Shit even mijn frustratie uiten; twee keer miskraam in 6 weken tijd. Beiden van zwangerschap van 6 weken. En nu....een week na tweede miskraam vertellen 2 vriendinnen dat ze twaalf weken zwanger zijn. Zooo, dat is wel even een flinke aanslag op mijn incasseringsvermogen in één week tijd. We liepen dus gelijk (in mijn eerste zwangerschap). Au, wat doet dit pijn. Natuurlijk gun ik het ze van harte, maar wat doet het verschrikkelijk veel pijn.
Mijn gevoel gaat deze week alle kanten op; kwam ik bij de gyn. weg, was ik redelijk opgelucht. Vervolgens vertelt vriendin 1 (met lood in schoenen) dat ze zwanger is. Baf, dat sloeg mijn opgeluchte gevoel weer de grond in. Toen weer naar gyn. voor controle-echo; ik weer helemaal opgepept (de gyn. gaf aan dat we gewoon volgende week weer eisprong zouden krijgen en er weer voor mogen gaan) en nu vriendin 2 met het 'goede' nieuws, weliswaar ook met lood in de schoenen en heel veel tranen, maar dat maakt het niet minder pijnlijk.
Zo, dat moest ik even kwijt.
Mijn gevoel gaat deze week alle kanten op; kwam ik bij de gyn. weg, was ik redelijk opgelucht. Vervolgens vertelt vriendin 1 (met lood in schoenen) dat ze zwanger is. Baf, dat sloeg mijn opgeluchte gevoel weer de grond in. Toen weer naar gyn. voor controle-echo; ik weer helemaal opgepept (de gyn. gaf aan dat we gewoon volgende week weer eisprong zouden krijgen en er weer voor mogen gaan) en nu vriendin 2 met het 'goede' nieuws, weliswaar ook met lood in de schoenen en heel veel tranen, maar dat maakt het niet minder pijnlijk.
Zo, dat moest ik even kwijt.