<p>Hallo allemaal, </p><p>Even van mij afschrijven, misschien dat jullie reacties me wat kunnen helpen. </p><p>Ik ben 38.4 weken zwanger van mijn 3e kindje, een zoontje, waar ik enorm naar uit kijk. </p><p>Door de zware 9 maanden zwangerschap, kon ik echt niet wachten om te bevallen, hoe eerder hoe beter, zo door en door klaar was ik ermee. </p><p>Bij mijn 2e kind ook een super fijne bevalling gehad, dus ik zag nergens tegenop, ik dacht, nummer 3 kan dan alleen nog meer mee vallen. </p><p>Totdat de verloskundige afgelopen week voorstelde me te strippen... Ik was erg enthousiast, ik dacht yesss dan is het einde helemaal in zicht.</p><p>Maar dit lukte niet goed, en lijdde tot een hele vervelende en pijnlijke ervaring. </p><p>Nu ben ik dus 180 graden omgeslagen. </p><p>Ik wil niet meer dat men aan me lijf zit, ik ben ineens super emotioneel en zie heeeeeel erg op tegen de bevalling en al dat gefroet en gedoe. </p><p>Het enige wat ik nu denk is, blijf van me af, en laat me met rust. Dit gevoel is ook erg gecompliceerd, omdat ik als kind een hoop heb meegemaakt, en dit ineens allemaal na boven komt.</p><p>Bij mijn andere 2 kids heb ik dit overigens niet gehad, en zag ik die dingen volkomen los van elkaar.</p><p>Nu voelt het heel naar... En ben ik al dagen van slag... Het enige wat ik nu denk ik... Zoonlief.. Blijf alsjeblieft nog zitten.. Tot ik weer in balans ben.. </p><p>Maar helaas, ik ben heus binnenkort aan de beurt, wat moet ik nu doen...</p>