Hoi dames, ik weet pas net dat ik zwanger ben. Superblij ben ik daarmee, maar tegelijk heb ik een ontzettende angst... 'zal alles wel goed zijn?', 'krijg ik geen kindje met een aandoening?'... Ik weet dat dit op zich nergens op gebaseerd is, maar hoe ga ik ermee om? Is het normaal om nu al zulke angsten te hebben? Herkent iemand het? Groetjes, een piekerkonijntje.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
angst
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ja, het is heel normaal dat je zulke angsten hebt. Het is voor iedere vrouw weer anders hoe ze daar mee omgaat. Ik wil je niet nog banger maken, maar die angst zul je eigenlijk je hele leven lang houden! Vanaf het moment dat je zwanger bent ben je angstig:'zal het allemaal wel goed gaan, krijg ik een gezond kindje, ...' Daarna ben je angstig als moeder ... Daar ben je ook moeder voor.
Geniet zo veel mogelijk van je zwangerschap en bespreek je angsten met je vk of huisarts.
Geniet zo veel mogelijk van je zwangerschap en bespreek je angsten met je vk of huisarts.
Hallo Piekerkonijntje,
Volgens mij hebben alle zwangere vrouwen dat gepieker, het is maar net hoe je er mee omgaat. Ik ben de 1e drie maanden voorbij, maar ook ik heb mijn momenten. Ik denk dat je het voor jezelf gewoon een plaatsje moet geven, het hoort er gewoon bij en garanties heb je nooit. Ik denk voor een stukje zelfbescherming heb je die angsten ook nodig. Je hoopt natuurlijk altijd dat het goed gaat, maar er vanuit gaan kan je niet. Veel succes ermee, en maak je er maar niet te druk om zou ik zo denken, er zijn leukere dingen om je op te verheugen.
Groetjes Ellen
Volgens mij hebben alle zwangere vrouwen dat gepieker, het is maar net hoe je er mee omgaat. Ik ben de 1e drie maanden voorbij, maar ook ik heb mijn momenten. Ik denk dat je het voor jezelf gewoon een plaatsje moet geven, het hoort er gewoon bij en garanties heb je nooit. Ik denk voor een stukje zelfbescherming heb je die angsten ook nodig. Je hoopt natuurlijk altijd dat het goed gaat, maar er vanuit gaan kan je niet. Veel succes ermee, en maak je er maar niet te druk om zou ik zo denken, er zijn leukere dingen om je op te verheugen.
Groetjes Ellen
Hallo Piekerkonijntje...
Ik kan je heel goed begrijpen. Toen ik zwanger was (van inmiddels onze gezonde zoon) had ik ook ontzettende angst dat het mis zou gaan. Steeds als ik naar het toillet ging kijken of er geen bloed bij zat. Toen er 3 maanden voorbij waren zat de schrik er nog in. Nu willen we weer voor de tweede keer zwanger raken (ben vorige week gestopt met de pil) maar toch komt die angst weer boven "als alles maar goed gaat". Dus ik denk inderdaad dat je dat vanaf het begin van de zwangerschap tot aan de bevalling die angst wel blijft houden. Maar onthoud wel dat het een gezonde angst is. Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal. Ik wens je verder veel succes met je zwangerschap en natuurlijk ook met je bevalling.
Liefs Nicolle
Ik kan je heel goed begrijpen. Toen ik zwanger was (van inmiddels onze gezonde zoon) had ik ook ontzettende angst dat het mis zou gaan. Steeds als ik naar het toillet ging kijken of er geen bloed bij zat. Toen er 3 maanden voorbij waren zat de schrik er nog in. Nu willen we weer voor de tweede keer zwanger raken (ben vorige week gestopt met de pil) maar toch komt die angst weer boven "als alles maar goed gaat". Dus ik denk inderdaad dat je dat vanaf het begin van de zwangerschap tot aan de bevalling die angst wel blijft houden. Maar onthoud wel dat het een gezonde angst is. Hopelijk heb je wat aan mijn verhaal. Ik wens je verder veel succes met je zwangerschap en natuurlijk ook met je bevalling.
