alleenstaande mama's?

A

Anoniem

Guest
Hallo alleenstaande moeders. Ik weet niet of jullie er in grote getalen zijn maar vinden jullie het ook zwaar, alleen met kindje en 30 uur per week werken? De vader van mijn kind had er geen zin meer in en sinds 3 weken wonen we allebei in een ander huis en zelfs in een andere stad.. Ik ben boos verdrietig en teleurgesteld en vindt het soms best zwaar. Over het algemeen gaat het goed maar als die kleine een hele nacht ligt te spoken zie ik het soms even niet zitten.. Het is altijd mijn droom geweest om een gezinnetje te hebben en ik wilde mijn vriend echt niet kwijt , ik wilde ervoor vechten alleen..hij niet. Nu is er een hele lieve jongen die ons wel ziet zitten maar ik denk niet dat hij snapt hoeveel erbij komt kijken met een baby van 10 maanden. Aan de ene kant zou ik niets liever willen maar vindt het gewoon vreemd omdat hij niet de vader van mijn kind is...dus voelt het op dat gebied niet goed en ik weet niet of ik het aankan. Zijn er misschien single mama's die weer aan het daten zijn en hoe zien jullie dit??
groetjes
 
Ooit was ik een singlemom. En ja wat is dat moeilijk om te gaan daten. Alhoewel dat daten lukte nog wel, maar wat doe je als het meer gaat worden dan een date. Zelf vond ik het vresleijk moeilijk om iemand bij mijn kids te laten. Maar uiteindelijk na lange tijd is nu mijn man eens op visite gekomen (op mijn verjaardag, dus hij viel niet op tussen de rest van het bezoek), langzamerhand is dat uitegbreid. Uiteindelijk is een nachtje blijven slapen, weer later kwam hij wat langer 'logeren'en ondertussen zijn we weer wat jaartjes verder, is ie een gewelidge papa voor mijn twee oudste kindjes, en een geweldige vader voor onze twee pukjes.

Mijn advies, doe heel rustig aan, je kind heeft er niets aan dat er iemand aan jullie leven wordt toegevoegd die vervolgens weer verdwijnt. Ga eerst elkaar ontdekken, en pas daarna met je kind erbij.

Sterkte

Miep

 
Zoals ik het lees, ben jij er nog niet aan toe om een nieuwe relatie te beginnen.
Ik zou eerst je "verlies" van deze relatie eens verwerken en pas daarna eraan denken; je hebt er niks aan wanneer blijkt dat het, het toch te vroeg was en het lijkt me ook niet goed voor je kleintje.
Heeft de vader nog enige rol in jouw en je kleintjes leven? Betrek hem er anders eens bij door de kleine bijvoorbeeld een middag naar hem te doen zodat jij even tijd hebt voor jezelf en je even kunt bijtanken...

Succes ermee, het lijkt me supermoeilijk...

Groetjes vonneg
 
beetje off topic, maar ik wil je graag een hart onder de riem steken.

Hopenlijk slaapt je kleine de komende nachten lekker door...
 
Hoi, wat vind ik dat knap van je dat je het helemaal alleen doet! Ik ben niet alleen, heb wel een man die soms een paar weken (alleen doordeweek) weg is voor werk, en dan vind ik het ook zwaar. Vooral op de moeilijke momenten, kindjes zijn nou eenmaal niet altijd makkelijk en rustig en lief. Soms zijn ze lastig en vragen ze heel veel aandacht. Poeh....nou dan is het hartstikke moeilijk inderdaad in je eentje. Ik hoop dat je wat steun om je heen hebt, je ouders of vrienden die misschien af en toe kunnen oppassen zodat je ook af en toe wat energie kan opdoen.
Ik wens je HEEL VEEL sterkte maar ook........geniet lekker van je kleintje, want dat is toch maar bijzonder dat het er is, groetjes Marieke
 
Ik zou t eventjes rustig aan doen meid..tandje terug en de rem erop. Eerst alles maar op de rit voor jezelf en die kleine. Beetje rust in je hoofd en niet meteen de lege plek in laten nemen door iemand anders. Net wat je zegt, hij is niet de vader van je kind.. neem even de tijd om er zelf aan te wennen dat je er nu wel alleen voor staat.

Ik ben zelf ook alleenstaande moeder, de moeders die t forum geregeld hebben gelezen weten dat t voor mij ook niet makkelijk is geweest en nog steeds niet eigenlijk. Ik heb er dan 2 (1 van 9 jaar en 1 van 8 maanden) en werk full time. et vervelendste vind ik dat ik de verantwoordelijkheid alleen draag, nooit eens iemand op de bank aan wie je wat voor kunt leggen van zal ik t zo of zo doen en daar dan feedback van krijgen. Je staat alleen in je beslissingen en je moet er maar op vertrouwen dat je de juiste keuzes maakt. Dat kan soms knap lastig zijn.. maar het went.

Ik date af en toe eens, zorg ervoor dat ik bij de ontbijt tafel alleen met de kinderen zit en verder wil ik niet eens denken. Ik heb ze nu voor mij alleen en wil ze ook niet delen met iemand anders eigenlijk, laat mij maar even fijn egoistisch zijn ;)
 
Wow lieve schatten, bedankt voor jullie reacties! Ik zat vroeger zo vaak hier op dat forum toen ik net zwanger was, ik was het haast vergeten ..dat ik bijna een week geleden een oproep plaatste hierzo! Ben echt heel blij met jullie adviezen en nou ja gewoon het idee dat er vrouwen zijn die het begrijpen. Na afgelopen weekend weet ik het ook zeker, ik ben er nog lang niet aan toe en moet idd eerst dit verlies verwerken. De vader van Liese zie ik gemiddeld 2x per week. Hij past zowiezo altijd op maandag op. Tja nu moet ik alleen die aardige jongen nog even vertellen dat ik hem niet zie zitten...gek he, mijn verstand zei dat dit een aardige zou zijn maar mijn hart ligt nog steeds bij mijn ex...heel stiekem hoop ik dat het ooit nog goed komt en anders ...tja dat zien we wel. Ik snap achteraf gezien nog steeds niet hoe ik zo snel heb kunnen daten! Ik wil wel even zeggen dat ik al een half jr weet dat mijn ex niet verder wilde en dat we eigenlijk sinds Liese geboren is amper nog lichamelijk contact hadden en veel ruzies maar verder kunnen we het heel gezellig hebben en het voelt gewoon goed omdat hij haar vader is ...Ok nou ik blijf nog wel even hangen op dit forum. Groetjes Irene.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan