Mijn dochter van bijna 3 slaapt al ruim 2 jaar onrustig. De laatste tijd is ze tussen 23.00 en 01.00 uur zeker 1 keer aan het huilen in haar slaap. We dachten dat het aan het zoeken naar haar speen lag en ze heeft hem sinds 5 dagen niet meer in (dat ging vrij makkelijk met 7 stickers plakken, dan een dokterstas). Meteen de eerste nacht zonder speen, kreeg ze een angstdroom. Ik vond het verschrikkelijk mijn kind zo in paniek te horen. Ze riep opa niet doen, doe zelf mijn broek omhoog (opa en oma passen iedere week een dag op en dan trekt mijn dochter heel veel met hem op). Daarna schreeuwde ze om mama. Heb haar getroost en gerustgesteld. Na nog een aantal keren huilen en troosten is ze verder geslapen. De volgende nacht heeft ze een aantal keer gehuild in haar slaap. De nachten erna ging het goed, ze werd niet wakker. Tot afgelopen nacht, had ze weer zo'n angstdroom. Weer schreeuwen niet doen, wil naar papa toe. Ik heb haar wakker gemaakt en getroost. Daarna heeft ze nog een paar keer paniekerig liggen huilen. Ik vind het heel verwarrend en ben van slag. Heb het idee dat er wat aan de hand is met mijn kind maar weet niet wat. Het valt me op dat ze sinds een paar dagen bezig is met het ontdekken van haar eigen plasser en die van een vriendje van dezelfde leeftijd (daar heeft ze het over als ze verteld dat ze doktertje heeft gespeeld). Vandaag tijdens het dutje ging ze bloot in bed en zei ze heel ontspannen dat ze au plasser had en au kontje. Heb er naar gekeken en niets gezien en dat ook gezegd. Vanavond in bed zei ze het weer en toen moest ik er een kusje opgeven. Dat doe ik als ze ergens anders au heeft ook, dus heb ik een handkusje op haar plasser gegeven. Toen noemde ze ineens opa en ook dat vriendje. Wat is er met opa en vriendje heb ik gevraagd, maar kreeg daar geen antwoord op. Wat zou jij doen in deze situatie?
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
angstdromen
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi,
Wat herkenbaar! Onze dochter van 3 is ook zo onrustig 's nachts!! Heeft ook veel nachtmerries, hoewel het duidelijk een verwerking is van de dag, dus kunnen we ze beter "dag"merries noemen.
Onze dochter vindt het niet fijn als mensen aan haar zitten. Als iemand haar duwt of slaat raakt ze helemaal van slag, en dat komt 's nachts terug. Als je aan haar spullen zit hetzelfde. Hetzelfde geldt voor het plassen, wassen en afdrogen. Alleen papa of mama mogen haar helpen, of oma maar alleen als ik er dan niet ben.
Wij hebben een poosje gedacht dat zij een vriendje had die niet zulke leuke dingen deed met onze Anne. Gezien we wisten dat hij zelf misbruikt is (eenmalig) door een neefje van hem, en zij ineens nachtmerries kreeg en letterlijk zei Max niet doen, niet aankomen, gingen bij ons ineens allemaal alarmbellen rinkelen.
Toch hebben wij besloten om het niet te vragen aan Anne. Wel hebben we de moeder van het jongetje ingelicht en zijn we zelf heel goed de kindjes in de gaten gaan houden. We wilden het haar en hem namelijk niet aan praten als je begrijpt wat ik bedoel. Een beschuldiging is gauw gemaakt, maar heel moeilijk ongedaan gemaakt. Wij vonden het heel belangrijk dat het in het hoofd van de kinderen niet groter zou worden dan dat het uiteindelijk was of is.(hoe erg het ook had kunnen zijn).... Achteraf denken we niet dat er iets is gebeurt, hoor. Hij was alleen door het gebeurde met hem extra vervelend en hardhandig tegen Anne.
Misschien kun je opa vragen of hij niet meer met het wc gebeuren wil helpen en kun je met de moeder van het vriendje afspreken om de kleintjes tijdens het spelen een beetje te observeren. Ze kunnen met het spelen heel ver gaan.
Misschien kun je ook uitleggen dat het niet de bedoeling is dat er andere mensen aan haar edele delen zitten! Alleen voor het helpen bij de wc. Anders even tegen mama zeggen.
Sterkte lin
Wat herkenbaar! Onze dochter van 3 is ook zo onrustig 's nachts!! Heeft ook veel nachtmerries, hoewel het duidelijk een verwerking is van de dag, dus kunnen we ze beter "dag"merries noemen.
Onze dochter vindt het niet fijn als mensen aan haar zitten. Als iemand haar duwt of slaat raakt ze helemaal van slag, en dat komt 's nachts terug. Als je aan haar spullen zit hetzelfde. Hetzelfde geldt voor het plassen, wassen en afdrogen. Alleen papa of mama mogen haar helpen, of oma maar alleen als ik er dan niet ben.
Wij hebben een poosje gedacht dat zij een vriendje had die niet zulke leuke dingen deed met onze Anne. Gezien we wisten dat hij zelf misbruikt is (eenmalig) door een neefje van hem, en zij ineens nachtmerries kreeg en letterlijk zei Max niet doen, niet aankomen, gingen bij ons ineens allemaal alarmbellen rinkelen.
Toch hebben wij besloten om het niet te vragen aan Anne. Wel hebben we de moeder van het jongetje ingelicht en zijn we zelf heel goed de kindjes in de gaten gaan houden. We wilden het haar en hem namelijk niet aan praten als je begrijpt wat ik bedoel. Een beschuldiging is gauw gemaakt, maar heel moeilijk ongedaan gemaakt. Wij vonden het heel belangrijk dat het in het hoofd van de kinderen niet groter zou worden dan dat het uiteindelijk was of is.(hoe erg het ook had kunnen zijn).... Achteraf denken we niet dat er iets is gebeurt, hoor. Hij was alleen door het gebeurde met hem extra vervelend en hardhandig tegen Anne.
Misschien kun je opa vragen of hij niet meer met het wc gebeuren wil helpen en kun je met de moeder van het vriendje afspreken om de kleintjes tijdens het spelen een beetje te observeren. Ze kunnen met het spelen heel ver gaan.
Misschien kun je ook uitleggen dat het niet de bedoeling is dat er andere mensen aan haar edele delen zitten! Alleen voor het helpen bij de wc. Anders even tegen mama zeggen.
Sterkte lin
Hoi Linda R.,
Wat fijn dat je dit herkent. Als je zoiets voor het eerst meemaakt, wil je het meteen aanpakken en oplossen. Helaas kan dat in de opvoeding niet altijd en weet je ook niet of je het goed doet, dat moet later blijken. We hebben besloten voorlopig het oppassen even te staken. Mijn man werkt thuis bij mijn schoonouders als mijn dochter daar ook is. Het botst weleens in de ideëen van mijn man en zijn vader v.w.b. het omgaan met onze dochter. Soms gebeurt dat ook als opa daarbij is en het is voor haar zeer onduidelijk waarom er woorden vallen, maar papa is kwaad op opa is wat ze voelt (denk ik). Vervolgens moet ze dan naar oma, want mijn man moet werken. Ik neem mijn man niets kwalijk en opa ook niet, zo gaan die dingen af en toe. Maar ik denk nu wel te weten waarom ze die angstdromen heeft. Het probleem is echter dat bij mijn man thuis nooit over "gevoelszaken" gesproken wordt. Zie er dus erg tegenop om te moeten gaan vertellen dat we voorlopig een andere oplossing zoeken voor het oppassen. Ze kunnen gewoon opa en oma zijn en wij wonen zeer dichtbij, dus dat lijkt me het probleem niet. Maar ja, die oppasdag, daar keken ze altijd heel erg naar uit. Ga het ze toch zo uitleggen, het is in het belang van mijn kind. Misschien kan ik een andere dag gaan werken en ze dan op laten passen zonder dat wij er bij zijn?
Wat fijn dat je dit herkent. Als je zoiets voor het eerst meemaakt, wil je het meteen aanpakken en oplossen. Helaas kan dat in de opvoeding niet altijd en weet je ook niet of je het goed doet, dat moet later blijken. We hebben besloten voorlopig het oppassen even te staken. Mijn man werkt thuis bij mijn schoonouders als mijn dochter daar ook is. Het botst weleens in de ideëen van mijn man en zijn vader v.w.b. het omgaan met onze dochter. Soms gebeurt dat ook als opa daarbij is en het is voor haar zeer onduidelijk waarom er woorden vallen, maar papa is kwaad op opa is wat ze voelt (denk ik). Vervolgens moet ze dan naar oma, want mijn man moet werken. Ik neem mijn man niets kwalijk en opa ook niet, zo gaan die dingen af en toe. Maar ik denk nu wel te weten waarom ze die angstdromen heeft. Het probleem is echter dat bij mijn man thuis nooit over "gevoelszaken" gesproken wordt. Zie er dus erg tegenop om te moeten gaan vertellen dat we voorlopig een andere oplossing zoeken voor het oppassen. Ze kunnen gewoon opa en oma zijn en wij wonen zeer dichtbij, dus dat lijkt me het probleem niet. Maar ja, die oppasdag, daar keken ze altijd heel erg naar uit. Ga het ze toch zo uitleggen, het is in het belang van mijn kind. Misschien kan ik een andere dag gaan werken en ze dan op laten passen zonder dat wij er bij zijn?
Hoi,
Moeilijk om ze dat uit te moeten leggen, dat snap ik heel goed. Ik heb hetzelfde met mijn moeder. Als ze alleen oppast, gaat het prima, maar als ik erbij ben, dan botsen we alleen maar, maar ik ben niet in staat om dat goed over te brengen zodat zij dan ook luistert.
Die spanning merken de kinderen en 's nachts merk je dan vaak veel onrust, en ook nog in de volgende dagen.
Misschien inderdaad even de beste oplossing, maar ik denk dat de kleine meid toch ook opa en oma wel gaat missen. Misschien kun je afspreken dat je man opschrijft waar hij het niet mee eens is, en dan opa er even bij haalt om dat zonder je dochter erbij te bespreken? Of gewoon accepteren dat bij opa en oma de regels anders zijn? Ik vind dat ook een hele bittere pil, maar het moet gewoon. En ik merk dat als ik er rustiger op reageer, en niet naar oma maar gewoon naar het kind dat de kinderen het beter op pakken. Veel meer rust.
Ik kan nu gewoon zeggen, van mama mag dat niet, ik ben niet oma..... bla bla waar het dan ook over gaat, en dat beginnen ze nu aardig te begrijpen. Ook natuurlijk uit te spelen tegen je, van oma mag het wel..... Maar ja, je moet je poot stijf houden natuurlijk!!!
Hopelijk vinden jullie een echte goede oplossing want dit is voor niemand leuk!
liefs lin
Moeilijk om ze dat uit te moeten leggen, dat snap ik heel goed. Ik heb hetzelfde met mijn moeder. Als ze alleen oppast, gaat het prima, maar als ik erbij ben, dan botsen we alleen maar, maar ik ben niet in staat om dat goed over te brengen zodat zij dan ook luistert.
Die spanning merken de kinderen en 's nachts merk je dan vaak veel onrust, en ook nog in de volgende dagen.
Misschien inderdaad even de beste oplossing, maar ik denk dat de kleine meid toch ook opa en oma wel gaat missen. Misschien kun je afspreken dat je man opschrijft waar hij het niet mee eens is, en dan opa er even bij haalt om dat zonder je dochter erbij te bespreken? Of gewoon accepteren dat bij opa en oma de regels anders zijn? Ik vind dat ook een hele bittere pil, maar het moet gewoon. En ik merk dat als ik er rustiger op reageer, en niet naar oma maar gewoon naar het kind dat de kinderen het beter op pakken. Veel meer rust.
Ik kan nu gewoon zeggen, van mama mag dat niet, ik ben niet oma..... bla bla waar het dan ook over gaat, en dat beginnen ze nu aardig te begrijpen. Ook natuurlijk uit te spelen tegen je, van oma mag het wel..... Maar ja, je moet je poot stijf houden natuurlijk!!!
Hopelijk vinden jullie een echte goede oplossing want dit is voor niemand leuk!
liefs lin
Hoi,
Helaas heb ik sinds kort het gevoel dat er met mijn dochter (nu net 3 jaar) wel dingen gebeurt zijn die niet helemaal kunnen. Niet zo heel extreem maar wel op / over het randje.
Ze heeft er geen angst dromen over, althans niet elke nacht ofzo. Moeilijk in te schatten omdat we ook net een baby hebben die s'nachts rommelt en daardoor onze andere dochter wakker kan maken.
Toch zegt ze soms dingen die niet helemaal kunnen en ik denk ook te weten waar en wie maar kan niks hard maken. En ik wil ook totaal geen insinuaties in die richting doen dus moet ik geduldig afwachten of ik iets kan opmaken uit gesprekken met mijn dochter. De mensen zijn we sinds kort mee bevriend. We zijn er toevallig afgelopen week nog wezen eten en ze reageert dan spontaan en heeft het er naar haar zin.
Ik weet dus ook niet of we het kontakt moeten verbreken met ze. Ik laat haar er in elk geval niet meer alleen spelen uiteraard.
Ik weet ook niet in hoeverre ik het gesprek een beetje de kant op moet sturen (zonder te insinueren, maar kan haar natuurlijk wel zo soms vragen wat voor spelletjes ze daar doen en dan hopen dat ze iets loslaat) of juist helemaal moet mijden en ook de mensen moet mijden zodat ze alles e.v. kan vergeten.
bah, ik hoop nog steeds dat het niet klopt. Ik wordt nl. wel razend op dat soort mensen en weet ook niet waar ik met die woede heen moet want je kunt nl. hoe dan ook niks hardmaken.
groeten, Geesje
Helaas heb ik sinds kort het gevoel dat er met mijn dochter (nu net 3 jaar) wel dingen gebeurt zijn die niet helemaal kunnen. Niet zo heel extreem maar wel op / over het randje.
Ze heeft er geen angst dromen over, althans niet elke nacht ofzo. Moeilijk in te schatten omdat we ook net een baby hebben die s'nachts rommelt en daardoor onze andere dochter wakker kan maken.
Toch zegt ze soms dingen die niet helemaal kunnen en ik denk ook te weten waar en wie maar kan niks hard maken. En ik wil ook totaal geen insinuaties in die richting doen dus moet ik geduldig afwachten of ik iets kan opmaken uit gesprekken met mijn dochter. De mensen zijn we sinds kort mee bevriend. We zijn er toevallig afgelopen week nog wezen eten en ze reageert dan spontaan en heeft het er naar haar zin.
Ik weet dus ook niet of we het kontakt moeten verbreken met ze. Ik laat haar er in elk geval niet meer alleen spelen uiteraard.
Ik weet ook niet in hoeverre ik het gesprek een beetje de kant op moet sturen (zonder te insinueren, maar kan haar natuurlijk wel zo soms vragen wat voor spelletjes ze daar doen en dan hopen dat ze iets loslaat) of juist helemaal moet mijden en ook de mensen moet mijden zodat ze alles e.v. kan vergeten.
bah, ik hoop nog steeds dat het niet klopt. Ik wordt nl. wel razend op dat soort mensen en weet ook niet waar ik met die woede heen moet want je kunt nl. hoe dan ook niks hardmaken.
groeten, Geesje
Hoi Geesje,
Even voor de duidelijkheid, heb je het idee dat een ander kindje iets doet dat niet "mag" tijdens het spelen of dat een volwassene of een iets groter kind bewust dingen doen die niet door de beugel kunnen?
Heel belangrijk voor onze benadering naar Anne was het aanleren dat niemand aan haar edele delen mag zitten, alleen voor het helpen met plassen (of eigenlijk schoonvegen) en dat dan ook alleen met een papiertje. Zelfs voor het "lekkere" gevoel (want ze spelen ook regelmatig zelf ermee) mag niet iemand anders er aan zitten, en als je daar mee wilt spelen doe je dat lekker in je eentje.
Toch vond ik het ook heel moeilijk, en was erg geneigd om alle contact gelijk te beeindigen, waar of niet waar. Alleen het vermoeden was al genoeg. Ik kan namelijk niet begrijpen dat de ouders van het jongetje dus precies weten wie het gedaan heeft, hij heeft het ook bij een nichtje gedaan, maar dat ze er zelf verder niets mee doen. Niet naar het kind toe, niet naar de dader en dus ook geen aangifte!! En als dat jongetje nu aan mijn dochter zou zitten is het niet zijn schuld, maar wel van zijn ouders en dat zou ik ze ten zeerste kwalijk genomen hebben. Dan sta ik niet meer voor mij zelf in. Toch met enige moeite er voor gekozen om de kat uit de boom te kijken, ook voor Anne's welzijn en voor het jongetje. Ik vind het aan de ene kant voor het jongetje ook echt zielig.
heel veel sterkte, en misschien kun je het op een of andere manier toch bespreekbaar maken?
liefs lin
Even voor de duidelijkheid, heb je het idee dat een ander kindje iets doet dat niet "mag" tijdens het spelen of dat een volwassene of een iets groter kind bewust dingen doen die niet door de beugel kunnen?
Heel belangrijk voor onze benadering naar Anne was het aanleren dat niemand aan haar edele delen mag zitten, alleen voor het helpen met plassen (of eigenlijk schoonvegen) en dat dan ook alleen met een papiertje. Zelfs voor het "lekkere" gevoel (want ze spelen ook regelmatig zelf ermee) mag niet iemand anders er aan zitten, en als je daar mee wilt spelen doe je dat lekker in je eentje.
Toch vond ik het ook heel moeilijk, en was erg geneigd om alle contact gelijk te beeindigen, waar of niet waar. Alleen het vermoeden was al genoeg. Ik kan namelijk niet begrijpen dat de ouders van het jongetje dus precies weten wie het gedaan heeft, hij heeft het ook bij een nichtje gedaan, maar dat ze er zelf verder niets mee doen. Niet naar het kind toe, niet naar de dader en dus ook geen aangifte!! En als dat jongetje nu aan mijn dochter zou zitten is het niet zijn schuld, maar wel van zijn ouders en dat zou ik ze ten zeerste kwalijk genomen hebben. Dan sta ik niet meer voor mij zelf in. Toch met enige moeite er voor gekozen om de kat uit de boom te kijken, ook voor Anne's welzijn en voor het jongetje. Ik vind het aan de ene kant voor het jongetje ook echt zielig.
heel veel sterkte, en misschien kun je het op een of andere manier toch bespreekbaar maken?
liefs lin
Hoi Linda,
Helaas denk ik inderdaad dat er een volwassene in het spel is die bewust dingen doet/gedaan heeft die niet kunnen. En ik kan het absoluut niet hardmaken maar zal het een beetje toelichten.
Allereerst ben ik net 6 weken geleden bevallen, via keizersnee dus het tillen van mijn oudste gaat lastig. Wij zijn hier bezig met een verbouwing dus oppas is welkom. Wij zagen op de kinderopvang dat Lotte heel veel speelt met een jongetje van haar leeftijd. Zij voelen elkaar erg goed aan en omdat wij ook de ouders regelmatig spraken en die ook o.k. zijn (???) hebben we een keertje bedacht dat ze wat vaker samen konden spelen, zodat wij oppas hebben en zij een leuke tijd. In eerst instantie was het wederzijds komen koffiedrinken, en toen is Jasper een keertje komen spelen en Lotte is met Jasper en de moeder naar de speeltuin geweest. Allemaal heel onschuldig.
Toen ik net thuis was van de bevalling is Lotte daar een keer gaan spelen. Ze waren met z'n allen thuis dus zowel vader als moeder en zijn ook overdag naar de dierentuin geweest. Toen ik haar s'middags ophaalde zei ze op de terugweg dat ze het daar niet leuk vond omdat Jasper stout was. Ik heb gevraagd waarom en het was omdat hij schreeuwde. Lotte is nogal gevoelig dus dit verbaasde me niet. Maar ze mompelde ook dat de vader ook stout was. Toen ik vroeg waarom was hij ineens lief en begon ze over wat anders. Thuis vroeg ze of ik ook een poesje had. Toen ik tegen mijn man zei dat ik dacht dat het niet klopte en dat ze over een poesje begonnen was zei hij dat ze daar een kat hadden en dat het complete onzin was, dat het mijn hormonen waren.
