Angst om iets op te lopen

[Anoniem]

<p>Hallo meiden,</p><p>Afgelopen december ben ik na 18 weken zwangerschap bevallen van onze één eiige zoontjes, die helaas door een verkeerd verdeelde placenta niet langer in mijn buik konden leven. Een verdrietige en pijnlijke ervaring. Ondanks het verdriet en de pijn, kijken mijn man en ik liefdevol terug op de zwangerschap en de bevalling.</p><p>Momenteel hebben we dan ook de draad weer opgepakt en hopen we weer zwanger te mogen worden. Ik merk dat ik, ondanks dat ik weet dat we niet nog een keer in zo'n zelfde situatie zullen komen, toch erg onzeker ben geworden over het zwanger zijn.</p><p>Ik merk dat ik bang ben voor toxoplasmose (heb nog geen antistoffen) en voor het CMV virus (ik werk met jonge kinderen).</p><p>Hoe gaan jullie om met de angsten om iets op te lopen in de zwangerschap? Mijn handen zijn kapot van het wassen, dus handen wassen is iets waar ik nu heel erg op let.</p><p>We hebben overigens een kitten die alleen maar binnen in ons appartement woont. Ze krijgt alleen blikvoer en brokjes. Hoe groot zou de kans zijn dat zij toxoplasmose heeft of krijgt?</p><p>Liefs!</p><p> </p><p> </p>

 

[Anoniem]

Ik snap je angst het is niet meer een rustig genieten voor je. Je hebt al meegemaakt dat het allemaal nog heel fragiel is dat nieuwe leven. Toch denk ik dat het misschien handig is er eens over te praten met iemand want dat je handen kapot wast is niet de bedoeling natuurlijk ? goede hygiëne is belangrijk en wat de kat betreft gewoon geen kattenbak verschonen en anders met handschoenen dan zit je goed. Ik hoop dat je snel zwanger mag zijn van een probleemloze zwangerschap ???

 

[Anoniem]

Ik ben in november met bijna 21 weken bevallen van onze zoontjes. Wij zijn in februari weer bewust gestart. Ik heb eigenlijk wat dat betreft geen angsten. Misschien ook omdat onze jongens gezond waren. Ze zijn alleen gewoon veel te vroeg geboren. Ik zou je willen adviseren om de kattenbak niet meer schoon te maken. Als je angst obsessief is, dan zou ik je aan willen raden eens met iemand te gaan praten. Ben je aangemeld op de pagina Tweelingengeltjes op Facebook? Ik heb daar heel fijn contact met lotgenoten. Succes!

 

[Anoniem]

Ik was ook zo bezorgd tijdens mijn zwangerschap.. ik heb amper genoten..
Mijn zoontje was nonstop aan het trappen en aan het schuiven. Oh en had elke dag de hik! Zo schattig! En wat deed ik? Ik genoot niet, het enige wat ik dacht was: Oh shit straks voel ik dit morgen niet en blablablabla.
En nu? Mijn kleine frummeltje is 4 maanden oud en een gezond en vrolijk kereltje die nu ligt te slapen in zijn bedje. En ik? Ik sta regelmatig nog naast zijn bedje te kijken of hij nog ademt. En oh god, hij zat laatst onder de rode plekjes en had koorts.. 
En wat als hij straks niet wil slapen? Of gaat nachtbraken? Alle nachtmerrie's zie ik al voor me.
Over 20 jaar zal ik hem nog 20x per uur appen of alles goed gaat..
Ik denk dat het moederliefde is.. je zal nonstop bezorgd zijn. Probeer het van je af te zetten en te genieten.. vertrouw op je lichaam.
Zodra je frummel er is heb je spijt dat je dat niet hebt gedaan..