Als zwanger worden langer duurt en je nergens je hart kunt luchten

A

Anoniem

Guest
<p>Hoi aan wie dit leest,</p><p>Ik weet dat er continu van zulk soort topics geopend worden. Maar toch kies ik er voor mijn eigen verhaal in een eigen topic te plaatsen. </p><p>Jaren geleden al gestopt met de pil, maar onregelmatige cyclus gehad. Ik heb het toen gelaten, omdat we de wens wel hadden maar de situatie het niet toe liet. Uiteindelijk toch langs HA en vervolgens gynaecoloog. Deze liet weten dat ik PCOS heb. Ik ben gaan afvallen en kan niet gelijk teveel verwachten, maar na ruim een jaar proberen had ik gehoopt eindelijk zwanger te zijn. Ik vind het heel naar voor alle dames die nog veel langer bezig zijn zonder succes, maar in mijn situatie doet dit mij ook veel verdriet. </p><p>Ik zie vriendinnen zwanger worden en mensen vragen soms (niet zo handig van ze) of wij niet ook willen. Elke 'maand' opnieuw de teleurstelling en de frustratie als mijn cyclus weer langer duurt. </p><p>We blijven hopen. Ik hoop op reactie van gelijkgestemden, om een beetje verdriet mee te delen. In het echte leven bespreek ik dit niet, want we willen het een verrassing laten zijn en we willen niet dat mensen heel erg op ons letten of er naar vragen terwijl het niet lukt. Maar het niet kunnen bespreken levert ook vedriet op. </p><p>Liefs P </p>
 
Ooh, wat kunnen mensen soms toch domme dingen zeggen! Dat is wel herkenbaar hoor. 
Toen ik na 2 miskramen weer zwanger was kreeg ik de vraag ‘blijft deze wel zitten?’ Ik stond met mijn mond vol tanden... 
Probeer die opmerkingen naast je neer te leggen. Jij kent de situatie, die ander niet. Mocht het iemand van dichtbij zijn dan kun je er voor kiezen om je verhaal te vertellen. Dan krijg je ineens een hele hoop begrip. Dat is ook de reden dat wij ons verhaal gedeeld hebben met mensen dichtbij. 
Een digitale knuffel voor jou!?
 
Mijn eigen traject is nog niet zo lang, maar wil hier toch even op reageren. Snap voor je dat je hier veel verdriet om hebt. Aantal vrouwen in mijn omgeving hebben een soortgelijk verhaal als jij en ik weet dat het hun op een gegeven moment heel erg hielp om in elk geval de mensen die dicht bij hun stonden hierover te vertellen (als ik jou bericht goed lees en jullie dit idd nog niet gedaan hebben). Alleen jullie kunnen natuurlijk voelen of jullie dit fijn zouden vinden. Een verrassing is namelijk leuk, maar de mensen die van jullie houden zullen het alleen maar fijn vinden dat ze er voor jullie kunnen zijn in deze tijd en zullen super blij voor jullie zijn zodra het is gelukt, ook al is het verassingselement weg. Misschien nog wel des te meer als ze weten wat jullie hebben doorgemaakt! 
 
Ik zou het met je naasten bespreken. Een verrassing boeit echt niet zo veel als de steun die je kan krijgen. Je kan het ze nu ook niet kwalijk nemen dat ze het vragen. Zijn geen kwade bedoelingen mee gemoeid lijkt me en ze kunnen niet begrip hebben voor iets waar ze niet bekend mee zijn. Dus als steun is wat je zoekt zou ik toch open zijn naar vertrouwelingen.
 
Wat heftig zeg die reacties! 
Wat is de reden dat je er niet met de omgeving over praat? Dat voorkomt wel zulke reacties. Maar ik snap dat het ook leuk is om hopelijk binnenkort spontaan te vertellen dat je zwanger bent.
Ben je nu bezig met een traject of (nog) niet?
Mijn verhaal: vorig jaar (april 2018) miskraam gehad. Na 1 jaar niet zwanger naar gyn. Uit onderzoeken blijkt dat alles goed is zover we weten.(Had eerst tegen niemand verteld van de miskraam, maar kreeg er zoveel last van dat mn man zei dat ik het tegen de omgeving moest vertellen. Dat helpt voor mij wel, misschien voor jou ook gezien je kinderwens en alle zwangere rond je?) 
Maar heb ook onregelmatige cyclus.(22-37dgn) 
Ik leef met je mee! Liefs
 
Ik snap precies hoe je je voelt, ik heb het een paar jaar lang ervaren en nu ik erop terugkijk vind ik die periode het meest vreselijke in mijn leven. 
Ook als je zou kunnen praten met je naasten, toch word je niet altijd begrepen. Mensen weten vaak ook niet hoe ze moeten reageren, vooral als ze zelf geen ervaring hebben. Ik heb toen wel hele fijne gesprekken met mijn moeder gehad, maar mijn band met haar is dan ook heel sterk. 
Wat ik heb gedaan toen ik opeens spontaan zwanger werd, gewoon weer heel erg gelukkig worden, afleiding zoeken, ik was niet eens dik maar toch veel afvallen (hormoonbalans dieet) gezonder leven en veel meer genieten en lachen. Ik had in die periode ook een andere werkgever gekregen met hele lieve collega’s en waar ik werd gewaardeerd. Als je jezelf leert te waarderen, doen anderen dat ook. 
Ik wens je heel veel succes toe en hoop dat je het mag ervaren. Bereid je er goed op voor, want voor je het weet is het raak! 
 
Best Pinky,
Ik snap het helemaal. Ik heb precies hetzelfde. Ik wil ook niet dat iemand het weet. Ik wil graag spontaan zwanger worden en dit aan mijn omgeving kunnen vertellen. Helaas gaat dit niet i.c.m. het traject waarin we zitten. Ook heb ik vorig jaar een vervelende ervaring gehad waardoor ik denk dat ik beter niets kan delen i.p.v. wel. Echter zoals je zelf ook schrijft zijn er lastige of verdrietige momenten waarbij het wellicht goed is om het juist wel te delen. Ik ga mijn werk op de hoogte stellen al wil ik dit absoluut niet. Jij al bedacht hoe je ermee om wilt gaan? Lastig hè? Ook heel oneerlijk als je andere hoort waarbij het meteen raak is..
Sterkte en een lieve groet gewenst 
 
Hoi Pinky,
Ik snap het helemaal. Wij zijn nu bijna een jaar bezig en dachten er in de eerste instantie net zo over. Inmiddels merken we dat het verdriet toch wel groter wordt en we verwachten ook een medisch traject.. daarom hebben wij besloten het wel te delen met een aantal vrienden. Zo zijn wij er achter gekomen dat we echt niet de enige zijn bij wie het moeilijk gaat! Hoe opener wij zelf zijn hoe meer we (verdrietige) verhalen van onze vrienden horen. Niet leuk natuurlijk maar wel fijn dat je elkaar kunt steunen. Ik merk ook wel dat ik me een beetje minder zorgen maak nu ik weet dat ik niet de enige ben! Ik vind het jammer dat er blijkbaar een taboe op zit.. mijn advies zou daarom zijn deel het met een (paar) vrienden of vriendinnen. Misschien lucht het op!
Succes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan