.hallo dames
de meeste van jullie kenen denk ik wel mijn verhaal bloed verlies door een hematoom . zo als ze elke keer zeiden ik bloede vanaf de 9 week van de zwangerschap tot er met de 23 week . veel ziekenhuisen in en uit opgenomen en de laaste keer bleef ik in het ziekenhuis . ik wil hier bij mede deelen dat onse kleine meid gebooren is maar het helaas niet gehaald heeft ik was 23 weeken zwanger . ik kreeg snachs op 26-11-2011 heele erge kramp en dr vlogen allemaal heele grote stolsuls uit ik trok aan de bel in het ziekenhuis en wist dat dit geen goed teken was ik was doods bang maar mijn kleine meid voelde ik nog dus ik had ook nog wel een beetje hoop maar die hoop ging snel weg ik verloor die heele nacht zoo veel bloed en zo veel stolsuls dat ze dus tegen me zijnden bel je man maar want het is geen goed teken ik heb om half 7 smorgens mijn man gebeld en die is gelijk gekomen we zijn toen naar de verloskamers gebracht en daar is toen een echo gemaakt en met de kleine meid was alles goed alleen het vruchtwater was er zo goed als uit ik had toen 1 cm ontsluiting en van af die tijd ging alles heel snel de gyn heef bloed laaten priken bij mij om te kijken naar mijn hb want ik was zoo wit als een lijk en ook zoo slaap hij zij ik kom om 10 uur weer en dan gaan we kijken wat we gaan doen ivb weeien remers of over platsing maar om half 10 kwam de dokter al weer en zij nee we gaan niet wachten we gaan dr haalen anders over leeft de mama het zelf niet meer mijn hb stond op 3.0 dus die was schrikbaarent laag ze hebben me tableten in gebracht om de weeien op te wekken en toen kreeg ik een weeien storm en ik was zoo bang ik wou niet hoe kon ik nou mein kind er uit drukken ik had zo veel pijn dat ze tegen me zijden dat ze een ruge prik deden ik wert er heen gereden en ik was in mijn geest gewoon dood 1 maal die ruge prik er in wert weer trug gereden en ik was nog geen 5 menutjes trug en toen kreeg ik pers drang ik probeerde het tegen te houden maar het kon niet ik heb met veel tranen woede en verdriet met 4 persen onse dochte esmee op de weereld gebracht om kwart voor 12 ze was in de buik al overleden om dat de bevaling zoo snel ging . ze was zoo mooi en oo zee pervekt helaas kan ik hier geen foto op zeten van dr we hebben dr me naar huis genomen om zo rustig afschijd te neemen van een oo zoo zwaare onerijke strijt tuzen moeder en kind 23 weeken lang in ontzekerhijd en ben je al zoo ver en dan gebuurt dit .
ik wou jullie dit even mee delen
en dames bloed verlies neem het altijd zerieus en trek aan de bel want je ziet het wel het kan ook anders afloopen
liefss van mandy
de meeste van jullie kenen denk ik wel mijn verhaal bloed verlies door een hematoom . zo als ze elke keer zeiden ik bloede vanaf de 9 week van de zwangerschap tot er met de 23 week . veel ziekenhuisen in en uit opgenomen en de laaste keer bleef ik in het ziekenhuis . ik wil hier bij mede deelen dat onse kleine meid gebooren is maar het helaas niet gehaald heeft ik was 23 weeken zwanger . ik kreeg snachs op 26-11-2011 heele erge kramp en dr vlogen allemaal heele grote stolsuls uit ik trok aan de bel in het ziekenhuis en wist dat dit geen goed teken was ik was doods bang maar mijn kleine meid voelde ik nog dus ik had ook nog wel een beetje hoop maar die hoop ging snel weg ik verloor die heele nacht zoo veel bloed en zo veel stolsuls dat ze dus tegen me zijnden bel je man maar want het is geen goed teken ik heb om half 7 smorgens mijn man gebeld en die is gelijk gekomen we zijn toen naar de verloskamers gebracht en daar is toen een echo gemaakt en met de kleine meid was alles goed alleen het vruchtwater was er zo goed als uit ik had toen 1 cm ontsluiting en van af die tijd ging alles heel snel de gyn heef bloed laaten priken bij mij om te kijken naar mijn hb want ik was zoo wit als een lijk en ook zoo slaap hij zij ik kom om 10 uur weer en dan gaan we kijken wat we gaan doen ivb weeien remers of over platsing maar om half 10 kwam de dokter al weer en zij nee we gaan niet wachten we gaan dr haalen anders over leeft de mama het zelf niet meer mijn hb stond op 3.0 dus die was schrikbaarent laag ze hebben me tableten in gebracht om de weeien op te wekken en toen kreeg ik een weeien storm en ik was zoo bang ik wou niet hoe kon ik nou mein kind er uit drukken ik had zo veel pijn dat ze tegen me zijden dat ze een ruge prik deden ik wert er heen gereden en ik was in mijn geest gewoon dood 1 maal die ruge prik er in wert weer trug gereden en ik was nog geen 5 menutjes trug en toen kreeg ik pers drang ik probeerde het tegen te houden maar het kon niet ik heb met veel tranen woede en verdriet met 4 persen onse dochte esmee op de weereld gebracht om kwart voor 12 ze was in de buik al overleden om dat de bevaling zoo snel ging . ze was zoo mooi en oo zee pervekt helaas kan ik hier geen foto op zeten van dr we hebben dr me naar huis genomen om zo rustig afschijd te neemen van een oo zoo zwaare onerijke strijt tuzen moeder en kind 23 weeken lang in ontzekerhijd en ben je al zoo ver en dan gebuurt dit .
ik wou jullie dit even mee delen
en dames bloed verlies neem het altijd zerieus en trek aan de bel want je ziet het wel het kan ook anders afloopen
liefss van mandy