Voor het tijdschrift 'Kinderen' ben ik op zoek naar moeders met een bijzonder verhaal voor in de rubriek 'als het anders loopt'. Leek alles goed te gaan maar waren er ineens toch complicaties? Gingen er dingen anders dan je had verwacht? Wil je je verhaal doen in 'Kinderen', reageer dan.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Als het anders loopt
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Toen ons zoontje 6 maand oud was besloten wij dat we graag een broertje of zusje voor hem wouden hebben een 2e kindje was zo ontzettend welkom.
Toen we er in januari voor gingen raakte ik meteen zwanger.
het was een vrij zware zwangerschap extreem moe veel misselijk. toen we de echo kregen bleek ik 2 weken minder ver te zijn dan we dachten maar er klopte een sterk hartje.
ik had dus erg vroeg positief getest.
we waren zo gelukkig mijn buik groeide al snel en ik mocht er dan ook graag mee pronken ook voelde ik al heel snel schopjes.
to dat de 20 weken echo kwam .
ik voe;de me al een tijdje niet goed erover had steeds nacht merries dat ik een zoontje kreeg dat met 23 weken uit mijn buik gehaald werd en daarna overleed.
maar ja je denkt ach zijn maar dromen.
totdat we dus echt die 20 weken echo kregen het kindje was erg druk dus was best moeilijk een goede echo te maken.
wel viel het mij op dat ze wel erg vaak bij de boven beentjes ging kijken en meten.
toen we klaar waren met de echo vertelde de echoscopiste .
dat het haar was opgevallen dat de boven beentjes van ons kindje wel erg kort waren en dat het klomp voetjes had dat was dus een behoorlijke domper.
daarna begon het de echo's in het ziekenhuis.
in totaal 5 gehad ook nog een vrucht water punctie maar uiteindelijk bleek het toch erger nog te zijn dan we dachten.
het kinnetje van ons kindje stond zover naar achteren dat die de luchtpijp en de slokdarm afsloot wat dus betekenen dat het kindje nooit zelf zou kunnen ademen en eten
ook zou het nooit kunnen lopen en ongelofelijk veel pijn lijden.
Dit heeft ons toen doen besluiten om de zwangerschap af te breken.
op 8 juni moesten we om 10 uur 's morgens in het ziekenhuis zijn.
hier kreeg ik een soort vaginale tabletjes in gebracht die dee baarmoeder week moesten maken en hierdoor de ween op gang brengen.
om half 3 's nachts begon ik eindelijk krampen te krijgen en om 5 voor 3 braken de vliezen en om 3 uur is ons zoontje geboren met 23 weken precies (een week voor de verjaardag van ons andere zoontje die 1 werd) hij heeft nog precies een uur geleefd om 4 uur is zijn hartje gestopt met kloppen donderdag 11 juni hebben we hem begraven de plechtig heid was heel erg mooi maar oh wat mis ik hem die schopjes die mooie zwangere buik.
een maand na het overlijden van ons zoontje besloten we dat we toch nog weer voor een kindje wilden gaan maar hellaas tot nu toe al 6x een miskraam gehad.
ben soms zo bang dat het nooit meer zou kunnen dat we gestraft worden omdat we hem niet op deze wereld hebben laten komen
Toen we er in januari voor gingen raakte ik meteen zwanger.
het was een vrij zware zwangerschap extreem moe veel misselijk. toen we de echo kregen bleek ik 2 weken minder ver te zijn dan we dachten maar er klopte een sterk hartje.
ik had dus erg vroeg positief getest.
we waren zo gelukkig mijn buik groeide al snel en ik mocht er dan ook graag mee pronken ook voelde ik al heel snel schopjes.
to dat de 20 weken echo kwam .
ik voe;de me al een tijdje niet goed erover had steeds nacht merries dat ik een zoontje kreeg dat met 23 weken uit mijn buik gehaald werd en daarna overleed.
maar ja je denkt ach zijn maar dromen.
totdat we dus echt die 20 weken echo kregen het kindje was erg druk dus was best moeilijk een goede echo te maken.
wel viel het mij op dat ze wel erg vaak bij de boven beentjes ging kijken en meten.
toen we klaar waren met de echo vertelde de echoscopiste .
dat het haar was opgevallen dat de boven beentjes van ons kindje wel erg kort waren en dat het klomp voetjes had dat was dus een behoorlijke domper.
daarna begon het de echo's in het ziekenhuis.
in totaal 5 gehad ook nog een vrucht water punctie maar uiteindelijk bleek het toch erger nog te zijn dan we dachten.
het kinnetje van ons kindje stond zover naar achteren dat die de luchtpijp en de slokdarm afsloot wat dus betekenen dat het kindje nooit zelf zou kunnen ademen en eten
ook zou het nooit kunnen lopen en ongelofelijk veel pijn lijden.
Dit heeft ons toen doen besluiten om de zwangerschap af te breken.
op 8 juni moesten we om 10 uur 's morgens in het ziekenhuis zijn.
hier kreeg ik een soort vaginale tabletjes in gebracht die dee baarmoeder week moesten maken en hierdoor de ween op gang brengen.
om half 3 's nachts begon ik eindelijk krampen te krijgen en om 5 voor 3 braken de vliezen en om 3 uur is ons zoontje geboren met 23 weken precies (een week voor de verjaardag van ons andere zoontje die 1 werd) hij heeft nog precies een uur geleefd om 4 uur is zijn hartje gestopt met kloppen donderdag 11 juni hebben we hem begraven de plechtig heid was heel erg mooi maar oh wat mis ik hem die schopjes die mooie zwangere buik.
een maand na het overlijden van ons zoontje besloten we dat we toch nog weer voor een kindje wilden gaan maar hellaas tot nu toe al 6x een miskraam gehad.
ben soms zo bang dat het nooit meer zou kunnen dat we gestraft worden omdat we hem niet op deze wereld hebben laten komen
o ja ondertussen nu 22 weken zwanger en eindelijk lijkt alles goed te gaan maar de angst blijft