Hallo dames,
Zal mij eerst even voorstellen.
Ben 24 jaar en heb al 1 dochtertje van een vorige relatie,zij was toen niet gepland want wij waren helemaal nog niet lang samen en ze is doorheen de pil gekomen.
Hij heeft mij dan laten zitten.
Stond er helemaal alleen voor en heb geen moment aan abortus gedacht,wist dat het zwaar ging worden maar had er alles voor over om het toch te laten lukken.
Ondertussen is het een flinke meid van 20 maanden en heb ik al een hele tijd een nieuwe vriend.
Hij is 28 dus ietsje ouder als mij en had eigenlijk al redelijk vroeg een kinderwens maar ja was alleen dus dat ging moeilijk he
Wij hebben dan besloten om samen voor een tweede kindje te gaan,was voor mij ook helemaal nieuw.
Ben dan gestopt met de pil en ja dan kon het beginnen.
Ondertussen zit ik in ronde 8.
Heb mij er in begin zo druk om gemaakt,gewoon ja je denkt als het bij de eerste doorheen de pil komt dan zal het voor de tweede ook wel snel lukken.
Moet wel zeggen,ondertussen ben ik er niet echt meer mee bezig,heb zoiets van we wachten wel af,ooit komt het wel.
Mijn vriend daarentegen maakt zich echt zorgen,hij denkt dat het aan hem ligt en dat hij mss minder vruchtbaar is.
Heb hem al gezegd dat er zoveel koppels zijn die veel langer moeten proberen en dat je toch 1 jaar mag nemen om zwanger te geraken.
Maar ik weet dat hij zich er zo slecht door voelt,elke keer is hij zo teleurgesteld en zit hij toch wel een beetje in de put.
Onlangs zij hij,bestel eens zo'n vruchtbaarheidstest voor mannen op internet.
Wou dit niet doen omdat ik het nog veel te vroeg vind.
Wat vinden jullie,zouden we al eens naar de gyn gaan of nog niet.
En als je dan naar de gyn gaat wat gebeurd er dan allemaal,hoe gaat het in zijn werk?
Ik hoop dat jullie allemaal snel zwanger mogen zijn,mijn verhaal is hier nog niets als ik jullie verhalen soms lees,doet me echt iets,vind het dan zo verschrikkelijk erg en begrijp niet wat de natuur ons soms aandoet.
Dus ik wil jullie allemaal veel succes wensen met het zwanger worden!!
Liefs orchi
Zal mij eerst even voorstellen.
Ben 24 jaar en heb al 1 dochtertje van een vorige relatie,zij was toen niet gepland want wij waren helemaal nog niet lang samen en ze is doorheen de pil gekomen.
Hij heeft mij dan laten zitten.
Stond er helemaal alleen voor en heb geen moment aan abortus gedacht,wist dat het zwaar ging worden maar had er alles voor over om het toch te laten lukken.
Ondertussen is het een flinke meid van 20 maanden en heb ik al een hele tijd een nieuwe vriend.
Hij is 28 dus ietsje ouder als mij en had eigenlijk al redelijk vroeg een kinderwens maar ja was alleen dus dat ging moeilijk he
Wij hebben dan besloten om samen voor een tweede kindje te gaan,was voor mij ook helemaal nieuw.
Ben dan gestopt met de pil en ja dan kon het beginnen.
Ondertussen zit ik in ronde 8.
Heb mij er in begin zo druk om gemaakt,gewoon ja je denkt als het bij de eerste doorheen de pil komt dan zal het voor de tweede ook wel snel lukken.
Moet wel zeggen,ondertussen ben ik er niet echt meer mee bezig,heb zoiets van we wachten wel af,ooit komt het wel.
Mijn vriend daarentegen maakt zich echt zorgen,hij denkt dat het aan hem ligt en dat hij mss minder vruchtbaar is.
Heb hem al gezegd dat er zoveel koppels zijn die veel langer moeten proberen en dat je toch 1 jaar mag nemen om zwanger te geraken.
Maar ik weet dat hij zich er zo slecht door voelt,elke keer is hij zo teleurgesteld en zit hij toch wel een beetje in de put.
Onlangs zij hij,bestel eens zo'n vruchtbaarheidstest voor mannen op internet.
Wou dit niet doen omdat ik het nog veel te vroeg vind.
Wat vinden jullie,zouden we al eens naar de gyn gaan of nog niet.
En als je dan naar de gyn gaat wat gebeurd er dan allemaal,hoe gaat het in zijn werk?
Ik hoop dat jullie allemaal snel zwanger mogen zijn,mijn verhaal is hier nog niets als ik jullie verhalen soms lees,doet me echt iets,vind het dan zo verschrikkelijk erg en begrijp niet wat de natuur ons soms aandoet.
Dus ik wil jullie allemaal veel succes wensen met het zwanger worden!!
Liefs orchi