alleenstaande mama's

zijn er hier toevallig ook meiden vrouwen die alleenstaand zijn, kben namelijk 21 en nu 34 weken zwanger ik ben door de vader van me kindje in de steek gelaten toen ik net wist dat ik zwanger was hij wilde mij wel maar het kindje niet toen was ik net 2 maanden zwanger ben enorm ziek geweest 5x ziekenhuisopname gehad en 10 kilo afgevallen maar met de kleine gaat gelukkig alles goed plus dat ik alles in orde heb voor de kleine man die komen gaat maar nu het einde nadert van de zwangerschap voelt het toch wel leeg ik doe namelijk niet net als me vriendinnen de bevalling met een partner en als ik daaraan denk doet dat best wel pijn ik heb het idee dat ik heb gefaald als moeder zijnde dat ik hem geen papa kan geven...ik hoop dat er meerdere vrouwen zijn die mij begrijpen
 
Hoi Melissa,

Geen feb. mama maar wil toch even iets tegen je zeggen......
Ik heb hier geen ervaring mee..... kan alleen maar zeggen dat je natuurlijk niet gefaald hebt. Dit was ZIJN keuze, niet de jouwe!! En die papa komt vanzelf wel, het is dan misschien niet de biologische papa maar dat maakt niet uit!
Jij bent er voor de kleine en dat is alles wat ie nodig heeft. Wat heeft zo'n kleintje nou aan een papa die 'm niet wil? Dat voelen ze aan, geloof me. Dan maar beter geen papa.
Heel veel sterkte straks met de bevalling, heb je iemand die met je meebevalt? Je moeder, zus (of broer natuurlijk) of vriendin?? Succes, zet 'm op meid, zo een man heb je er niet bij nodig!

Greetz esz (aprilmama)
 
bedankt esz voor alsnog in elk geval een reactie

mijn moeder en vader zijn er als goed is allebij bij...iik beval sowieso om andere redenen ook in het ziekenhuis enne me zusje en vriendin wachten dan op de gang

ik d8 plaats hier een forum maar denk niet dat er veel mensen zijn die er ervaring mee hebben ofso

het zijn toch hoe dan ook nu beetje pijnlijke momenten die ik soms heb want je had het liever anders gehad


groetjes melissa
 
Hey Melissa,

Misschien handiger om dit berichtje bij het kopje zwanger zijn te plaatsen... Niet iedereen van andere maanden leest ook hier mee...
Er zijn zeker wel meer mensen in een vergelijkbare situatie als jij.

Wens je heel veel sterkte, maar sluit me volledig bij Esz aan... Zo'n kerel heb je niet nodig! Je bent er dan beter af zonder, maar snap heel goed dat het wel pijn doet.

Zet em op meid je kunt het!
 
Hey Melissa,

Ik ben ook alleenstaande moeder. Mijn vriend ging er na 14 weken zwangerschap vandoor. Hij had iets met zijn collega.

ik doe ook nagenoeg alles alleen, maar daar zit ook wel een positieve kant aan. Je kan alles doen en kiezen zoals jij wilt. Je moet trots zijn op jezelf, omdat je nu al zo'n goede moeder.Je wilt het beste voor je zoon en dat is toch het belangrijkste van ouder zijn!!!!!! Beter 1 goede ouder dan 2 die altijd ruzie maken.

Heel veel succes bij de laatste loodjes (en denk erom houdt je neus in de lucht, wees trots op jezelf)..
Liefs Gisela
 
Hey meid!

Ik was 16 zwanger en 17 toen ik m'n dochter kreeg. Ik had een waardeloze drugsverslaafde kerel waar ik bij weg ben gegaan. Zat in m'n examen jaar van het vmbo.. was geen misbaksel maar m'n ouders konden niet met die situatie omgaan dus ben uit huis geplaats. Aan het eind van de zwangerschap mocht ik weer terug komen. Waardeloze situatie.

uiteindelijk gewoon m'n beste beentje voor gezet. M'n diploma gehaald. Me ingeschreven bij de woningbouw ( gesjoemeld met m'n geboortedatum want officieel mag dat pas als je 18 bent ) Na de bevalling een nieuwe opleiding gevolgd. Met alle gebroken nachten en de zorg van m'n wijfie derbij.

