alleen zwangerschapskwaaltjes of toch iets anders

A

Anoniem

Guest
hallo allemaal,

ik ben 18 weken zwanger. de eerste paar weken alleen een beetje buikpijn gehad en meer niet. rond mijn 13de week begon ik last van moeheid krijgen waar ik tot op heden nog steeds last van heb. ik ben zo moe dat mijn werk maar ook mijn prive leven er onder lijd. ik heb niet echt goede dagen erbij zitten ik moet huilen om de stomste dingen en ben ontzettend chagerijnig. sinds andere halve week moet ik overgeven en ben elke   dag de hele dag misselijk. ik wordt er echt gek van. ik kan nog niet eens op mijn gemak boodschappen doen zonder bekaf thuis te komen.
zijn dit echt alleen maar zwangerschapskwaaltjes of toch iets anders????

 
hoi Adrienne,

Waarschijnlijk zijn dit gewoon zwangerschapskwaaltjes. Heel vervelend die moeheid en misselijkheid, maar je zult er toch doorheen moeten ben ik bang. Bedenk dat het allemaal  voor een goed doel is.

Ik was juist die eerste weken heel erg moe. Heb hele dagen op de bank doorgebracht. En nu ik in mijn 19e week zit heb ik juist veel meer energie. Maar dat is bij iedereen weer anders.

Vermoeidheid kan ook veroorzaakt worden door een tekort aan ijzer. Vraag je verloskundige of huisarts of je gecontroleerd kunt worden.

Sterkte.
 
quote: mama t reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('12-09-2008 21:11:51'));



ik heb al 3 keer bloed laten prikken voor ijzer bloed armoede en ziekte van pfeifer en alles is gewoon goed. ik kan niet werken omdat ik na 2 dagen instort en thuis kan ik ook bijna niks omdat ik dan duizelig wordt. kortom ik trek het gewoon niet.
dinsdag heb ik weer een afspraak met de verloskundige dus wacht maar weer af.
 
Tja, als je bloed verder goed is en met de kleine gaat alles goed. Dan zit er niets anders op dan rustig aan doen, en wachten tot het overgaat. Vervelend voor je. Hopelijk duurt het niet te lang.

Je bent niet de enige die tijdelijk niet kan werken door haar zwangerschap. Mijn vriendin heeft wekenlang niets anders gedaan dan overgeven en kon daardoor niet werken. Zelf heb ik ook een paar weken thuisgelegen met ernstige rugklachten. Nu werk ik weer halve dagen, maar dat zal tot mijn verlof niet meer dan dat worden.
 
Tijdens mijn 1e zwangerschap heb een aantal keer een periode gehad van klachten zoals jij het beschrijft: extreem moe, misselijk, soms braken, hoofdpijn, veel huilen...
Rond de 12-15 weken, met 24-30 weken en vanaf 35 weken.

Telkens kwam dit in aansluiting op een 'drukke' periode en/of slecht slapen. Hoe vermoeider ik werd, hoe heftiger de klachten. Zelfs een nachtje voor in het ziekenhuis moeten blijven. Ik heb toen telkens belangrijke stapjes terug moeten doen om het weer een beetje in de hand te krijgen. Die laatste 2 periodes had ik (vanwege de buik) ook veel pijnklachten in bekken, rug en veel maagzuur klachten. Ik ben toen met 25 weken gedeeltelijk en met 29 weken volledig in ziektewet gegaan. Ik had geen keuze, ik trok het gewoon echt niet meer. Het was een lange, zware zit naar het einde van de zwangerschap... Maar na de bevalling verdween alles als sneeuw voor de zon en voelde ik me als herboren, dus het waren echt de hormonen!

Helaas, nu bij de 2e, voel ik me bijna continue al zo vanaf week 4... Ik heb gelukkig wel af en toe goede dagen, dus ik meldde me iedere keer weer beter (en binnen een paar dagen later weer ziek...), maar mijn baas wil dat niet meer hebben. Ik moet nu volledig in ziektewet blijven zitten en mag therapeutisch komen werken als ik me goed voel. Tja. Ik ben er niet blij mee, maar helaas is het niet anders... Mijn lijf reageert blijkbaar toch erg heftig op al die hormonen. Hoe moeilijk ik het ook vind, ik moet er aan toegeven en vooral veel rust en regelmaat houden...

Denk goed aan jezelf en vooral aan je rust (overdag slapen helpt mij een beetje) en onderschat de 'kracht' van hormonen niet... Het zijn echte krengen!

Groetjes, Karin
18+5 wkn
 
vandaag de uitslag gehad van mijn bloed en het lag niet alleen aan de zwangerschap.
ik heb dus de ziekte van pfeiffer het is nu wel minder aan het worden maar in elk geval weet ik nu dus wat ik heb en kan ik het nu uitzieken.
 
Terug
Bovenaan