Angst loslaten?

<p>Hoi allemaal,</p><p>Dit is mijn eerste topic op dit forum, maar ik ben echt op zoek naar begrip / herkenning / tips.</p><p>Ik ben mama van een prachtig zoontje, en ML en ik willen graag een tweede kindje.</p><p>Het was bij ons meteen nadat we probeerden terug raak. Zwanger. Helaas op 7 weken, voor de eerste echo, bloedingen en miskraam.</p><p>Het was een zware klap maar de miskraam zelf ging vrij "vlot" en we kregen van de gynaecoloog groen licht om opnieuw te proberen.</p><p>Opnieuw onmiddellijk raak... echo op 8 weken alles prima... op 12 weken ging ik binnen voor de NIPT test en echo. Kreeg ik het nieuws dat helaas het vruchtje rond 9,5 weken moest gestorven zijn en dat mijn lichaam het nog niet door had.</p><p>Deze miskraam ging veel minder vlot. Eerst pillen en hele zware bloedingen, alleen bleek niet alles weg te zijn, waardoor ik enkele dagen later met spoed naar het ziekenhuis moest omdat ik aan het leegbloeden was. Spoedcurretage en zware bloedarmoede, geen lachertje.</p><p>Nu zijn we weer enkele maanden verder en heb ik ONIEUW groen licht van de gynaecoloog om te proberen.</p><p>Maar ik ben nu gewoon zo bang. Ik weet rationeel wel dat er geen reden is dat het terug mis zou moeten gaan (zeker omdat ik al een gezonde zoon probleemloos op de wereld heb gekregen), maar ik ben zo enorm bang dat het weer gaat gebeuren...</p><p>Ik wil enorm graag zwanger zijn en een broertje of zusje op de wereld zetten, maar hoe ga ik om gaan met die 9 maanden?</p><p>Zijn er die mijn verhaal herkennen en hoe hebben jullie dat beleefd?</p>
 
Hoi Wat ontzettend verdrietig voor je. Ik snap je heel erg goed.
Ik ben 11 jaar terug moeder mogen worden van een prachtige meid en 8 maanden terug moeder mogen worden van een heerlijke knul daartussen zitten veel zwangerschappen die steeds weer opnieuw mis gingen. Soms in een beginstadium en soms als ik al verder was. De angst werd iedere keer groter Ik raakte ervan overtuigd dat het mij niet gegund was om nog een keer een levend kindje op de wereld te zetten. Vorig jaar mei raakte ik zwanger van ons zoontje. Het was 38 weken lang ontzettend spannend en ik was vol Angst. Ik heb dit ook besproken met de gynaecoloog en mocht altijd komen als ik mij zorgen maakte. Daar heb ik echt heel veel aan gehad en uiteindelijk is het toch nog een keer goed gekomen.
 
Spreek je angst uit bij de verloskundige mocht je zwanger zijn en je bent heel bang kunnen ze beter een keer extra kijken dan jou in angst laten zitten. Ik ga heel hard duimen dat het bij jullie goed mag gaan de volgende keer Dikke knuffel
 
Hoi hoi,
Wat ontzettend rot.
Ik heb er helaas ook ervaring mee.
Hoe lang duurde het voordat je zwanger werd van je zoontje? Is die zwangerschap probleemloos verlopen?
Wat zegt de gyneacoloog erover? Zo lang zij zich geen aanleiding heeft tot zorgen, dan is de kans groot dat het domme pech was.
Sterkte!
 
 
Terug
Bovenaan