Ik ben nu ook 21. We zijn nu 5 jaar verder. Alleen een kindje opvoeden is niet altijd makkelijk geweest voor mij. Maar zeker wel haalbaar, als jij 't wilt dan kom je der wel! Dat weet ik zeker. Ik keek er enorm tegen op, ik wist van de wereld nog niks, maar nu ben ik 5 jaar verder.. en heb m'n hele zootje goed voor elkaar. Een leuke baan, eigen huis, knappe dochter, daar ben ik toch best wel trots op.

En dit keer heb ik wel een vent om me heen waar ik wat aan heb. Maar als ik er weer alleen voor zou komen te staan weet ik zeker dat ik het weer op zou redden.

Heel veel succes meid, ik weet zeker dat jij het ook kunt!
 
Gisela: mijn ex dan had geen relatie met een ander maar de situatie was datk nogal dingen had gedaan waark uit aan kruipen was en we gingen nu serieus een relatie beginnen zonder gedoe eromheen en tsja toen ben ik zwanger geraakt wij hebben dus nooit echt de tijd gehad om echt samen iets op te kunnen bouwen ik weet heel toevallig wel dat hij veel van me heb gehouden want hij heb veel van mij gepikt ik heb alleen zelf idee dat hij niet met dit weet om te gaan of misschien bang is, en ik weet ook echt wel dat ik het red heb enorm veel steun aan me familie woon nog bij me oma en opa in maar ook die vonden geen probleem hij is meer dan welkom in de hele familie maar toch blijft er in mij hart een leeg plekje omdak hem materalisties gesien wel alles heb kunnen geven maar er mist een gedeelte van me zoon kdenk dat kom omdak weet dat het anders hoort te zijn en misschien ook omdat ik zijn vader niet snap
maar je heb indd wel gelijk verder hij heb ook niks aan ruziende ouders en me neus houdk al maanden in de lucht en een grote lach op me gezicht maar vooral savonds voelt het leeg en eenzaam aan omda je de gevoelens die je heb met iemand wil delen en nu vooral omda het einde nadert in elk geval bedankt voor de reactie

joyce:ik zie dat niet ls een mislukkeling hoor ik heb ook veel geflikt en gedaan en met mij ging vorig jaar totaal fout ik heb ook aantal keren bijna opgesloten gezeten in een inrichting, maar juist door de vader van me kind kwamk altijd op goede spoor hij was nie alleen me partner maar ook me beste vriend en ik geloof erin dat alles een rede heb in het leven alleen da hij me alleen liet da snapk dan niet kwee ook wel dak het kan en da het me lukt maar kijk so tege de bevalling op omda k hem nie doe met de vader van me kind maar met me eigen ouders

bedankt voor je reactie in elk geval

groetjes melissa
 
Gisela: mijn ex dan had geen relatie met een ander maar de situatie was datk nogal dingen had gedaan waark uit aan kruipen was en we gingen nu serieus een relatie beginnen zonder gedoe eromheen en tsja toen ben ik zwanger geraakt wij hebben dus nooit echt de tijd gehad om echt samen iets op te kunnen bouwen ik weet heel toevallig wel dat hij veel van me heb gehouden want hij heb veel van mij gepikt ik heb alleen zelf idee dat hij niet met dit weet om te gaan of misschien bang is, en ik weet ook echt wel dat ik het red heb enorm veel steun aan me familie woon nog bij me oma en opa in maar ook die vonden geen probleem hij is meer dan welkom in de hele familie maar toch blijft er in mij hart een leeg plekje omdak hem materalisties gesien wel alles heb kunnen geven maar er mist een gedeelte van me zoon kdenk dat kom omdak weet dat het anders hoort te zijn en misschien ook omdat ik zijn vader niet snap
maar je heb indd wel gelijk verder hij heb ook niks aan ruziende ouders en me neus houdk al maanden in de lucht en een grote lach op me gezicht maar vooral savonds voelt het leeg en eenzaam aan omda je de gevoelens die je heb met iemand wil delen en nu vooral omda het einde nadert in elk geval bedankt voor de reactie

joyce:ik zie dat niet ls een mislukkeling hoor ik heb ook veel geflikt en gedaan en met mij ging vorig jaar totaal fout ik heb ook aantal keren bijna opgesloten gezeten in een inrichting, maar juist door de vader van me kind kwamk altijd op goede spoor hij was nie alleen me partner maar ook me beste vriend en ik geloof erin dat alles een rede heb in het leven alleen da hij me alleen liet da snapk dan niet kwee ook wel dak het kan en da het me lukt maar kijk so tege de bevalling op omda k hem nie doe met de vader van me kind maar met me eigen ouders

bedankt voor je reactie in elk geval

groetjes melissa
 
Terug
Bovenaan