Liefs Nicolle
Hoi Dames,
Bedankt voor de reacties! Inderdaad, jullie hebben gelijk... ik moet ermee om leren gaan. Ik denk ook gewoon fout, dat weet ik... ik denk van "er is zoveel kans op een kindje met Down Syndroom, ik ken alleen maar gezonden kindjes, dan moet er toch op een gegeven moment een gehandicapt kindje komen?". Helemaal krom, ik weet het. Soms wordt ik echt helemaal knettergek van mezelf. Mijn moeder gaf inderdaad ook al aan: "vrouwen maken zich 9 maanden lang ontzettende zorgen, maar als je kindje op de wereld is gezet beginnen de zorgen pas ECHT!". Inderdaad, klopt. Ik ga proberen mezelf een beetje onder controle te krijgen. Soms denk ik weleens dat ik een angststoornis heb ofzo... Maar bedankt voor de steun! Enneh... weten jullie misschien ook of het nou echt zo is dat ze met een echo oid kunnen zien of je kindje gehandicapt is?
Groetjes, Piekerkonijntje.
Bedankt voor de reacties! Inderdaad, jullie hebben gelijk... ik moet ermee om leren gaan. Ik denk ook gewoon fout, dat weet ik... ik denk van "er is zoveel kans op een kindje met Down Syndroom, ik ken alleen maar gezonden kindjes, dan moet er toch op een gegeven moment een gehandicapt kindje komen?". Helemaal krom, ik weet het. Soms wordt ik echt helemaal knettergek van mezelf. Mijn moeder gaf inderdaad ook al aan: "vrouwen maken zich 9 maanden lang ontzettende zorgen, maar als je kindje op de wereld is gezet beginnen de zorgen pas ECHT!". Inderdaad, klopt. Ik ga proberen mezelf een beetje onder controle te krijgen. Soms denk ik weleens dat ik een angststoornis heb ofzo... Maar bedankt voor de steun! Enneh... weten jullie misschien ook of het nou echt zo is dat ze met een echo oid kunnen zien of je kindje gehandicapt is?
Groetjes, Piekerkonijntje.
Ja, ze kunnen idd met een echo zien of er iets mis is. Dat was bij mij het geval (kindje met open ruggetje). Maar echte zekerheid krijg je pas met een vruchtwaterpunctie. Deze kreeg ik na de echo met 20wk, omdat er op de echo een kleine afwijking te zien was.
Ook ik had die angsten, keek steeds op de wc of ik geen bloed verloor... na 12 weken kon ik opgelucht adem halen, dacht ik. Helaas voor ons liep het toch anders. Nu ben ik 32wk, en begin te wennen aan het idee. Maar de angst blijft: zal de bevalling wel goed gaan, beweegt het kindje vandaag nog, enz. enz.
Het was niet mijn bedoeling je banger te maken dan je al bent. Het is misschien maar goed dat de meeste aanstaande moeders zich zo bezorgd maken, want wij weten nu uit ervaring dat een gezond kindje niet zo vanzelfsprekend is. Denk nou niet meteen dat jou ook zoiets kan overkomen, want dat is in bijna alle gevallen niet zo. Het percentage gezonde kindjes is nog altijd groter dan het aantal kindjes geboren met een (kleine) afwijking. Maak je dus ajb niet druk, ik wilde alleen even mijn ervaring delen, sorry.
Ook ik had die angsten, keek steeds op de wc of ik geen bloed verloor... na 12 weken kon ik opgelucht adem halen, dacht ik. Helaas voor ons liep het toch anders. Nu ben ik 32wk, en begin te wennen aan het idee. Maar de angst blijft: zal de bevalling wel goed gaan, beweegt het kindje vandaag nog, enz. enz.
Het was niet mijn bedoeling je banger te maken dan je al bent. Het is misschien maar goed dat de meeste aanstaande moeders zich zo bezorgd maken, want wij weten nu uit ervaring dat een gezond kindje niet zo vanzelfsprekend is. Denk nou niet meteen dat jou ook zoiets kan overkomen, want dat is in bijna alle gevallen niet zo. Het percentage gezonde kindjes is nog altijd groter dan het aantal kindjes geboren met een (kleine) afwijking. Maak je dus ajb niet druk, ik wilde alleen even mijn ervaring delen, sorry.