Hoi Alies,
Zet maar even een losse reactie neer hihi, valt iets meer op .
Denk dat minder kijken op het forum wel goed is.... maar ik vind het ergens ook wel fijn nog even te lezen en 'kletsen' met andere vrouwen die hetzelfde mee hebben gemaakt. Ben er op die momenten ook wel bewust mee bezig natuurlijk, maar voor mijn gevoel helpt me dat juist op het moment om het zijn definitieve plekje te geven... het relativeert ook wel lekker dat je zeker niet de enige bent en dat is ook wel goed (al kan ik het inmiddels aardig relativeren in de zin van: helaas het mocht niet zo wezen....)
Fijn dat het werken goed ging! Is waarschijnlijk ook wel goeie afleiding of niet? Gewoon eruit, niet bezig met je gezin en je eigen lijf.
Dat denken van: was ik maar zwanger/ ik wil zwanger worden dat herken ik wel hoor. Denk het zelf namelijk ook geregeld. Toch kan ik daar achteraan denken dat ik er vrede mee heb als het niet direct gebeurt.... of dat nog steeds zo zal zijn als ik daadwerkelijk weer ongesteld word is natuurlijk maar net de vraag .
En leuk zijn ze he kinderen . Vind idd ook elke fase weer leuk en ook weer zo anders als de vorige. De oudste is nu 3,5 en zoooo toe aan school en is daar ook druk mee bezig zelf en op een volgend moment is het echt nog zo'n lekker klein ventje. De jongste trekt zich erg op aan de oudste en heeft ook het grootste woord in huis.... nou ja weet eigenlijk niet wie er nou het meeste kletst van hun twee haha.
Voor wat betreft het zwanger zijn.... voelde me wel echt zwanger, maar niet op een vervelende manier (net als bij de oudste) dus in dat opzicht heb ik niet zoiets: nog maar even niet.... heb wel afentoe angstige gevoelens: zal het dan nu wel goed gaan?! Maar ook hier... het verlangen is groter dan die angst en nu dus maar hopen dat die wens snel weer werkelijkheid mag worden....
groetjes,
Marije (met nu een iets andere inlognaam, maar gewoon Marije werkte niet meer )
Zet maar even een losse reactie neer hihi, valt iets meer op .
Denk dat minder kijken op het forum wel goed is.... maar ik vind het ergens ook wel fijn nog even te lezen en 'kletsen' met andere vrouwen die hetzelfde mee hebben gemaakt. Ben er op die momenten ook wel bewust mee bezig natuurlijk, maar voor mijn gevoel helpt me dat juist op het moment om het zijn definitieve plekje te geven... het relativeert ook wel lekker dat je zeker niet de enige bent en dat is ook wel goed (al kan ik het inmiddels aardig relativeren in de zin van: helaas het mocht niet zo wezen....)
Fijn dat het werken goed ging! Is waarschijnlijk ook wel goeie afleiding of niet? Gewoon eruit, niet bezig met je gezin en je eigen lijf.
Dat denken van: was ik maar zwanger/ ik wil zwanger worden dat herken ik wel hoor. Denk het zelf namelijk ook geregeld. Toch kan ik daar achteraan denken dat ik er vrede mee heb als het niet direct gebeurt.... of dat nog steeds zo zal zijn als ik daadwerkelijk weer ongesteld word is natuurlijk maar net de vraag .
En leuk zijn ze he kinderen . Vind idd ook elke fase weer leuk en ook weer zo anders als de vorige. De oudste is nu 3,5 en zoooo toe aan school en is daar ook druk mee bezig zelf en op een volgend moment is het echt nog zo'n lekker klein ventje. De jongste trekt zich erg op aan de oudste en heeft ook het grootste woord in huis.... nou ja weet eigenlijk niet wie er nou het meeste kletst van hun twee haha.
Voor wat betreft het zwanger zijn.... voelde me wel echt zwanger, maar niet op een vervelende manier (net als bij de oudste) dus in dat opzicht heb ik niet zoiets: nog maar even niet.... heb wel afentoe angstige gevoelens: zal het dan nu wel goed gaan?! Maar ook hier... het verlangen is groter dan die angst en nu dus maar hopen dat die wens snel weer werkelijkheid mag worden....
groetjes,
Marije (met nu een iets andere inlognaam, maar gewoon Marije werkte niet meer )