Alleen buiten spelen?

En buiten je eigen tuin dan bedoel ik.

Onze oudste is nu 3,5 jr en wordt tegenwoordig regelmatig opgehaald door buurtgenootjes van 6 jr en 10 jaar om lekker buiten te spelen.
Hij mag dan van mij met hun mee naar buiten als hij in de speeltuin blijft. Die kan ik vanuit het keukenraam helemaal overzien.
De jongste van net 2 mag alleen mee als ik er ook bij blijf. Ik vind haar nog veel te jong om zonder toezicht van mij (een verantwoordelijke) buiten te spelen.

Hoe gaat dat bij jullie?
 
Onze oudste wordt in mei zes en hij mag nog maar net sinds dit voorjaar naar de speeltuin in de buurt. Maar ik kan de speeltuin vanuit ons huis niet zien. De jongste van 3,5 mag dus nog niet mee, wel op de oprit en stoep voor het huis waar hij keurig blijft met zijn fietsje ook als zijn broer wel naar de speeltuin gaat. Het is moeilijk vind ik, heb er zelf wel moeite mee om ze los te laten vooral omdat ik niet kan zien wat er gebeurd, maar hij was er echt aan toe om wat meer verantwoordelijkheid te krijgen en hij ontmoet er ook een aantal klasgenootjes. Ik heb wel precies met hem afgesproken waar hij mag spelen en dat hij niet op de straat mag komen. Het gaat tot nu toe goed. De jongste moet nog even geduld hebben en tot nu toe accepteerd hij het zonder problemen dat hij bij huis moet blijven. Je moet doen waar je je zelf prettig bij voelt, en wat jij denkt waar je kind aan toe is. Bij iedereen is dat anders en hangt ook af hoe je buurt eruit ziet denk ik, ik zie bij ons ook veel jongere kinderen die al door de hele nieuwbouw rondcrossen maar er zijn ook een aantal vrij diepe sloten in de buurt en ik wil gewoon nog niet dat mijn zoontje daar komt zolang hij zijn zwemdiploma nog niet heeft.
 
Onze oudste wordt in mei zes en hij mag nog maar net sinds dit voorjaar naar de speeltuin in de buurt. Maar ik kan de speeltuin vanuit ons huis niet zien. De jongste van 3,5 mag dus nog niet mee, wel op de oprit en stoep voor het huis waar hij keurig blijft met zijn fietsje ook als zijn broer wel naar de speeltuin gaat. Het is moeilijk vind ik, heb er zelf wel moeite mee om ze los te laten vooral omdat ik niet kan zien wat er gebeurd, maar hij was er echt aan toe om wat meer verantwoordelijkheid te krijgen en hij ontmoet er ook een aantal klasgenootjes. Ik heb wel precies met hem afgesproken waar hij mag spelen en dat hij niet op de straat mag komen. Het gaat tot nu toe goed. De jongste moet nog even geduld hebben en tot nu toe accepteerd hij het zonder problemen dat hij bij huis moet blijven. Je moet doen waar je je zelf prettig bij voelt, en wat jij denkt waar je kind aan toe is. Bij iedereen is dat anders en hangt ook af hoe je buurt eruit ziet denk ik, ik zie bij ons ook veel jongere kinderen die al door de hele nieuwbouw rondcrossen maar er zijn ook een aantal vrij diepe sloten in de buurt en ik wil gewoon nog niet dat mijn zoontje daar komt zolang hij zijn zwemdiploma nog niet heeft.
 
Hier nog niet. Vanuit huis heb ik geen zicht op de speeltuin. Dus het is alleen als ik meega of als er een andere ouder bij is die toezicht houd. Ze zou het misschien best wel kunnen want ze blijft altijd heel netjes in de speeltuin in tegenstelling tot alle andere kinderen hier in de buurt. Maar ik wil het gewoon nog niet.
 
Ik snap het wel hoor. Hier ook alleen maar omdat ik de speeltuin kan zien vanuit huis. En die meiden van 10 jr. De ene weet echt goed hoe je met kinderen om moet gaan, en wat ze wel en niet 'kunnen'. Maar de ander gaat echt rennen over een smal muurtje. Wil mijn zoon ook nadoen, maar dat vind ik niet zo'n succes.
Toch probeer ik ook die meiden een beetje te vriend te houden want het is voor hem wel zo leuk als ze er ook zijn.
 
Terug
Bovenaan