Hoi
Mijn zoon van 2 jaar is ook niet al te zwaar hoor: 11 kilo. Terwijl hij wel behoorlijk eet. Hij moet ook altijd afgeleid worden en dat gaat (bijna) altijd goed: volle borden pap, boterhammen en flinke warme maaltijden. Wat volgens mij de voornaamste reden is voor het weigeren van eten is dat een kind merkt dat jij het belangrijk vindt dat hij/zij eet. Door te weigeren kan hij/zij zich afzetten tegen wat jij wilt en dat fenomeen hoort nou precies bij de ontwikkelingsfase van een kind van deze leeftijd. Dus afleiden werkt, want daarmee merkt een kind even niet wat jij wil. Lukt het ook met afleiden niet, zorg dan dat je totaal onverschillig overkomt naar je kind over het eten. Gewoon het eten nog even laten staan en zwijgend weghalen als de tafel wordt afgeruimd. Zorg dat eten geen strijd wordt.
Ikzelf vind trouwens dat deze tactiek alleen moet worden toegepast voor de voornaamste levensbehoeften zoals eten, drinken en slapen. Over bijvoorbeeld met zandgooien (ik noem maar wat) ga ik de strijd wel aan hoor. En dan verzet mijn zoon zich ook behoorlijk. Gooit, ondanks dat ik het hem verbied, gewoon nog een keer met een smoelwerk van "ha, ik doe het lekker toch!". Dan verbied ik het hem nog een keer. Luistert hij dan nog niet, dan pak ik hem zwijgend op en zet hem ergens anders in de tuin/kamer neer. Dus hier toch ook uiteindelijk afleiding. 't Is in dit geval in mijn ogen meer een time-out. Het werkt hier als een speer. Althans nu nog, want hij is pas 2, dus wie weet krijgen we het ergste nog....
Succes,
Esther