Alweer bijna 3 weken verder..!

Hoi meiden,

Op Facebook heb ik al het een en ander laten weten, maar toch ook nog even hier. Zoals ik eerder heb verteld moest Noah nog een week na mijn ontslag in het ziekenhuis blijven. Op maandag zou ik weg kunnen, en hij zou tot zondag moeten blijven. Dinsdags zouden we terecht kunnen in het Oeverhuis, zodat we vlakbij onze kleine waren. Dinsdags kregen we echter al te horen dat er uit de kweekjes niks raars gekomen is en dat Noah of woensdag of donderdag al naar huis zou mogen!

Alleen was er nog een dingetje, de voedingen gingen niet zo lekker. Dus woensdags hebben wij 's ochtends de voedingen gedaan. Noah zou alleen naar huis mogen als hij de 60cc op zou drinken. Nou, die hebben wij er echt doorheen geperst want hij moest en zou naar huis van mij. En wat een onzin, als ik thuis bevallen was en de voeding zou ook niet helemaal vloeiend gaan, dan zou hij ook niet meteen naar Neonatologie moeten..

Dus om 11 uur stonden wij ineens buiten, ging toen wel heel snel! Thuis was mijn moeder alles een beetje aan het poetsen en ook de kraamverzorgster zou er bij thuiskomt zijn. We hadden gelukkig nog drie dagen van ieder drie uur tegoed. Niet veel, maar ik ben niet iemand die de hele dag iemand vreemd om me heen moet hebben. En daarnaast hebben we al veel in het ziekenhuis af kunnen kijken. Borstvoeding wilde niet helemaal lekker gaan, Noah wordt daar erg onrustig van, dus ik ben overgegaan op kolven. Sinds we thuis zijn heeft hij erg last gekregen van krampjes, dus Infacol gehaald en sinds gisteren Venkelthee. Rooibosthee schijnt ook goed te helpen dus daar gaan we ook nog voor. Lijkt in elk geval iets minder te worden.

Ook is hij erg onrustig en wil slecht in slaap komen, dat wil zeggen dat hij gerust 7 uur achter wakker is en de boel bij elkaar gilt. Hij huilt niet, nee, meneer gilt. En vaak is het alleen maar om aandacht. Dus veel tips kunnen halen hier van het forum en daar zijn we nu druk mee bezig. Tevens de projector van Chicco ingeschakeld, die is zojuist bezorgd, dus kijken of dat wat wil helpen.

Ook heb ik een lekkere borstontsteking gehad. Vorige week kreeg ik ineens rillingen en had het daarna ineens weer super warm. Had bijna 40 graden koorts! Dus maar de dokter gebeld en die vertrouwde het ook niet. Mijn hele borst zat dicht, dus kon aan de antibiotica. Gaat nu gelukkig stukken beter.. kon er echt niet van slapen, zulke steken!

De wond van de keizersnede is zich mooi aan het herstellen. Toen ik ontslagen was, was ik alweer aan het rondlopen en iedereen verbaasde zich erover hoe snel ik herstelde. Moet ook zeggen dat ik zo weer zou tekenen voor een ks. Heb de bevalling in een roes meegemaakt en kan niet anders zeggen dat het me allemaal 100% is meegevallen. Ja, natuurlijk waren de weeen heftig en pijnlijk, vooral omdat de ontsluiting niet opschoot en daarnaast de weeen elkaar opvolgden. Was dus voor mij een echte opluchting toen ik na 10 uur ontsluitingsweeen een ks kreeg. Ruggeprik voelde ik niet, ben daarnaast 3x (!!!) misgeprikt voor het infuus, maar heb ook daar vrij weinig van meegekregen. Dus al met al viel het mee.

Moet wel zeggen dat ik mijn zwangere buik super erg mis! Echt belachelijk: als ik sta te douchen, streel ik nog steeds mn buik en moet dan echt onderdrukken om te zeggen: Lekker he, Noah? Hahaha.. En mis het getrap ook.. Ben echt wel blij dat ie er nu is, maar door het slechte slapen van Noah en het gillen, is het genieten nog een beetje ver te zoeken.. Moet echt mn weg vinden.. Raar om ineens met zn drieen te zijn, ben daar wel eerlijk in. Tuurlijk geniet ik wel als de kleine lekker rustig is en ligt te glimlachen in mn armen of als ie lekker tegen me aan ligt. Tis gewoon nog echt wennen.

Verder is Noah een mannetje met een eigen wil. Hij kan heel driftig zijn, en is ook heel sterk. Was in het ziekenhuis ook gezegd bij de controles dat Noah nu al zover is als een twee maanden oude baby. Dit komt weer door alle stress en medicijnen die ik heb gehad tijdens de zwangerschap. Mijn astma-aanvallen en de medicijnen, hoge bloeddruk en alle opnames.. Daar schijnt een kindje ook sneller "volwassen" van te worden.. Vaag, maar kan het echt merken aan hem.

