Als het maar niet lukt...

[Anoniem]

Een wijze collega van vertelde me onlangs "je hoort alleen van mensen bij wie het meteen lukte, omdat de andere mensen er gewoon niet zo open over praten"...
Eerst en vooral gefeliciteerd aan de meiden die recent zwanger zijn geworden! Jullie geven me hoop!
Dit is mijn eerste bezoek op deze website en forum. En het doet me goed te lezen dat anderen met hetzelfde probleem sukkelen als wij.
Bij velen onder jullie vind ik mijn eigen gevoelens terug.
De teleurstelling wanneer je voelt dat je ongesteld gaat worden, en je toch maar hoopt dat je het inbeeldt, of misschien dat wanneer je zwanger bent je je ook zo voelt...
Ik heb een heel regelmatige cyclus. 28 dagen. Elke maand opnieuw. Waarom wil het dan maar niet lukken? Vandaag is dag 13, volgens de statistieken een vruchtbare dag. Nu weer twee weken wachten op het resultaat )
Wat ik het meeste haat zijn de mensen die me zeggen 'Je bent er te veel mee bezig' (met wat in Godsnaam moet ik me anders mee bezig houden, wanneer ik mezelf zo schuldig voel dat het niet lukt?) of 'Het zal wel komen'...

 

[Anoniem]

Beste Evangelie,

waarom en vooral voor wie voel je je schuldig.

Miep

 

[Anoniem]

He Evangelie,
Heel herkenbaar je gevoel!
Ikzelf stoor me ook altijd ontzettend aan de mensen die zeggen; 'je moet er 's niet zoveel aan denken of mee bezig zijn'. Dit zijn vaak de mensen die meteen zwanger zijn en dit gevoel niet begrijpen. Want iedereen weet dat het even kan duren voordat je zwanger raakt en ook iedereen hoopt dat het de eerste keer raak is, maar sommigen kunnen zich niet voorstellen wat voor een teleurstelling het is als je weer ongesteld wordt. Ook de onzekerheid van 'zal er iets mis zijn' gaat niet weg. Ben meteen begonnen met temperaturen zodat ik in ieder geval wist of ik een eisprong had of niet.
Dat heeft al een heleboel onzekerheid weggenomen. Misschien kun je het eens proberen.
Hoelang zijn jullie al bezig?
Maar goed een hele hoop geklaag even van mijn zijde. Het is en blijft een toevals treffer! Blijf hopen dat bij jou die toevalstreffer ook snel komt!

Liefs Anne

 

[Anoniem]

hoi hoi

niet boos zijn op mensen die zeggen dat je er teveel mee bezig bent. ik weet wat dat is, en het gebeurt nu eenmaal snel. Een kind willen werd voor mij ooit een ware obsessie. Maar door je zo te focussen op zwanger willen worden, hou je het alleen maar tegen. Ik weet waar ik over praat, ik heb er 10 jr over gedaan eer ik zwanger was. Pas toen ik alles een plekje had gegeven(en ik zeg zeker niet dat dat makkelijk is) en dacht: nou dan maar niet, was ik zwanger. Echt geestelijke rust is zo belangrijk. Hoe vaak hoor je niet dat als mensen zich erbij neerleggen, ze toch ineens zwanger zijn?
Adviezen voor hoe je dat dan zou moeten doen heb ik niet echt; tja vrijen als je er zin in hebt, en niet omdat het moet.
Hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt

sterke

sandra

 

[Anoniem]

Bedankt Miep, Anne28 en Sandra. Om op de vragen te antwoorden: ik voel me schuldig omdat ik me voel alsof ik tekortschiet t.o.v. mijn echtgenoot; hij is drie jaar jonger dan ikzelf, en ik zit altijd met het gevoel in mijn achterhoofd 'misschien als ik jonger was...'
Met de pil ben ik gestopt in april (de eerste weken hebben we het wel op aanraden van de gyn met condoom gedaan)

 

[Anoniem]

Hoi,

Het is inderdaad zo frustrerend, je word er gek van (ik woensdag ronde 9).
Zelfs mijn moeder en zus allebei ooit binnen 2 maanden waarom ik niet! Tegen mij zeggen ook hen dan, teveel mee bezig,word hier zo opstandig van. En iedereen om me heen is zo zwanger, ik herken je verhaal enorm. En vaak kwetsende opmerkingen zoals jij bent in maart getrouwd,nog niet zwanger. Roken en drinken doe ik weer in het weekend, anders krijg ik toch gezeur! Ik ben nu naar een homeophaat gegaan om wat rustiger te worden, misschien dat het helpt. Als het zo is laat ik het jullie gelijk weten, succes ondanks mijn deprimerende bericht meiden hou de moed erin!!!