onduidelijkheid was met de uitgerekende datum. Afgelopen dinsdag dus de 2e echo. en helaas het hartje klopte niet meer. baby was niet gegroeit. Ik zou dus een miskraam gaan krijgen.
Afgelopen donderdag op vrijdagnacht, werd ik wakker van ongelovelijke druk in mijn buik. ik ging zitten en bam.... hele bed onder het bloed en het gutste er echt uit. ik in tranen naar de wc. in een uur tijd was ik alle stolsels, andere gekke toestanden maar ook het vruchtje kwijt.
Nu hou ik mezelf maar voor dat het een aanlegfout is geweest, dat dit kindje later ook geen overlevingskans zou hebben om de pijn een beetje dragelijk te maken. want ik ben intens verdrietig.
Wel zeg ik ook.. beter nu, dan wanneer ik 20 weken zwanger was. want dan is het echt al een comlpeet mensje. nu is het iets wat er op lijkt. mijn baby was gegroeit tot 7w 1 dag.
Ik voel zo'n vreselijk verdriet. Maar tegelijk ben ik ook wel erg gelukkig. ik heb een prachtig zoontje van 1 jaar. die de hele dag grapjes maakt. en me zo laat lachen, die ontzettend van me houd (dat merk ik op aan de vele knuffels en kusjes) en waar ik stapel dol op ben.
Maar wat had ik graag een 2e wondertje. een 2e leven gehad. aan wie ik mijn liefde ook kon gaan geven.
Nu gaan we ff wachten, dit kindje was niet gepland, maar zo zeer gewenst. Als het aan mij ligt proberen we het zo gauw mogelijk voor een tweede. maar anderzijds wil k nu ook gewoon ff genieten van mijn zoontje. dit een plekje geven en dan pas vooruitkijken naar een 2e wondertje
morgen 3 weken geleden hadden wij de eerste echo van ons 2e wondertje. het vruchtje was klein maar er was een kloppend hartje te zien en ik was 6w5 dagen zwanger. Wij alle2 heel erg blij. het kindje was zo welkom! we waren in de wolken. 2 weken later mochten we opnieuw voor een echo komen om alles nog eens goed te meten, omdat er onduidelijkheid was met de uitgerekende datum. Afgelopen dinsdag dus de 2e echo. en helaas het hartje klopte niet meer. baby was niet gegroeit. Ik zou dus een miskraam gaan krijgen.
Afgelopen donderdag op vrijdagnacht, werd ik wakker van ongelovelijke druk in mijn buik. ik ging zitten en bam.... hele bed onder het bloed en het gutste er echt uit. ik in tranen naar de wc. in een uur tijd was ik alle stolsels, andere gekke toestanden maar ook het vruchtje kwijt.
Nu hou ik mezelf maar voor dat het een aanlegfout is geweest, dat dit kindje later ook geen overlevingskans zou hebben om de pijn een beetje dragelijk te maken. want ik ben intens verdrietig.
Wel zeg ik ook.. beter nu, dan wanneer ik 20 weken zwanger was. want dan is het echt al een comlpeet mensje. nu is het iets wat er op lijkt. mijn baby was gegroeit tot 7w 1 dag.
Ik voel zo'n vreselijk verdriet. Maar tegelijk ben ik ook wel erg gelukkig. ik heb een prachtig zoontje van 1 jaar. die de hele dag grapjes maakt. en me zo laat lachen, die ontzettend van me houd (dat merk ik op aan de vele knuffels en kusjes) en waar ik stapel dol op ben.
Maar wat had ik graag een 2e wondertje. een 2e leven gehad. aan wie ik mijn liefde ook kon gaan geven.
Nu gaan we ff wachten, dit kindje was niet gepland, maar zo zeer gewenst. Als het aan mij ligt proberen we het zo gauw mogelijk voor een tweede. maar anderzijds wil k nu ook gewoon ff genieten van mijn zoontje. dit een plekje geven en dan pas vooruitkijken naar een 2e wondertje