Alles afpakken

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,
Ik heb echt een probleem. Een vriendin die ik vaak zie heeft een dochtertje van 2 jaar, mijn dochter is 3 (lichamelijk 5 cm kleiner). Deze twee dames zien elkaar dus geregeld en zitten ook samen in een speelclubje met nog wat andere kinderen. Het probleem is dat het dochtertje van mijn vriendin alles voortdurend van mijn dochter afpakt. Als mijn dochter ergens mee gaat spelen, wordt dat binnen 3 minuten afgepakt. Ze kan dus nooit rustig spelen. Wanneer wij er tussen komen, dan begint het dochtertje van mijn vriendin onbedaarlijk te huilen. Ook die enkele keer dat mijn dochter zich iets niet af laat pakken, gaat het dochtertje van mijn vriendin huilen of, heel soms slaan.
Het verloopt eigelijk alleen rustig als mijn dochter toegeeft. Zoals ik al zei is mijn dochter lichamelijk veel smaller en kleiner, dus bij een fysieke confrontatie zal ze verliezen.
Wat moeten we hier nu mee. Die voortdurende strijd is niet leuk en ik wil ook mijn vriendin niet verliezen. Aan de andere kant baal ik er van dat mijn dochter, die dus geen slecht gedrag vertoont, zich constant moet verdedigen. Wel vind ik overigens dat ze moet leren voor zich zelf op te komen. Moeilijk hoor! Suggesties graag, want ik weet het niet meer!
Groetjes Ivy

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo Ivy,

Ik herken dit wel. Alleen is mijn zoontje (helaas) de gene die speelgoed afpakt. Niet altijd maar toch regelmatig. Metname als er een kindje bij ons komt spelen.
Kan je er met je vriendin over praten? Misschien kan je met haar afspraken maken hoe jullie dit aanpakken/
Mijn zoontje is in sept. 2 geworden en als hij weer speelgoed afpakt dan neem ik hem even apart. Leg in kindertaal uit dat hij samen moet spelen en moet delen. Dat het zijn speelgoed is maar dat er ook andere kindjes mee mogen spelen. Dat hij het ook niet leuk vind als hij ergens mee aan het spelen is dat anderen dit afpakken. Meestal werkt dit erg goed. Mocht hij dan toch het speelgoed af blijven pakken dan zet ik hem even 2 min. op de gang.
Ik denk dat een duidelijke korte uitleg nodig is. Dus niet van: "he dat mag niet, klaar" maar ook waarom het niet mag.
Ik hoop dat je er met je vriendin over kan praten.
Succes. Groetjes mama van rayen

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,
Bedankt voor je reactie, want ik zit er echt mee in mijn maag.
Mijn vriendin en ik hebben het er al vaker over gehad, maar het wordt eigenlijk steeds erger. Ik merk dat mijn vriendin het een beetje op begint te geven, met als gevolg dat ze helemaal niet ingrijpt. Ze zegt dat het toch niet helpt, dat haar dochtertje dan alleen maar meer begint te gillen waardoor ze meteen naar huis kunnen. Ik baal hier een beetje van want op deze manier is het kind dat zich wel goed gedraagd de dupe (mijn dochter dus). Nu ontstaat een beetje een omgedraaide wereld waarbij het zich-goed-gedragende-kind zich moet aanpassen aan het zich-misdragende-kind.
Praten er over wordt ook steeds moeilijker omdat mijn vriendin steeds stekeliger reageert. Ze voelt zich dan aangevallen. Ik snap heel goed dat het vervelend is als je kind zich niet gedraagd (heb ik bij mijn kinderen ook wel gehad hoor), maar bij mij in de opvoeding is het gewoon heel duidelijk wat wel mag en wat niet. Slecht gedrag heeft altijd de zelfde consequentie: waar ze om zeuren of wat ze proberen te bewerkstelligen krijgen ze dan juist niet.
Ik zou natuurlijk graag willen dat mijn vriendin dit ook zou toepassen, maar zij is vaak niet consequent en veranderd regels vaak snel. Ik kan haar natuurlijk niet gaan vertellen hoe ze haar kind op moet voeden. Dat soort dingen liggen toch bij iedereen heel gevoelig. Dan zouden we misschien wel ruzie krijgen.
Het is alleen dat ik het een beetje zat wordt om te zien dat mijn dochter voortdurend belaagd wordt terwijl ze lief zit te spelen. Ik wil liever ook niet telkens ingrijpen, het is tenslotte mijn kind niet en ik hoor het niet op te voeden.
Gisteren dacht ik ook nog: en als haar dochtertje nu vervolgens kindjes gaat slaan, wordt dat dan ook maar geaccepteerd omdat zeggen dat het niet mag niet helpt?
En geef je zo een kind niet mee dat het okee is om zwakkere kindjes onder te sneeuwen, onder het mom van:ze moeten maar leren voor zich zelf op te komen. Klopt toch niet helemaal??
Nou, heel verhaal weer! Je merkt wel, het zit hoog! Vind het echt vervelend.
Groetjes Ivy

