afkeer van het kindje in mijn buik.

Hallo allemaal.

Ik zit best met iets groots. En zou graag weten of er hier mensen zijn die dit ook zo gevoelt hebben. Na 15 jaar een relatie gehad te hebben ben ik gescheiden. Ik ben drie keer zwanger geweest te zijn. Heb ik nu sinds 5 maanden een nieuwe vriend en ben 3 maanden zwanger. Aja ik neem het eigenlijk nooit zo. Maar het was echt een foutje. Hoe erg het ook klinkt. Bij de andere 3 zwangerschappen  voelde ik mij super. Niks geen last. Nu heb ik alles wat ze beetje kan. Beroerd misselijk hoofdpijn en nog erger een enorme afkeer van mn vriend. Alles wat ie doet reageer ik negatief of. En houden van hem? Echt niet!! Maar wat ik nog veel erger vind. Ook met het kindje heb ik geen band. Terwijl ik met die anderen op een roze wolk zat. Baal ik nu enorm van deze zwangerschap. Alles is onzeker de toekomst of we wel samen blijven. Zo niet zit ik dan met 3 Kids van 2 verschillende mannen. Vreselijk!!! Ik dacht misschien bij de eerste echo maar de afkeer werd alleen maar erger. Ik denk allee  maar tis zijn kind. Maar tis ook de mijne en dit kindje mag niet de dupe worden van onze fout. Ik wil absoluut niet beginnen aan spulletjes kopen of aan iets wat met baby s te maken heeft.

Ik hoop dat er iemand is die dit herkent. Ik lees er O weinig over.  En zou zo graag weten of dit veranderd.

Liefs  een mama vol zorgen
 
Goh wat heftig voor je dat je dit voelt!

Je kan het niet uitzetten het gevoel maar als ik je verhaal zo lees denk ik dat vooral de omstandigheden je roze wolk onderdrukken.....

Denk je niet teveel na?

Ik weet niet of je in de gelegenheid bent om afleiding te hebben op het gebied van vakantie of iets dergelijks? Weg uit de dagelijkse sleur om even niet na te denken?

Heel veel sterkte!

 
Da's wel een heel heftig verhaal... Ik volg Joss eigenlijk een beetje. Ligt je focus niet een beetje verkeerd?

Moest ik jou zijn, ik zou ofwel eens wat tijd voor mezelf uittrekken (en dan heb ik het niet over 2 dagen), ofwel eens met je partner erop uit trekken. Ik zou proberen om echt alles anders opzij te zetten en gewoon genieten van het moment.

Het kindje kan er niet aan doen, en het is er nu eenmaal... Daar kan je niet onderuit. Je kan enkel, samen met je partner, beslissen of jullie het houden of niet.

Is hij eigenlijk op de hoogte van je zorgen?

xxx
 
Heb je het al met je verloskundige besproken?

Hoe zit je verder in je vel? Zin om dingen te doen? Naar de andere kinderen of sociale contacten toe?

Er bestaat nl. ook een prepartum depressie...
 
Terug
Bovenaan