angst en onzekerheid

Hoi allemaal,

Ik zal mij even voorstellen. Ik ben Wendy, 30 jaar en voor het eerst zwanger! Ruim 10 weken nu. Het was nog niet gepland maar wel heel welkom. Inmiddels hebben wij de kleine gezien, het groeit voorspoedig en het hartje klopt...

Maar...ik ben zo onzeker over de toekomst. Wel of geen nekplooimeting laten doen. Op tv zie ik allemaal zieke kindjes en maak mij dan ontzettend zorgen. Ik weet wel dat ik positief moet zijn maar ik voel mij zo machteloos hierin. Ik kan goed eten en drinken (ok ik hou toch ook wel van een patatje of chipie) en vitaminepreparaten nemen maar verder is het aan moeder natuur. Inmiddels hebben wij voor met 12 weken een nekplooimeting laten inplannen maar wat nou als het slecht nieuws is, haal je het dan weg? En ze testen alleen maar down, er zijn zoveel meer ziektes!

Hoe doen jullie dat? Hoe gaan jullie met dit soort twijfel en onzekerheden om?

groetjes, van een onzekere aanstaande mama!

Wendy
 
Hoi Wendy,

Dat je onzeker bent dat is normaal, dat zijn we allemaal.
Ik ben zelf 38 jaar en ik laat een vruchtwaterpunctie laten doen.
Bij mijn 1e zwangerschap was ik 35 jaar en heb ik een nekplooimeting laten doen, maar was ik toch niet gerust gesteld, vandaar nu de vruchtwaterpunctie.

Ook omdat 38 jaar toch wel wat risico's met zich mee brengt.
Ik hoop voor je dat je toch in de nekplooimeting de rust kunt vinden.

Veel sterkte!!

Groetjes, Petra
 
Hoi Wendy,

Ik ben ook zwanger van de eerste en ken je onzekerheid. Aan de andere kant ben ik super blij zwanger te zijn. Je hoort het om je heen van zoveel mensen dat het niet wil lukken...
Uiteindelijk hebben wij besloten geen combinatietest te doen. Ik denk niet dat er een uitslag komt waarmee al mijn onzekerheid weg is (er is altijd een kans van 1 op ...) en bovendien heb ik liever 1 kindje met down dan helemaal geen kindje. Ik zou het dus sowieso niet laten weghalen. En zoals je al zegt... tijdens of na de geboorte kan er nog zoveel mis gaan. Misschien dat ik heb bij een eventuele volgende zwangerschap wel laat testen.
Dus... geniet van je zwangerschap!

Groet, Karin
 
Om te beginnen: gefeliciteerd!

Ik kan me je angst wel een beetje voorstellen, maar bedenk je dat angstig zijn in ieder geval niet van invloed is op de gezondheid van je kindje.. dus probeer je niet te veel zorgen te maken. Er is natuurlijk een kans dat een kindje niet helemaal gezond is en het is zeker wel reeel om daar over na te denken, maar de kans is nog altijd veel groter dat je kindje gezond zal zijn.  De keuze om je te laten testen is heel persoonlijk en dat zul je ook zelf moeten beslissen. Maar het helpt misschien om een aantal meningen te horen.

Ik ben zwanger van ons tweede kindje en wij kiezen ervoor om geen testen te doen. Ik heb veel met gehandicapte kinderen gewerkt en heb ook veel verhalen van ouders gehoord over testen. Sommigen hadden hele goede uitslagen en bleken toch een gehandicapt kindje te hebben. Anderen wisten bijv. vooraf dat hun kindje syndroom van Down had.

Voor mij persoonlijk is het grootste probleem dat ik door zo'n test niet erachter kom in hoeverre mijn kind beperkt zal zijn. Ze kunnen je een kansberekening geven, maar ze weten dan nog niet hoe je kindje er precies aan toe is. Ik heb situaties gezien waarin ik van mening ben dat een kindje dit lijden niet  heeft verdiend, zo ernstig gehandicapt en zonder plezier in het leven. Als ik dat vooraf zou weten, zou ik een keuze durven maken om mijn kindje zo'n lijdensweg te besparen. Maar zolang ik zelf niet weet hoe erg mijn kindje gehandicapt is, zou ik de keuze niet kunnen maken om het weg te laten halen. Dit gezien het feit dat ik van mening ben dat heel veel gehandicapte kinderen wel veel levensvreugde hebben. Daarnaast zal ik van mijn kindje altijd zielsveel houden, wat er ook aan de hand is. Voor mij is het belangrijkste punt dat mijn kind gelukkig kan zijn en dat kan naar mijn idee (meestal) ook met een handicap. Dus onze keuze is om de zwangerschap alleen af te breken indien ze ons echt kunnen vertellen dat ons kindje  weinig kans op een gelukkig leven zou hebben. Om een andere reden (ook al zou er bijv kans op syndroom van Down) zouden we de zwangerschap niet afbreken. Vandaar de keuze om niet te testen. Ik vind het moeilijk om typend uit te leggen, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Maar nogmaals: het is een persoonlijke keuze en iedereen is hier vrij in. Daarnaast kunnen er natuurlijk ook redenen zijn, waardoor je eerder kiest om te testen (leeftijd, ziektes in de familie, enz). Dit is bij ons niet van toepassing.

Veel succes met je keuze en geniet van je zwangerschap!
 
hoi hoi..
van harte hoor!!

Wij hebben de combinatie test wel gedaan. Ik weet eigenlijk niet helemaal goed waarom. Ik zag het als meeste een kans om iets meer te weten te komen over je kindje. En dat je eerder in je zwangerschap weet waar je aan toe bent...
De reden was niet zozeer dat ik perse de zwangerschap zou willen afbreken..Maar meer dat je wat bewuster en eerder eventuele andere onderzoeken kan laten doen en een uiteindelijke keuze dus wat eerder kan maken...

De test was bij ons uiteindelijk normaal positief. Het kindje had een neusbotje..hoofdje zag er goed uit...en de nekplooimeting was 1.3 mm , en die mag tot 3.5 mm zijn.
En verder zal je het toch moeten afwachten..
Je weet het toch nooit...
Maar ik ben wel blij dat ik het gedaan heb, omdat je nu toch weer iets geruster zwanger bent..

Maar het kan bij de bevalling ook mis gaan...er is zoveel wat nog mis kan gaan..
Ik denk dat je moet proberen daar niet te veel mee bezig moet zijn...
Het is ook zo zonde als je straks helemaal niet genoten heb van het feit dat je zwanger bent..
En geloooof me....de zorgen blijven ...totdat je deze wereld verlaat....hahaha..Echt waar!! Nu gaat het over de gezondheid..straks als het kindje er is gaat het weer over wat anders...vlekjes...krampjes....huilen..niet goed meekomen op school...geen vriendjes...slechte moteriek....en gaaaaaaaaaa maar doooooooor...hahaha...

Meid geniet!!!!!!
tis best leuk kinderen...hihihi.....

gr molly!!
 
Terug
Bovenaan