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Ivy



Als ik je verhaal zo lees, dan ben ik het helemaal met jou eens. Jouw
vriendin moet haar kind opvoeden en het goede voorbeeld geven. Niet
maar laten, omdat dat de makkelijkste weg is.

Maar ik kan me voorstellen dat het voor jou moeilijk is. Vooral omdat jouw kind last heeft van het gedrag van haar kind.

Toch moet zij er wat aan doen. Misschien nog een keer erover praten.
Misschien zonder de kinderen. Zodat jullie allebei rustig kunnen praten
en niet continu op de kinderen hoeven te letten.



succes er mee.



Groetjes Ria

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Ik herken het maar dan tussen mijn dochters. de tweede pakt regelmatig het speelgoed van de oudste af. Ik zeg dan eerst tegen mijn oudste dat ze het terug moet vragen, als Anne het dan niet teruggeeft, moet ze naar mij komen. Dus eerst moet ze het zelf proberen op te lossen (ze is 4, Anne is 3). Lukt het echt niet, dan ga ik met Anne praten. Op haar manier. Ze moet dan sorry zeggen en alles teruggeven. Als ze ergens mee wil spelen moet ze dat gewoon vragen. Als ze echter blijft klieren zet ik haar in de gang.

helaas zie ik nu ook de omgekeerde wereld en begint Danae nu ook dingen van Anne af te pakken. Ben momenteel de hele dag politie aan het spelen.

Mijn oplossing is nu dat ze dan niet meer samen mogen spelen. Als Anne iets afpakt, dan zeg ik tegen Danae dat ze maar lekker ergens anders moet gaan zitten, want Anne speelt nu niet leuk. En andersom natuurlijk. En het werkt. Ze leren nu dingen vragen en oplossen samen, waar ze voorheen mij nodig hadden.

Ik snap dat de situatie bij jou anders is omdat het niet je eigen kind is die dit doet, maar kun je niet met je dochter afspreken dat als het vriendinnetje iets afpakt, je het gewoon even weglegt? Zo dwing je de moeder ook om te gaan met haar dochter die dan extra vervelend reageert (het huilen). Misschien snapt je vriendin dan dat ze beter eerder correct in kan grijpen. Nu wordt het meisje beloont voor haar slechte gedrag, want er volgen geen consequenties.....

liefs lin

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Gewoon weg gaan doe ik al als ik samen met mijn dochtertje op bezoek ben en dat werkt redelijk. Probleem is echter dat beide meisjes in een speelgroepje zitten dat elke week bij elkaar komt. Elke week bij een verschillende moeder. Dus een soort roulatiesysteem met 5 moeders en vijf kinderen tussen de 2 en 4.
De andere kinderen spelen onderling erg leuk, behalve het dochtertje van mijn vriendin zorgt vaak voor problemen, vooral met mijn dochter, maar ook bij andere kindjes. Anyway, op zo'n speelochtend ben ik er dus niet altijd bij.
Maargoed, gezien de voorgaande reacties op wat ik geschreven had, ben ik er wel uit dat ik de juiste gedachten hierover heb. Blijft alleen erg moeilijk om tegen je vriendin te zeggen dat ze moet ingrijpen en dat ze haar kind op MOET voeden. Heb wel besloten dat ik het niet meer op z'n beloop ga laten. Ik zal inderdaad eerst kijken of mijn dochter voor zich zelf opkomt. Kan ze dat niet, dan zal ik het doen. Dan ben ik maar de kwaaie pier. Laat mijn dochters speelplezier niet verzieken. En ja, als ik er niet bij ben, zal ik op de andere moeders moeten vertrouwen, maar dat zit wel goed denk ik.
In ieder geval bedankt voor jullie reacties.
Groetjes Ivy
Ps: tussen mijn dochters speelt afpakken soms ook, maar bij mij is het gewoon heel duidelijk:MAG NIET, TERUGGEVEN!!!