Ander gevoel...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Toch gek om dit zo maar zwart op wit te zetten en 'hardop' uit te spreken, maar ik wil toch weten of ik de enige ben...
Ik ben nu 9 weken zwanger van de tweede (na een jaar proberen en een operatie).
Toen ik zwanger was van de eerste was ik in de zevende hemel, was angstig dat t mis ging, zat de hele dag te dagdromen over mijn kind en betrapte mezelf erop dat ik constant met mijn hand over mijn buik zat te aaien. Nu, 5 jaar na de geboorte van mijn dochter, waar ik op slag verliefd op was en nog steeds ben:)  ( en die dus hele dagen op school zit en t dus echt niet zo is dat ik in beslag genomen wordt door een rondkruipende peuter en ik tijd genoeg heb om ervan te genieten) mis ik dat gevoel dat ik toen had zo erg...

Natuurlijk ben ik blij dat ik zwanger ben en mijn dochter een broertje of zusje krijgt, maar die band die ik toen met haar voelde...Af en toe voel ik me echt schuldig tegenover dit kindje. Dan denk ik: O ja, ik moet deze ook wel even wat aandacht geven en dan aai ik ook even over mijn buik, maar niet zozeer omdat dat uit een spontaan gevoel komt...Misschien als t straks concreter wordt en ik een dikke buik krijg?
Het is ook zo'n cliche-gevoel: kan ik straks net zoveel van onze tweede houden als van de eerste??? O wat voel ik me ontaard! Je hoort iedereen ook altijd zeggen: dat komt straks als t er is helemaal goed. Dat zal toch wel???? Toch???
 
Beste mamavanelin,

Ik wil je graag even een hart onder de riem steken. Ik hoor dit soort verhalen wel vaker van vrouwen die zwanger zijn van een tweede kindje. Misschien geeft het jezelf rust als je kunt accepteren dat dit een andere zwangerschap is en dat je jezelf ook anders mag voelen.

Je schrijft dat je er blij bent dat er een tweede kindje komt. Ik heb er volledig vertrouwen in dat het dan goed komt met jouw band met dit tweede kindje. Bovendien heb je nog een hele lange tijd om de band op te bouwen.

Wees niet zo streng voor jezelf. Je bent nu een andere vrouw dan vijf jaar geleden, je situatie is anders, het is een andere zwangerschap. Genoeg redenen om je anders te voelen lijkt me zo.

Ik kan je niet echt helpen, maar vertrouw erop dat het goed komt. En voel je niet schuldig naar dit kindje toe want het is toch erg gewenst?
 
Hoi mama van Elin

Hier een andere mama van Eline. Eline is 7 jaar oud en is net als bij jou 5 jaar alleen geweest. Ik heb nooit tijdens mijn zwangerschap gevoelens van een band gehad. Ik vond zwanger zijn verschrikkelijk altijd ziek en misselijk bah.Ik was bij de eerste heeel bang of ik haar uberhaupt wel leuk vond. Pas 24 uur na haar geboorte ging de knop om en was het helemaal mijn meisje (en dat wilde ik zo graag een meisje).
Na 5 jaar  komt eindelijk de tweede. Toen ik hoorde dat dat een jongen werd dacht ik oh jeh wat moet ik daar mee doen ik ben geen jongens gewend en bovendien vind ik die nooit zo leuk als Eline. Toen mijn zoon geboren werd was hij gelijk mijn kind de band was er direct. Ze zijn me allebei evenveel waard al is de band tussen mij en mijn zoon echt enorm sterk en bij mijn man is dat met onze dochter. Maar dat geeft niet ik hou niet van de 1 meer dan van de ander want ze zijn zo anders en  leuk op hun eigen manier.
Nu komt er een derde en zit ik ondanks deze ervaringen er weer mee. Ik weet dat dit weer een nieuw mensje is met eigen dingen en dat hij/zij een plek zal krijgen bij ons want uiteindelijk wil je ze allemaal even graag hoe moeilijk dat ook voor te stellen is nu ook voor mij. Ze zijn ieder op hun eigen manier zo leuk! Maak je geen zorgen over een band tijdens de zwangerschap die heb ik nooit gehad en nu weer niet.

