Afstand in vriendschappen/familie door ontbreken zwangerschap

<p>Hallo allemaal!</p><p>Sinds januari 2018 gestopt met de pil. In oktober 2018 miskraam gehad bij 7 weken.Tot ongeveer april last gehad van een onregelmatige cycljs, en zoals je vast verwacht in dit topic, nog niet zwanger. </p><p>Ja ik vind het erg. Gelukkig zijn mijn man en ik een goed koppel en gaan we er goed mee om. We maken sinds de laatste 3 maanden grapjes over dat we "even moeten pieken", tijdens mijn meest vruchtbare dagen. En zijn geduldig. De dokter zegt dat ik pas oktober 2020 langs kan komen, omdat zwanger worden al eens is gelukt. Vervelend, maar wachten dus.</p><p>Ik merk alleen dat er een babyboom is uitgebarsten om mijn heen. Ik hoorde tot de eerste 3 die haar kinderwens uitsprak. En nu ben ik de laatste die nog geen zwangerschap heeft. De rest is hoogzwanger of heeft al een kind.</p><p>Helaas kom ik nu ook erachter dat mijn omgeving advies aan het geven is. Doe je al folziumzuur? Drink je niet? Sport je niet teveel? Je bent veel te vrij in je doen en laten, dus als je je conservatiever gaat gedragen voelt je lichaam dit aan en wordt je wel zwanger. En als ik hrt bespreekbaar  maak, dat ik dat oordelen/goed bedoelde advies niet fijn vind omdat ik dat al doe, dan hoor ik= ohhh je maakt je te druk. Het komt door stress dat het niet lukt. Gewoon onspannen  dus.</p><p>Het is heel gek, maar nu ik 2 jaar bezig ben, en er in mijn beleving goed mee omga, is het juist mijn omgeving die druk op mij legt en sommigen mijn levensstijl aan het beoordelen zijn. Hebben jullie dat ook?</p>
 
Heel herkenbaar hoor! Mensen hebben altijd goede raad klaar, zonder te weten waarover ze het eigenlijk hebben, want zij kennen niet alle details.
Terwijl mijn man en ik aan het proberen zijn voor ons eerste zijn er in mijn directe omgeving 8 baby's geboren.. Lekker confronterend inderdaad!
Ik ben na een tijdje gewoon gaan zeggen dat we lekker genieten van de tijd met z'n twee en ooit krijgen wij wel een baby. Heb ook tegen iedereen gezegd dat zij druk leggen op ons en dat wij dit niet fijn vinden. Na een tijdje hadden ze het dan wel door en werd er niets meer gezegd over 'Wanneer is het eens aan jullie zeg, jullie zijn de laatsten'. Ja, weten wij ook wel hoor! 
Ik vind het ook heel gek dat je zolang moet wachten op een doorverwijzing? Ik ben nog voor wij gingen proberen al naar de gynaecoloog geweest voor meer info hoe en wat. Nadien maakte ik gewoon een afspraak wanneer ik me zorgen maakte. Uiteindelijk na een jaar en 2 gynaecologen diagnose PCOS gekregen en in traject met Clomid gestapt. 
 
Jeetje zeg wat een draken van en adviezen zitten er ook bij.
En verder helaas ook heel herkenbaar, wij zijn ook 2 jaar onderweg en door zoveel mensen 'ingehaald'. En ook hier vliegen de 'adviezen' je soms om de oren. Ik kap dat tegenwoordig vrij grof af, want daar heb ik dus echt helemaal geen zin in.
Dat kan je er ook echt niet bij gebruiken als je er inderdaad positief mee om probeert te gaan. Dat is ook ons streven en gaat de ene maand makkelijker dan de ander, maar het blijft een gevoelig onderwerp. 
Vind trouwens ook wel dat oktober 2020 nog lang wachten is zeg! Maar heb zelf niet zoveel tips voor je hoe je dat anders zou kunnen aanpakken haha, sorry! 
 
Wat vervelend. Lijkt me heel naar als het niet lukt en iedereen zich ermee bemoeid. De enige tip die ik kan bedenken is om misschien contact op te nemen met je zorgverzekeraar om te vragen of je in een ander ziekenhuis terecht kan. Bij een vriendin van mij scheelde dit een half jaar! 
 
Terug
Bovenaan