angst en onzekerheid

[Anoniem]

Hoi allemaal,

Ik zal mij even voorstellen. Ik ben Wendy, 30 jaar en voor het eerst zwanger! Ruim 10 weken nu. Het was nog niet gepland maar wel heel welkom. Inmiddels hebben wij de kleine gezien, het groeit voorspoedig en het hartje klopt...

Maar...ik ben zo onzeker over de toekomst. Wel of geen nekplooimeting laten doen. Op tv zie ik allemaal zieke kindjes en maak mij dan ontzettend zorgen. Ik weet wel dat ik positief moet zijn maar ik voel mij zo machteloos hierin. Ik kan goed eten en drinken (ok ik hou toch ook wel van een patatje of chipie) en vitaminepreparaten nemen maar verder is het aan moeder natuur. Inmiddels hebben wij voor met 12 weken een nekplooimeting laten inplannen maar wat nou als het slecht nieuws is, haal je het dan weg? En ze testen alleen maar down, er zijn zoveel meer ziektes!

Hoe doen jullie dat? Hoe gaan jullie met dit soort twijfel en onzekerheden om?

groetjes, van een onzekere aanstaande mama!

Wendy

 

[Anoniem]

Hoi Wendy.

Die onzekerheid kennen we denk ik allemaal. Volgens een psycholoog is dat gezond omdat je je dus al verantwoordelik voelt voor je kindje.
Ik ben 39 en heb de nekplooimeting wel laten doen. Ik zou het met down zelf niet weg laten halen maar ik heb het gedaan omdat als de uitslag niet zo goed zou zijn ze meer screeningsecho's kunnen doen om te kijken hoe het met de organen is.
Mijn uitslag was heel erg goed (1:980) maar ik weet ook dat mijn kindje net die ene kan zijn.

Het zorgen maken hoort erbij. Gaat het allemaal wel goed , is mijn kindje gezond, hoe ga ik het straks doen, wordt ik een goede moeder enz.

Druk je gevoelens niet weg. Schrijf ze bijv. van je af zodat je er even tijd en aandacht aan kan besteden. Op die manier gaan die gevoelens niet met je aan de loop.

Heel veel succes met je zwangerschap.

Groetjes Minke (15+4wkn)

 

[Anoniem]

Hoi Wendy

Op de eerste plaats gefeliciteerd met jullie zwangerschap!!!!
Ik hoop dat je niet al te veel last hebt van zwangerschapsongemakken... (zoals ik....) en dat je, ondanks je zorgen, er toch van kunt genieten!
Ik snap je ongerustheid wel hoor. Wij hebben met de echo van 12 weken ook naar de nekplooi laten kijken en die was gelukkig goed.
Als het echt heel erg fout was geweest dan had ik het denk ik wel verder laten onderzoeken, maar niet op down.
Ik zou het erg vinden als ons kindje dat zou hebben, maar voor mij geen reden om het weg te laten halen. Ik vind zwaar gehandicapt en hele ernstige afwijkingen, waardoor het niet of nauwelijks levensvatbaar is, een ander verhaal....
Persoonlijk heb ik zoiets van; er kan zooooooooooooo veel gebeuren!!!! Zoals mijn voorganger al zei; als je een goede kansbereking hebt, dan kan nog jouw kindje NET die ene van de 1000 zijn....
En dan nog.... stel je hebt een gezond kindje in je buik... en er gebeurt iets bij de bevalling (zuurstoftekort ofzo)... sja, dan is het ook niet anders.
Of je kindje krijgt hersenvliesontsteking... kan een kind ook gehandicapt van worden!
Tja, en dan kan je het ook niet meer weg doen!
Maar ja, dat is mijn persoonlijke mening. Iedereen heeft daar toch haar eigen ideeen over, en dat mag natuurlijk ook!
Zorgen over je kleintje hebben lijkt mij heel normaal, zolang het je leven maar niet gaat beheersen.... Er kunnen toch dingen gebeuren waar je geen invloed op hebt (geldt natuurlijk ook voor jou of je partner), dus laat je daar ook niet gek door maken!!
Probeer lekker te genieten van dat kleine wonder in je buik!!

Groetjes, Mickje