Liefs
Lies
 
Voel je niet ongerust over je eigen gevoel....Ik heb hetzelfde.....het zijn vooral de hormonen die je nu in de war maken over je gevoelens.

Toen ik zwanger was van mijn eerste (hij is nu bijna 3) had ik geen kwaaltjes, het was een mooie zwangerschap waarin ik mij ontzettend heb verheugd op de komst van de kleine. Ook ik streek de hele dag over mijn buik en droomde weg....

Ik heb anderhalf jaar lang getwijfeld over een tweede kindje want ik wou zóóó graag nog een keertje zwanger zijn!
Nu ben ik dan 7 weken zwanger en helemaal niet meer zo euforisch, nee, ik voel me eigenlijk ook niet zo blij want ik maak me nog een beetje zorgen over of alles wel goed is. De hormonen razen door mijn lijf en die hormonen zorgen ook voor die stemmingen, die twijfels en die angst dat je misschien minder van dit kindje gaat houden of dat je er misschien geen band mee krijgt.....dat heb ik dus ook.

Maar ik ben ervan overtuigd dat als ik straks wat verder ben in mijn zwangerschap, mijn energie weer een beetje terug heb en niet meer zo misselijk ben....ik weer net zo ga genieten van dit nieuwe wonder!!

Ik hoop dat je je snel beter voelt, heb je al een echo gehad of krijg je die nog??

liefs van mij
 
Wat fijn om zulke reacties te lezen.

Herken het gevoel zelf ook. Heb nu nog het idee dat het komt omdat het allemaal nog zo pril is. Ik durf nog helemaal niet weg te dromen over dit kindje of plannen te maken.
Ben er zeker super blij mee, maar de onzekerheid ervaar ik nog zo sterk, dit had ik bij mijn dochter Nienke helemaal niet. Natuurlijk wist ik toen aan het begin ook, dat het nog pril was en dat het ook nog wel eens mis kon gaan. maar ik was er helemaal niet meebezig. Inmiddels heb ik een miskraam meegemaakt en heb het gevoel dat ik hierdoor helemaal nog niet kan genieten van de zwangerschap. Laat staan dat ik het gevoel heb dat ik al een band heb met dit kindje. Durf nog niet eens over een kindje na te denken!

Laten we hopen dat het beter voelt als onze zwangerschappen wat verder zijn. En zo niet, dan komt het wel als de kleine er daadwerkelijk is. Want dat die band er uiteindelijk komt, en net zo sterk is als met mijn dochter nu, daar ben ik niet bang voor.

groeten mama van Nienke
 
Heel erg bedankt voor julie reacties.

Het is inderdaad wat mamajb ook schrijft: ik voel me ook helemaal niet lekker. Dat zal er ook wel mee te maken hebben. Maar toch had ik dat bij mijn 1e ook. En die angst dat t misgaat...dat had ik juist bij de 1e wel heel erg en dit keer veel minder.
Ik heb inderdaad al een echo gehad en hebben t hartje zien kloppen. Dus dat geeft ook wel een zekerder gevoel. Het is inderdaad puur en alleen die band. Ik denk dat t ook komt omdat we al een keer kennis gemaakt hebben met DE ultieme liefde (de eerste) en dat is natuurlijk ook pas ontstaan vanaf het moment dat we ons kind echt in onze armen hielden. Dus dat zal dit keer vast en zeker ook wel gebeuren. Het is alleen dat ik zo graag ook nu wil genieten, het is waarschijnlijk toch de laatste zwangerschap en t is een voorrecht om t mee te mogen maken.

Het heeft vast zijn tijd nog even nodig.
Nogmaals bedankt voor jullie steunende woorden!
Mamavanelin
 
Hier ook herkenning! Erg mooi en goed om te lezen, jullie stukjes hierover.
Ik wijt het tot dusver ook aan het feit dat ik me zo enorm beroerd voel, brrr, als die ellendige misselijkheid over is zal waarschijnlijk ook het genieten en het opbouwen van een band langzaamaan beginnen...

Sterkte dames!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan