angst

[ANONYMOUS_USERNAME]

HELP

mijn dochter is 3 jaar en 4 maanden en verschrikkelijk bang op moment. Alles draait alleen maar om mama, mama en nog eens mama.
Ze gaat alleen maar slapen nu als je er bij blijft zitten en s'nachts ligt ze bij ons in bed en als ik haar terug wil leggen is het echt moord en brand schreeuwen.
Wie heeft er tips hoe ik hier mee om moet gaan.
Ben op dit moment zwanger van de derde en of dat ermee te maken heeft dat ze het idee heeft straks minder aandacht te krijgen??
Zelfs papa  kan op moment bij haar niet veel goeds doen.
Ik merk wel aan haar dat ze weer erg in ontwikkeling vooruit gaat.

Moet ik haar laten huilen of moet ik haar  juist eruit halen enb gaat het vanzelf weer over.
Ze is altijd al een heel gevoelig meisje geweest hoor vanaf begin al ze heeft erg veel moeite met veranderingen  .

wie o wie kan me tips geven.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Dione,

Mijn dochter was 3 jaar en 3 maanden toen ze ook elke keer uit bed kwam 's avonds en 's nachts. Ik was niet zwanger en ik ken soortgelijke verhalen van kinderen van deze leeftijd die precies hetzelfde doen. Het kan natuurlijk best zijn dat ze met de baby bezig is, maar soms valt het gewoon samen en is het gewoon de leeftijd. Slaapt ze nog overdag? Bij ons hielp het om haar niet meer overdag te laten slapen, nu slaapt ze binnen vijf minuten en wordt ze nog zelden wakker. Hier is wel wat strijd aan vooraf gegaan. Ze kwam soms 70 keer haar bed uit (ik heb echt geteld om te zien of er de volgende dag verandering in kwam). Je kan alleen zelf beslissen wat je wilt doen, bij haar blijven of niet, maar je moet wel volledig achter je beslissing blijven staan, want als je besluit om niet bij haar te blijven en haar niet meer in bed te nemen, dan moet je heel consequent zijn anders snapt ze het nier meer en wordt het alleen maar erger. Dit is hoe wij het aangepakt hebben:

eerst plassen
in bed stoppen
als ze eruit kwam nog 1 keer instoppen en een kus geven
daarna hebben we haar terug gebracht naar bed en zeiden we alleen nog: bedtijd
Dat laatste is het moeilijkste zeker als ze zegt dat ze nog water wil, wil plassen enz enz. ( ze verzinnen van alles om te rekken).
En natuurlijk niet boos worden (nee, dat is echt het moeilijkst!!!)

Je leert haar dan dat jij er wel bent en dat haar eigen bed ook veilig is en niet alleen het bed van papa en mama.

Ik hoop dat je er wat mee kunt.
Succes!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

bedankt voor je reactie

Het is ook wel moeilijk vind ik hoor om er een tussenweg in te vinden.
en ja soms valt het niet mee om niet boos worden maar we doen ons best.
Ik probeer haar niet naar bed te brengen s'middags maar als ze echt moe is valt ze op de bank in slaap en dat kan ik niet tegen houden.
Als ze niet geslapen heeft gaat het wel makkelijker is ze binnen 2 minuten vertrokken maar dan komt ze toch s'nachts nog 1 a 2 keer maar goed dan hoef ik er niet te lang bij te zitten s'' avonds.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi allen,

ik dacht ik zet de vraag weer bovenaan in de hoop dat iemand nog tips voor me heeft hierover.
ik hoop dat er echt iemand is die in het zelfde schuitje zit of heeft meegemaakt en ben erg benieuwd hoe jullie het aangepakt hebben.
j een soort scheidingsangst wat ze heeft en we proberen er zo rustig mogelijk mee om te gaan en ook het schreeuwen als ik haar nu naar de psz breng te negeren want als ik weg ben gaat het goed en huilt ze niet meer.