Ik word er echt gek van. hebben mijn man en ik alweer ruzie. volgens hem ben ik altijd sago en negatief en is niets wat hij doet goed.. ik zou hem dit dan in alles laten merken, ook al zeg ik niks hij merkt het toch... zucht ik vind het echt aanstellerij. Hij voelt zich niet gewaardeerd...
Het lijkt alsof wij in 2 werelden leven want ik weet dat ik niet altijd de vrolijkste thuis ben maar altijd sago...??? hij vind dat ik over alles negatief ben.
Dit is dus echt niet waar. Ik ben juist vrolijker vind ik nu ik leuk werk heb gevonden en lekker drie dagen in de week kan werken.
wat wel veranderd is de laatste tijd is dat ik er genoeg van heb om altijd alles achter hem aan op te ruimen, sokken, onderbroeken, ontbijtspullen, de keuken als hij heeft gekookt enz. voorheen koos ik er altijd bewust voor om hier geen probleem van te maken en ruimde ik het gewoon op omdat ik de geen ben die "last" van de rommel heeft. en ik geen zin had om irritaties te veroorzaken/teweegbrengen over zulke kleine dingen.
Maar dat ben ik nu dus wel zat...
ook vind ik het moelijker om naast ons eigen kindje ook voor de 7 jarige zoon van hem te zorgen. hou zielsveel van hem maar het is gewoon zwaar. 2 kinderen en dubbel zoveel was en rotzooi, 3 dagen werken en noem maar op.
Ben dus eind van de week moe en misschien wat prikkelbaarder ja.
Daarbij ook de kwestie van kiezen tussen eigen sport en voetbal van zoon.
Mijn man is dinsdag-donderdag-vrijdagavond en zaterdagochtend weg naar sport. zoon doet sinds kort voetbal op donderdagavond trainen en zaterdag wedstrijd. ik weiger gewoon om hiervoor te zorgen. ik vind dat hij hem dan niet op voetbal had moeten doen. Ik ga hem niet brengen/halen/wedstrijd enz. Moet ik Nooya ook steeds meezeulen.
laat zn eigen moeder ervoor zorgen of zorg zelf dat je niet gaat sporten. Ik doe verdorie meer voor dat jongetje dan zn eigen moeder ooit heeft gedaan. kon daar al niet bij maar nu ik een eigen kindje heb word ik daar gewoon boos over. En wil ik het niet meer doen...Wil genieten van mijn eigen kind.
Sorry voor dit lange verhaal. hoop dat het beetje te begrijpen is. Moest het gewoon even kwijt...lucht op.
Groetjes
Het lijkt alsof wij in 2 werelden leven want ik weet dat ik niet altijd de vrolijkste thuis ben maar altijd sago...??? hij vind dat ik over alles negatief ben.
Dit is dus echt niet waar. Ik ben juist vrolijker vind ik nu ik leuk werk heb gevonden en lekker drie dagen in de week kan werken.
wat wel veranderd is de laatste tijd is dat ik er genoeg van heb om altijd alles achter hem aan op te ruimen, sokken, onderbroeken, ontbijtspullen, de keuken als hij heeft gekookt enz. voorheen koos ik er altijd bewust voor om hier geen probleem van te maken en ruimde ik het gewoon op omdat ik de geen ben die "last" van de rommel heeft. en ik geen zin had om irritaties te veroorzaken/teweegbrengen over zulke kleine dingen.
Maar dat ben ik nu dus wel zat...
ook vind ik het moelijker om naast ons eigen kindje ook voor de 7 jarige zoon van hem te zorgen. hou zielsveel van hem maar het is gewoon zwaar. 2 kinderen en dubbel zoveel was en rotzooi, 3 dagen werken en noem maar op.
Ben dus eind van de week moe en misschien wat prikkelbaarder ja.
Daarbij ook de kwestie van kiezen tussen eigen sport en voetbal van zoon.
Mijn man is dinsdag-donderdag-vrijdagavond en zaterdagochtend weg naar sport. zoon doet sinds kort voetbal op donderdagavond trainen en zaterdag wedstrijd. ik weiger gewoon om hiervoor te zorgen. ik vind dat hij hem dan niet op voetbal had moeten doen. Ik ga hem niet brengen/halen/wedstrijd enz. Moet ik Nooya ook steeds meezeulen.
laat zn eigen moeder ervoor zorgen of zorg zelf dat je niet gaat sporten. Ik doe verdorie meer voor dat jongetje dan zn eigen moeder ooit heeft gedaan. kon daar al niet bij maar nu ik een eigen kindje heb word ik daar gewoon boos over. En wil ik het niet meer doen...Wil genieten van mijn eigen kind.
Sorry voor dit lange verhaal. hoop dat het beetje te begrijpen is. Moest het gewoon even kwijt...lucht op.
Groetjes