Angst voor bevalling...

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi allemaal,

ik ben nou 35 weken onderweg.. en de angst voor de bevalling begint toch wel dichterbij te komen.. ik moet zeggen dat het niet zo een hele erge angst is, maar ik begin iedere week steeds nerveuzer te worden of ik het allemaal wel aan kan. Of ik de pijn wel aan kan.. mijn famillie zegt dat ik heel erg kleinzerig ben, en dat een bevalling gewoon extreem pijn doet. Helpt echt! Not. Ik probeer mezelf wel gewoon de moed aan te praten dat ik het kan.. maareh... ja.. ik weet het allemaal even niet meer..

 

[Marj1982]

Hi Donga

wat heerlijk dat je bijna je kindje gaat zien! Het is ook super spannend!

Maar jouw lichaam kan dit en kan je lichaam het niet zelf ga je geholpen worden!

1 feit je kindje gaat komen!!

je lichaam maakt een stofje aan zodat je dit kan doormaken! Vertrouw hierop gaat goed komen!

en ja het zal echt wel pijn doen maar dat is tijdelijk! En je kan altijd pijnbestrijding bespreken met je verloskundige.

kijk vooral uit naar het moment dat dat kleine natte en warme kindje op je gelegd wordt want believe me dat is goddelijk

 

[AnoukE89]

Ik ben ook 35 weken en begin het langzaam spannend te vinden. Je moet jezelf niet gek maken. Iedere bevalling is anders en iedereen ervaart het anders. Er zijn tegenwoordig zoveel pijnbestrijdingsmiddelen die ingezet kunnen worden als je het echt niet vol houdt. Maar iedereen kan het, dus jij ook. Er is er nog nooit eentje blijven zitten . Dat je normaal een lage pij grens hebt volgens je familie, zegt niets over hoe je een bevalling ervaart. Ik volg zelf yoga met ademhalingsoefeningen waar ik me tijdens weeën op zou moeten concentreren. Hoe relaxer jij bent, des te gemakkelijker heeft de baby het. Ik probeer maar vast te houden aan het cliché dat iedereen zegt; als hij/zij er eindelijk is ben je alles vergeten en was 't alle pijn waard. Komt vast allemaal goed. Op jezelf vertrouwen dat je het kunt en niet te veel naar je familie luisteren !

 

[Daantjes]

Hoi Donga,

ik ben nu 38 weken en herken het probleem. De zenuwen dat opeens me vliezen breken als ik de ah in loop (bij een vriendin gebeurt) het hebben van 28 uurige bevalling ( de buurvrouw) of door moeten lopen tot 42 weken (me moeder) helpen niet echt...

Toch probeer ik het los te laten: alles is klaar voor de kleine en het moet er toch uit.

heel veel succes!

 

[Sara N]

Hallo,

Ik ben 30 weken zwanger en nu al af en toe zenuwachtig als ik aan denk.. wat mij sterk maakt is wanneer ik de kleine voel bewegen in mijn buik.. dat ik mijn baby uiteindelijk wil ontmoeten en dat ik mijn baby moet helpen tijdens mijn bevalling.. ik weet ook niet wat er op me te wachten staat en wat ik precies ga voelen.. is mijn eerste kindje dus zonder ervaring, alleen van wat ik om me heen hoor.

Ik denk altijd bij mij zal het anders gaan want dat is ook zo. Bij de ene gaat het sneller en makkelijker en bij de ander  veel langer en pijnlijker.. ik zie wel waar ik bij hoor straks. Als ik maar uiteindelijk mijn baby in me armen krijg en in de ogen kan kijken. De baby die ik al die maanden in mijn buik voelde, kan omarmen.

Het is het waard dat weet ik nu al wel zeker. Ik zal alles voor mijn baby doen al is het te pijnlijk! Probeer zo te denken misschien maak je jezelf dan sterker en moediger.. ik probeer het en het lukt vaak.

Groetjes,

Sara

 

[Ellen Reef]

Hallo Donga,

Ik snap je angst wel een beetje. Ik ben 3 weken geleden bevallen van een meisje. Ik was 41+2 zwanger voordat ze 'zin' had om kennis met ons te maken. Vanaf 38 weken begon ik ook wel zenuwachtig trouwens worden (en mijn man nog meer)

Ik heb geprobeerd me niet te veel van andere verhalen aan te trekken en heb bedacht, het kindje moet eruit en er is nog nooit een blijven zitten. En er zijn ook veel mensen die horror verhalen hebben en daarna opnieuw kinderen hebben gekregen dus er is vast iets goeds aan

Probeer alles los te laten en het over je heen laten komen, grote kans dat het niet zo gaat als je je voorstelde. Dat was bij mij ook het geval. Onze Seija is per keizersnede geboren, dat was niet in de planning. (Ze had in het vruchtwater gepoept en de ontsluiting bleef op 6cm steken)

Succes met de bevalling voor iedereen! En geniet nog even van de laatste dagen rust.

Groetjes

 

[gebruiker433255]

Hoi,

ik zou me daar ook niet druk om maken! Ik ben 32 weken zwanger en van mijn 2e kindje ieder zwangerschap en bevalling is anders en niet te vergelijken!! Het enigste feit is ons vrouwelijke lichamen zijn hiervoor gebouwd om dit aan te kunnen!!! En geloof me zodra je je kindje voor het eerst in je armen hebt is dit het allemaal waard!!!

 

[P]

Hoi,



Ik ben nu bijna 1 jaar geleden bevallen, en ik probeerde rond de laatste weken me niet te druk te maken..Zelf had ik een stuitbevalling, en binnen 5 uur, en zonder pijnstilling, was onze prachtige dochter er. En dat terwijl ze hadden ingeschat dat ik dik een dag bezig zou zijn. Zo zie je maar, van te voren is het echt niet te plannen.. Elke bevalling is anders, en ze hebben vanalles tegen pijn!En er zijn mensen om je heen, die je erg goed gaan ondersteunen en helpen, het komt allemaal goed. En vooral blijven denken aan het moment dat je je kindje voor het eerst in je armen hebt. Een paar seconde ervoor ben je nog hard aan het werk, en als je kindje dan op je buik ligt, lig je heerlijk te genieten! Probeer het een beetje over je heen te laten komen!