Alleen

Dames,

Heb even geaarzeld of ik het hier op het forum zou gaan melden, maar lijkt me toch wel handig.

Ik woon sinds 5 weken niet meer met mijn vriend. Andries en ik zitten voorlopig bij mijn ouders (verre van ideaal, i know).
Wij hebben samen een bedrijf waar ik naast me werk altijd heel veel deed. En als er wat was dan belde hij mij en dan ging ik er direct naar toe.
Nu Andries er is kan dat natuurlijk niet meer zo makkelijk, en heb ik het druk zat met Andries, mijn echte werk, huishouden, ow ja en dan ook nog een leuke niet vermoeide vriendin zijn.
Hij snapt dat soms echt niet, en het lijkt soms ook wel dat niet ik, maar hij een postnatale depressie heeft.
Andries gaat nu iedere maandag naar hem toe, en hij (vriend) lijkt er ook wel vrede mee te hebben dat het eerst maar 1 dag in de week is.

Dit is vooralsnog iets tijdelijks, alhoewel het wat mij betreft serieuse vormen aan gaat nemen.

Eerste paar weken waren best even pittig, maar begin langzaam mijn draai te vinden, en vind veel afleiding in mijn werk.
Maar zo nu en dan zal ik misschien eens niet reageren op dingen als jullie gezellig samen met jullie man/vriend dingen doen. Ik doe alles alleen....

Liefs,
Margreet
 
Ach jeetje margreet dat is schrikken zeg. Heftig hoor!!! Ik hoop dat je het allemaal een beetje red zo en dat je veel steun van lieve vrieden en familie hebt.
Ik kan je helaas alleen veel sterkte wensen en een virtuele knuffel voor jou.

Liefs marielle
 
Pfff, idd erg heftig hoor Margreet! Ik heb echt respect voor je dat je het zo alleen doet, want iedereen hier weet hoe zwaar en vermoeiend het soms kan zijn met zo'n kleintje. Heb je wel hulp van je ouders? Ondanks dat het natuurlijk verre van ideaal is dat je nu bij hen woont is het natuurlijk wel fijn dat het kàn.
Ik wens je heel veel sterkte en succes met de beslissingen die je nog zal moeten maken.

Liefs, Nicole
 
Wat de dames voor me ook al zeiden heftig!!!
Ik vind het heel knap van je dat je het hebt neergezet!!!
Wij hebben ook een flinke dip gehad en ff onze afstand genomen, maar dat is volledig goedgekomen.
Of er nog een kans is op goedkomen of juist niet, ik wens je heel veel sterkte met alles wat je meemaakt en bij de keuzes die je moet maken.
En maak de keuzes die je doet voor jezelf en Andries!! Blijf jezelf trouw!

Ik heb diep respect voor je!!!!!!
Heel veel liefs, Pauline en Rebecca
 
Terug
Bovenaan