<p>Hoi allemaal,</p><p>Mijn dochtertje wordt 2 september 2 jaar. Ik ben altijd zo bang dat er wat met mn dochtertje gebeurd tijdens het slapen. Herkent iemand zich hierin? Is het terecht dat ik me er zorgen over maak, of moet ik dit echt loslaten. Ik heb er echt veel last van. Elke keer als ze in dr bed ligt ben ik er bang voor. Ik ga savonds zeker 3x kijken op haar kamer om te kijken of ze nog ademt. Soms ademt ze zo stil dat ik dan mn hand op haar rugje leg om te voelen of ze ademt. </p><p>Ze heeft ook 2 kleine knuffeltjes in bed. Waar ze erg aan gehecht is. Een konijntje en een beertje. Ooit gekocht een bij de prenatal en een bij intertoys dus het lijkt me dat deze wel veilig zijn dan maar mijn angst zorgt ervoor dat ik dan denk dat als ze de knuffels voor dr gezichtje heeft dan ze dan steeds haar uitgeademde lucht opnieuw inademt waardoor ze geen zuurstof krijgt.. als ze dr knuffels in dr gezicht heeft haal ik ze altijd uit dr gezicht en ga ik weer weg. Soms wordt ze er wakker van en dan voel ik me schuldig omdat ik haar door mijn angst wakker maak.... snachts word ik soms even wakker en de babyfoon staat altijd naast mijn bed zodat ik dan even kan kijken hoe ze ligt. Alsik het niet goed kan zien sta ik op en moet ik weer gaan kijken. Hierdoor ben ik ook regelmatig niet uitgeslapen want ik slaap dan nooit weer binnen 2 minuten...</p><p>Mijn man vind het voor mij ook heel vervelend dat ik er zo'n last van heb maar hij heeft dat zelf echt nooit zegt hij. </p><p>Wat vinden jullie? Is het terecht dat ik me er zo'n zorgen over maak? Ik heb zowieso al heel mijn leven last van een angststoornis waardoor ik niet goed in kan schatten of mijn angst realistisch is of dat het door mijn stoornis komt...na 2jaar behandeling bij psychiater kan ik er heel goed mee omgaan maar mbt mn dochtertje heb ik er toch nog heel veel last van. </p><p>Groetjes!</p>
Angst als ze slaapt
- Onderwerp starter FSZVDW
- Startdatum
Hmm.. ik herken het een beetje.. Ik ben zelf een slechte slaper en veel wakker snachts. In het begin ging ik bijna elk uur bij mijn dochter kijken. Ze is een buikslaper en toen ze heel klein was vond ik dit toch erg spannend. Ik zorgde er wel altijd voor dat er geen accesoires in haar bed lagen. Nu is ze 1,5 en slaapt veelal nog steeds op haar buik en heeft inmiddels een knuffel die mee moet. Maar ik kijk nu ondanks mijn slapeloze nachten alleen bij haar voordat ik zelf naar bed ga. Daarna niet meer (tenzij er iets is natuurlijk
)
Ik vond het in het begin ook spannend als ze bij oma of het kdv sliep, maar heb hierdoor denk ik wel leren loslaten. Je kan niet overal bij zijn. Ik denk dat het voor jou ook beter is als je dit probeert..
)Ik vond het in het begin ook spannend als ze bij oma of het kdv sliep, maar heb hierdoor denk ik wel leren loslaten. Je kan niet overal bij zijn. Ik denk dat het voor jou ook beter is als je dit probeert..
Nee ik herken het niet.. toen mijn dochter pasgeboren was had ik wel een klein beetje angst maar nu al een aantal maanden niet meer. Heb je het probleem ook al met je psychiater besproken?
Mijn dochter is net zo oud als de jouwe (wordt in oktober 2 jaar). Ik herken me hier niet in. Toen ze heel klein was en s nachts zelf op dr buik draaide vond ik het wel eens eng, maar nu echt niet meer. Ze is al zo groot. De kans dat ze s nachts in hun slaap overlijden is echt heeeeeeeeel klein.
Tuurlijk ga ik s avonds als ik zelf ga slapen even bij haar kijken, maar dat is meer om haar lekker toe te dekken en een kusje te geven. Niet om te checken of ze nog ademt.
Moeilijk dat je er zoveel last van hebt! Ik zou hier met je psychiater over praten ja, want het is denk ik redelijk normaal dat je deze angst hebt als je kindje nog heel klein is, maar niet meer als ze ruim 1.5 jaar oud is...
Tuurlijk ga ik s avonds als ik zelf ga slapen even bij haar kijken, maar dat is meer om haar lekker toe te dekken en een kusje te geven. Niet om te checken of ze nog ademt.
Moeilijk dat je er zoveel last van hebt! Ik zou hier met je psychiater over praten ja, want het is denk ik redelijk normaal dat je deze angst hebt als je kindje nog heel klein is, maar niet meer als ze ruim 1.5 jaar oud is...
Mijn dochter is net zo oud als de jouwe (wordt in oktober 2 jaar). Ik herken me hier niet in. Toen ze heel klein was en s nachts zelf op dr buik draaide vond ik het wel eens eng, maar nu echt niet meer. Ze is al zo groot. De kans dat ze s nachts in hun slaap overlijden is echt heeeeeeeeel klein.
Tuurlijk ga ik s avonds als ik zelf ga slapen even bij haar kijken, maar dat is meer om haar lekker toe te dekken en een kusje te geven. Niet om te checken of ze nog ademt.
Moeilijk dat je er zoveel last van hebt! Ik zou hier met je psychiater over praten ja, want het is denk ik redelijk normaal dat je deze angst hebt als je kindje nog heel klein is, maar niet meer als ze ruim 1.5 jaar oud is...
Tuurlijk ga ik s avonds als ik zelf ga slapen even bij haar kijken, maar dat is meer om haar lekker toe te dekken en een kusje te geven. Niet om te checken of ze nog ademt.
Moeilijk dat je er zoveel last van hebt! Ik zou hier met je psychiater over praten ja, want het is denk ik redelijk normaal dat je deze angst hebt als je kindje nog heel klein is, maar niet meer als ze ruim 1.5 jaar oud is...
Ik herken t niet in die mate. Mijn dochter is nu 1,5 en slaapt op haar buikje. Heeft twee knuffels in dr bedje en soms een dekentje als t wat fris is. Ik ga ook altijd voordat ik zelf ga slapen even bij dr kijken, gewoon om even nog een kusje te geven en soms te controleren of het dekentje goed ligt.
Dat echt controleren had ik idd ook meer toen ze klein was. Nu zijn ze al zo groot, ze kunnen zelf omdraaien etc. Je hoeft je echt geen zorgen te maken hoor!
Dat echt controleren had ik idd ook meer toen ze klein was. Nu zijn ze al zo groot, ze kunnen zelf omdraaien etc. Je hoeft je echt geen zorgen te maken hoor!