al deze verhalen, al dze emoties

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Ik heb net een paar verhalen gelezen, en weer moet ik huilen, als ik aan mijn kindje denk.
Je zou je toch afvragen, waarom kijk ik uberhaupt op dit onderwerp, maar ik kan het niet laten.
Ik ben weer in een emotionele bui, morgen is het precies een half jaar dat mijn kindje is geboren. Ze zou om deze tijd tandjes krijgen en bijna leren kruipen.
Ik mis haar, en ze is inderdaad altijd bij me.
Nu ik zwanger ben, ben ik elke seconde van elke dag doodsbang voor dit kind. Maar ja, wat moeten we anders hè.

Succes iedereen, ik had gewoon even de behoefte om dit op te schrijven.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Jeetje! Meid...wat jij nu zegt...zo voel ik het ook! Mijn mannetje is nu 5 maanden geleden geboren en ook ik denk steeds van: Hij had nu al volop kunnen lachen misschien al wel een beetje kunnen kruipen... Ik heb ook het idee dat de tijd geen wonden heelt op dit moment...Maar geniet in ieder geval wel van je nieuwe zwangerschap...Ook dit kindje heeft al jouw liefde en aandacht nodig...Heel veel sterkte!!!

Groetjes Brigitte

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hai hai, ook ik kijk toch af en toe even bij dit onderwerp, zoek het ook op als een soort steun en vooral het gevoel niet alleen te zijn met mijn verdriet. Voor mij is het nu een paar jaar geleden, maar ook ik blijf denken dat ze nu op school hadden moeten zitten, hoe groot ze hadden moeten zijn, hoe zouden ze er nu uit hebben gezien?? Zoveel vragen.... Ik kan nu alleen nog naar mijn 2 andere kindjes kijken en ik ben erg dankbaar dat ik in beiden iets van hun broertjes terugzie.... Ik ben blij met deze 2 moppies, maar zal mijn eerste 2 zoontjes altijd blijven missen.... Het is iets dat er voor mij gewoon bij is gaan horen, ze worden nog steeds genoemd. Ik heb gewoon nog steeds 4 kindjes, en daar ben ik trots op!
Ilja

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

bij mij is het nu 9 maanden geleeden dat ik kyara heb verlooren bij 40 weeken en 3 daagen ben nu net zwanger 5 weeken en 3 daagen volgde week vrijdag echo om te kijken of het hartje klopt ben zo bang niet normaal ben heel erg bang dat het niet klopt liefs van jolanda

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ook ik kan mijn tranen niet houden... ik heb niet meegemaakt wat jullie hebben meegemaakt maar mijn beste vriendin die net als een zus voor me is..
we waren samen zwanger.. ik 5 aug uitgerekend zij 9 aug..
maar haar kleine mannetje heeft ons 31-05-2006 verlaten.. mijn zoontje is 18-07-2006 geboren en mijn vriendin was gewoon bij mijn bevalling.. zoooo bijzonder..

ik werd gebeld en hoorde dat ze net naar het ziekenhuis waren geweest en hun baby niet meer leefde.. ik stortte helemaal in.. zo een pijn voelde ik van binnen.
Alles deelden we samen.. samen spullen besteld.. elke keer elkaar bellen als we naar de vk waren geweest. Maar nu waren onze wegen gescheiden..

Gelukkig heeft onze vriendschap hieronder geleden. Ze wilde zelf bij mijn bevalling aanwezig zijn.. het was zo emotioneel en mooi. En ze houdt erg veel van mijn kind.. ik hoop dat ze het ook een beetje als haar zoontje ziet.. want die van haar zag ik wel zo.. nog steeds denk ik aan de kleine mannetje.. en als ik mijn zoon zie dan denk ik hij zou ook de dingen doen die mijn kleine doet..

ik hoop dat ze snel een gezond kind in haar armen mag gaan vasthouden.. en jullie ook allemaal..