Altijd ruzie tussen broer en zus!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,
Mijn dochter (5 jaar) en zoon (net 4 jaar) hebben altijd ruzie, echt altijd!!! Ze kunnen het gewoon niet met elkaar vinden. Wanneer ze beide thuis zijn moeten ze ook met elkaar spelen. Ik probeer ze vaak alleen iets te spelen te geven, maar ze blijven elkaar opzoeken. En binnen 2 tellen is het weer knokken. Ik word er echt moedeloos van.
Terwijl als ze alleen zijn, kunnen ze harstikke lief alleen spelen.
Net gingen ze even in de speeltuin voetballen met m'n man, en ja hoor, binnen 1 minuut hoor ik er alweer één gillen. HEEELLP!!!!!
 
Echt helpen kan ik je niet... ik weet wel dat het tussen mijn broer en mij over ging toen ik zo'n 15 jaar was. Het hoort er ook een beetje bij he. Een broer en zus zijn veilig om op te 'oefenen' in hoe relaties werken, hoe je ruziet, hoe je conflicten oplost. Veiliger dat mensen buiten de familiekring.
 
Nou hier precies hetzelfde hoor!!
Ze zijn 9 jaar en 5 jaar en vliegen elkaar continu in de haren.
Hoe vaak ik als politieagente moet spelen, en daar wordt je ook echt moedeloos van.
Ik moet wel zeggen ze slaan er niet op los of zo want dat wil ik gewoon echt niet hebben.Ik laat het ze vaak gewoon zelf oplossen.en het lost zich dan ook wel vaak zelf op.
 
Hai Doornroosje, tref ik je hier ook op deze site.
Mijn zoontje heeft ook vaak ruzie met zijn zusjes. Trouwens, de meiden onderling kunnen er ook wat van. Ik hou mezelf regelmatig voor dat ruzie "goed" schijnt te zijn voor de ontwikkeling van kinderen. Blijkbaar leren kinderen ervan om grenzen af te bakenen, uiteindelijk te leren samenwerken, overleggen, delen enz. enz. Nou ja, ik weet wel,   het klinkt leuk, maar de werkelijkheid voelt vaak anders.   Hier is dat ook  wel zo. Gelukkig zijn mijn dochtertjes wel redelijk in evenwicht mbt ruzie maken maar ook samen spelen en samen overleggen/onderhandelen. Mijn zoon is een ander verhaal. Die is de oudste, heeft eigenlijk weinig aansluiting met z'n zusjes en wil gewoon alles bepalen en coordineren. Dat is zijn probleem. En inmiddels die ook van zijn zusjes, die worden natuurlijk ook steeds mondiger. Dus politieagente voel ik me vaak, ja. Ik haal ze ook vaak uit elkaar.
Zaterdag een voetbalspel gekocht, leuk voor de kids, denk je dan. En wat denk je? Alleen maar ruzie, om wie het balletje neer mag leggen, hoe de puntentelling gaat, wie oneerlijk speelt enz. enz. Om soms moedeloos van te worden.
Ik probeer veel te praten en te overleggen met de kinderen. Mijn oudste is 7 1/2, dat is wel een wat makkelijker leeftijd om te "praten", dat is wel zo.
Hopelijk wordt het allemaal snel wat beter..... maar ik ken dus je Helpppp-gevoel zeker! Groetjes, Hannah
 
Hoi Doornroosje,

Hoe je dat beschrijft, dat gaat precies zo bij ons thuis!! Ik word er stapelgek van om altijd maar tussenbeide (broer 6jr en zus 3jr) te moeten springen en mijn oren gespitst houden om te kijken of het goed gaat. Ik denk vaak genoeg of wij dat alleen hebben, soms bij het extreme af. Mijn dochter weet de zwakke plek en weet hem echt boos te maken. Ik hoop ook dat het vanzelf oplost, maar dat lukt vaak niet, anders wordt er wel geknokt. Ik stuur mijn oudste ook vaak weg, omdat het anders niet meer te doen is. En ik (mijn man werkt overdag) sta er vaak alleen voor, het is echt doodvermoeiend. Ook in de vakanties, moet je het zo leuk mogelijk houden.

Groetjes,
Vera
 
Hallo doornroosje,
Ik dacht altijd dat dit alleen bij ons zo was. Ik heb soms het gevoel dat ik de hele dag aan het mopperen en straffen ben. Onze oudste zoon van 5 en de jongste van drie hebben, als ze samen zijn voortdurend ruzie, zitten elkaar constant in de haren. Ik bemoei me er al minder mee en laat ze het soms ook zelf uitvechten. Maar ze hebben allebei ook een behoorlijk vollume in hun stem dus na een halve dag ben ik het zo zat dat ik het niet meer op kan brengen om rustig te reageren. Als ze dan uiteindelijk weer in bed liggen ben ik bekaf. Wanneer we zelf naar bed gaan kijken we altijd nog even bij de jongens en als ik ze dan zo zie liggen slapen in bed dan neem ik me voor om de volgende dag niet meer zo te mopperen. Maar wanneer ze de volgende ochtend allebei weer wakker zijn is het gelijk alweer bingo. Ook wij hebben naar ons gevoel alles al geprobeerd, straffen, belonen, op de trap zitten, enz. Ik heb geen idee meer  wanneer ik het goed doe. Sommigen zien uit naar de vakantie maar ik  kan er soms nu al tegenop zien.  Is dit de leeftijd of hebben wij zulke drukke kinderen? Ik vraag het me soms wel eens af. Maar jouw probleem is dus zeer herkenbaar!
 
Hallo allemaal,

Ik ben nieuw, maar wat vind ik het fijn om te lezen dat het overal hetzelfde is. Ook ik vind dat ik alleen maar loop te mopperen, en mijn twee zoons 5 en 2 uit elkaar loop te halen. Ze dagen elkaar uit gaan slaan, bijten en alle andere ellende. Vooral mijn jongste bijt uit pure frustratie, en niet een beetje nee alle tanden erin. Ik zeg vaak je moet hem niet uitdagen dan bijt hij ook niet. Ik moet zeggen de laatste drie dagen laten ze elkaar weer wat meer met rust.
Ik blijf erbij dat het vaak de verandering is school, vakantie veel activiteiten, geboorte van een broertje of zusje. Het is voor mij ook heel herkenbaar dat de oudste heel ander gedrag gaat vertonen bij de geboorte van een nieuw kindje. Mijn oudste zoon begon weer heel erg te huilen (jongste huilde dag en nacht) krijsen als de baby sliep.

Wat ik wel van iemand zou willen weten hoe bewaar je je geduld, hoe blijf je kalm, ik zit soms echt met mijn handen in het haar. Ik weet dan echt niet hoe ik het moet oplossen zodat het weer gezellig wordt. Ook al ga ik samen met hun iets zitten doen, op het moment dat het klaar is vliegen ze elkaar weer in de haren.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan