Nou, mijn man is ook heel lief hoor. Hij helpt waar hij kan, neemt veel van me over, koookt zelfs soms, doet veel in huis. Maar het grote ding met mannen is toch dat hij me zo vaak verteld dat hij dat allemaal doet. Tjee, weer stofgezogen, weer gedwijlt...
"Nou", zegt hij dan "ik heb de wc schoongemaakt hoor!!"
Nou, knap hoor schat, dat doe ik zo vaak! En nog eens duizend andere dingen die ik niet tekens vertel omdat dat heel gewoon is!
En ik was zwanger, en als extraatje mag je dan ook nog bevallen. Heel spectaculair verteld hij aan anderen hoe ontzettend hard ik in zijn handen kneep. Hij had er nog dagen last van... Het is ook wat!! Waar wij allemaal niet last van hebben na een bevalling!! En dan geef ik bv, wat ik prachtig vind hoor, laat ik dat voorop stellen.
En jee, verteld hij dan aan anderen, die gebroken nachten...
Huh?? Hij is toch diegene die lekker naast me ligt te slapen als ik Roef voeding geef??
Hij vraagt wel netjes of hij iets kan doen hoor, maar draait zich daaarna toch echt weer lekker om. En dan spuugt Roef zich eigen onder net als ik hem weer terug in bedje wil leggen. Schat, vraag ik dan, kleed jij hem ff om, kan ik even gaan plassen.
Maar daar laat de fijne motoriek manlief in de steek...
Het is heel goed dat Moeder Natuur het zo geregeld heeft dat wij deze klus klaren!!
Ik hoop dat hij niet ook nog verkouden wordt...
Ik ben blij dat jullie me begrijpen...
Groetjes Annemarie