Nouja, is weer een heel verhaal geworden, sorry daarvoor.. Hoe is het verder met jullie kleintjes?

Liefs, Samantha
 
Ik herken je gevoel van het wennen aan het met zijn drieeen zijn hoor. Maar vandaag heb ik me echt voor het eerst een super trotse mama gevoeld en dat was wel heel bijzonder. Caileigh heeft de laatste tijd zoveel gehuild door haar reflux. Sinds gisteren hebben we Nexium gekregen en ik heb er een andere dochter voor terug. Ze huilt nu alleen als ze honger heeft, gepoept heeft of moe is en dat al na 1x medicijn. We zaten lekker samen op de bank na de fles en ze had wel een beetje een oprisping, keek wat moeilijk (dus ik denk daar gaaaan we weer) maar ze hoefde niet te huilen. Haar daarna in de reiswieg gelegd om naar het cb te gaan en ze lag tijdens het wandelen lekker geluidjes te maken. Ik geloof dat nu echt mijn tijd van genieten is aangebroken. Ik heb altijd beseft dat huilen bij baby's hoorde maar in de mate die ik had met Caileigh kon het naar mijn idee niet goed zijn.

Apart he, dat door de medicijnen zo'n kleintje ook al zo sterk kan worden. In ieder geval een kereltje met echt zijn eigen karakter, is toch ook wel mooi om te zien denk ik zo!
Het klinkt misschien heel stom, maar ik mis mijn zwangere buik absoluut niet. Ik ben blij mijn eigen lijf terug te hebben. Ik heb vooral de laatste maanden veel ergenis gehad van die buik, ik wist waarvoor ik het deed. Maar voor mijn zwangerschap was ik zeer op dieet en was aardig wat afgevallen, ik lette tijdens mijn zwangerschap ook op mijn voeding (niet om te dieeten maar gewoon gezond) en zag die buik alleen maar dikker worden. Logisch met een kind erin, maar ik kon er maar niet aan wennen. Daar waar ik zo lang voor gestreden had om weg te krijgen kwam weer terug! Maar goed het flubberbuikie wat ik er nu voor terug heb is ook niet echt geweldig haha. Ik kan wel indenken dat vrouwen er echt van genieten om zwanger te zijn, maar verslaafd aan zwanger zijn, nee dat is voor mij niet weggelegd. Ieder zijn ding!
 
Hoi Samantha,

Ik ben een januari mama en lees zo af en toe mee op de andere forums. Heb ook je andere verhaal gelezen en kom veel herkenning tegen.
Onze zoon is ook met een spoed ks geboren. Zijn hartslag viel ook steeds weg en mijn ontsluiting bleef hangen op 5 cm.
Lars heeft ook 10 dagen in het ziekenhuis gelegen door een infectie wat uiteindelijk hersenvliesonsteking bleek te zijn. Gelukkig is alles goed afgelopen en zijn we inmiddels 11 weken verder.

Ook Lars heeft veel last gehad van darmkrampjes door de antibiotica. Infacol hielp bij ons goed en ik heb heel veel met zijn beentjes gefietst. Ook een warm pittenkussen deed soms wonderen. Na elke fles was het minimaal een half uur brullen/onrustig zijn. Gelukkig is het nu al een stuk minder, maar zo af en toe kan hij er nog flink last van hebben. Hij is ook erg onrustig en sliep in het begin ook erg slecht. Kon ook gemakkelijk uren achter elkaar wakker zijn en brullen. Gelukkig hebben we eindelijk wat regelmaat erin zitten.

Ook ik herken je gevoel van wennen. Vooral omdat hij in begin zo onrustig was en je het gevoel had je hem niet kon troosten. Soms voelde ik me zo machteloos.

Hoe is het verder met Noah? Niks overgehouden aan zijn infecties?

Groetjes Alinda
 
Hoi Alinda,

Nee, niets overgehouden aan de infecties. Het gaat goed met hem, maar hij blijft veel onrustig. Vaak is hij 's middags lekker aan het slapen of 's avonds en zodra wij naar bed gaan breekt de hel los. De een zegt lekker laten brullen, maar een baby van 2 weken urenlang laten krijsen lijkt mij ook geen oplossing en daarnaast voelt het niet goed. Ander zegt blijven knuffelen, maar ik ben ook weer niet iemand die bij elk kikje gaat kijken. Dus het is echt een middenweg vinden. Wat word je daar gesloopt van, zeg!
Regelmaat is wat dat betreft erg belangrijk!


@Aviya: snap het wel als je al bezig was met afvallen. Ik heb nu ook zo'n flubberbuikje, vind dat ook niks. En op het laatst was ik die buik en al die pijntjes ook zat, maar ik mis het nu echt heel erg. Stom he? Niet dat ik snel weer zwanger wil worden hoor! Eerst maar eens wennen aan dit kleintje en over een paar jaar zien we wel weer!
 
Terug
Bovenaan