ANONYMOUS_USERNAME
New member
Hoi allemaal,
Het is al een beetje laat, maar ik wilde toch nog even melden dat ook wij inmiddels bevallen zijn. Op 24 november is onze zoon Bram geboren. Bij 39weken en 2 dagen. Ik moest 's ochtends voor controle weer naar het ziekenhuis en mocht daar niet meer weg. Dit omdat ik minder leven voelde (maar ach, ik voelde het nog wel, dus maakte me zelf niet zo'n zorgen) en dit in combinatie met de hoeveelheid vruchtwater wat ze zagen op de echo(dat was niet zoveel meer). Ik kreeg om 10u gel ingebracht, maar daar deed ik nog niet zoveel op uit. Om 15u een tweede portie. Hierna gebeurde wel iets meer, maar 'echte' weeën waren nog steeds niet te bekennen. Om 17.00u had ik 4 cm ontsluiting. De verloskundige besloot mijn vliezen door te prikken om te kijken of mijn lichaam dan meer zou reageren. Er werd nog bijgezegd dat het nu nog wel 24 uur kon duren. En dat ze de volgende ochtend verder zouden kijken. Meteen na het doorprikken van de vliezen kwam ik in een weeënstorm terecht. Wow, wat heftig. Ik heb nog een uur onder de douche gestaan om de weeën op te vangen (voornamelijk rugweeën) en kreeg toen persdrang. Ik werd meteen weer onder de douche vandaan geplukt en bleek toen 6 cm te hebben. De persweeën moesten worden weggepuft. Wat er toen allemaal gebeurde weet ik niet precies meer, maar achteraf is mij verteld dat ik helemaal in mijn eigen wereldje zat en in een half uur van 6 naar 9 cm 'sprintte'. Toen mocht ik voorzichtig meepersen en uiteindelijk in de beugels gezet voor het echte werk. Dat werd steeds een wee wegpuffen en dan weer eentje persen. Uiteindelijk hebben ze mij ingeknipt en toen ineens lag mijn zoon op mijn buik. Het was toen 20.27u. Ik had in 3,5u de klus geklaard dus. Mijn eerste reactie was: "huh, nu al?? Ik moet toch nog 20 uur?" Hahaha.
De snelle bevalling heeft later wel zijn tol geëist. Echt, of je nu 30 uur bezig bent of 3,5 uur; je portie krijg je echt wel. Is het niet tijdens de bevalling, dan wel achteraf. Mentaal heeft het anderhalve dag geduurd voordat ik mijn zoon als mijn zoon zag. Ik was helemaal van de wereld. Daarnaast heb ik niet veel bloed verloren, maar kelderde mijn hb wel naar 5,2. Onverklaarbaar, maar gatsie, wat doet dat veel met je. Ik heb tot dinsdags niets aan de verzorging van Bram kunnen doen. Zodra ik uit mijn bed stapte ging ik zowat tegen de vlakte. Bah wat frustrerend! Daarna begonnen de staaltabletten hun werk te doen en nu ben ik gelukkig weer de oude.
Het grote genieten is nu dus begonnen. Heel veel plezier allemaal in jullie nieuwe gezinnetjes en fijne feestdagen gewenst!
Gr. Louise
Het is al een beetje laat, maar ik wilde toch nog even melden dat ook wij inmiddels bevallen zijn. Op 24 november is onze zoon Bram geboren. Bij 39weken en 2 dagen. Ik moest 's ochtends voor controle weer naar het ziekenhuis en mocht daar niet meer weg. Dit omdat ik minder leven voelde (maar ach, ik voelde het nog wel, dus maakte me zelf niet zo'n zorgen) en dit in combinatie met de hoeveelheid vruchtwater wat ze zagen op de echo(dat was niet zoveel meer). Ik kreeg om 10u gel ingebracht, maar daar deed ik nog niet zoveel op uit. Om 15u een tweede portie. Hierna gebeurde wel iets meer, maar 'echte' weeën waren nog steeds niet te bekennen. Om 17.00u had ik 4 cm ontsluiting. De verloskundige besloot mijn vliezen door te prikken om te kijken of mijn lichaam dan meer zou reageren. Er werd nog bijgezegd dat het nu nog wel 24 uur kon duren. En dat ze de volgende ochtend verder zouden kijken. Meteen na het doorprikken van de vliezen kwam ik in een weeënstorm terecht. Wow, wat heftig. Ik heb nog een uur onder de douche gestaan om de weeën op te vangen (voornamelijk rugweeën) en kreeg toen persdrang. Ik werd meteen weer onder de douche vandaan geplukt en bleek toen 6 cm te hebben. De persweeën moesten worden weggepuft. Wat er toen allemaal gebeurde weet ik niet precies meer, maar achteraf is mij verteld dat ik helemaal in mijn eigen wereldje zat en in een half uur van 6 naar 9 cm 'sprintte'. Toen mocht ik voorzichtig meepersen en uiteindelijk in de beugels gezet voor het echte werk. Dat werd steeds een wee wegpuffen en dan weer eentje persen. Uiteindelijk hebben ze mij ingeknipt en toen ineens lag mijn zoon op mijn buik. Het was toen 20.27u. Ik had in 3,5u de klus geklaard dus. Mijn eerste reactie was: "huh, nu al?? Ik moet toch nog 20 uur?" Hahaha.
De snelle bevalling heeft later wel zijn tol geëist. Echt, of je nu 30 uur bezig bent of 3,5 uur; je portie krijg je echt wel. Is het niet tijdens de bevalling, dan wel achteraf. Mentaal heeft het anderhalve dag geduurd voordat ik mijn zoon als mijn zoon zag. Ik was helemaal van de wereld. Daarnaast heb ik niet veel bloed verloren, maar kelderde mijn hb wel naar 5,2. Onverklaarbaar, maar gatsie, wat doet dat veel met je. Ik heb tot dinsdags niets aan de verzorging van Bram kunnen doen. Zodra ik uit mijn bed stapte ging ik zowat tegen de vlakte. Bah wat frustrerend! Daarna begonnen de staaltabletten hun werk te doen en nu ben ik gelukkig weer de oude.
Het grote genieten is nu dus begonnen. Heel veel plezier allemaal in jullie nieuwe gezinnetjes en fijne feestdagen gewenst!
Gr. Louise