Maar ze is er dus nog een keer gaan spelen, ik dacht ook dat het wel aan mij zou liggen en het zat me helemaal niet lekker. De dag erna ben ik met mijn schoonmoeder op de markt en begint Lotte me op een hele vreemde manier te likken. Ik raak helemaal van slag en kan niet anders dan haar het verhaal uitleggen. Ze reageert in eerst instantie net zo als mijn man, maar zegt wel dat ik mijn gevoel moet volgen. Maar als zij het tegen mijn schoonvader vertelt zegt hij, dat hij dat gevoel ook had, sterker nog, hij zei het ook de week eerder al. Hij had gemerkt dat Lotte anders met hem omging. Na die tweede keer spelen en dit verhaal heb ik uiteraard besloten om Lotte daar nooit meer alleen te laten spelen. Op dat moment vond mijn man het onzin maar heeft hij eraan toegegeven. Wij zijn er dus ook nog een keer gaan eten, eigenlijk omdat ik bevestiging/ontkenning zocht voor het hele gebeuren. Ik kon er niks ontdekken, Lotte speelt er leuk en gaat ook helemaal normaal met de ouders om.
Maar....ze heeft in de laatste week nog wel eens wat gekke dingen gezegd/gedaan. Dat likken valt mijn man nu ook op, en ze heeft het de hele tijd over een muis waarbij de nadruk ligt op het feit dat die vooral lief is en niet stout hoor. Verder had ze het over een auto die een nieuw weggetje zocht en in een kacheltje met haar ging rijden en ze zag in haar speelgoed ineens een pik (dat woord is hier in huis NOG NOOIT gevallen) en "die doet alleen maar hangen...." als ik het dan nog een keertje vraag dan is het ineens weer wat anders en wil ze het dus niet herhalen. Ik begon een keer over een slang en toen zei ze "nee, nee, niet pijn doen. Ik doe ook geen pijn hoor..."
In het meest gunstige geval heeft ze dingen gezien maar is er zelf niet bij betrokken. Maar ik vertrouw het niet. En dan nog, ik vind het ook niet de bedoeling dat ze het ziet.
Het gekke is wel dat ze dus niet bang is voor aanraken, ze is van het weekeind nog in bad geweest met ons, dus ook met pappa en dat is voor haar de normaalste zaak van de wereld en ze heeft het dan ook niet over zijn piemel ofzo. Ze heeft ook geen nachtmerries en ze speelt lekker en is vrolijk. Maar dan soms ineens die gekke dingen.....
In elk geval weet ik nu wel wat we gaan doen. We gaan het kontakt met die mensen vermijden, ookal is het heel erg jammer van haar speelkamaraadje. Helaas weten we niet wat er gebeurt is en kunnen we op basis van wat Lotte loslaat geen aangifte doen.
Omdat ik geen extreem heftig gedrag van Lotte merk hoop ik dat het hierbij kan blijven en zie ik het vooral als hele heftige waarschuwing voor de toekomst. Brrrr.....we hebben hier nu dus twee meiden (de baby is ook een meisje) dus zullen we extra op moeten passen.
Het is een heel verhaal geworden, maar fijn om het even kwijt te kunnen......
En bedankt voor het meedenken!
groetjes, Geesje
Helaas denk ik inderdaad dat er een volwassene in het spel is die bewust dingen doet/gedaan heeft die niet kunnen. En ik kan het absoluut niet hardmaken maar zal het een beetje toelichten.
Allereerst ben ik net 6 weken geleden bevallen, via keizersnee dus het tillen van mijn oudste gaat lastig. Wij zijn hier bezig met een verbouwing dus oppas is welkom. Wij zagen op de kinderopvang dat Lotte heel veel speelt met een jongetje van haar leeftijd. Zij voelen elkaar erg goed aan en omdat wij ook de ouders regelmatig spraken en die ook o.k. zijn (???) hebben we een keertje bedacht dat ze wat vaker samen konden spelen, zodat wij oppas hebben en zij een leuke tijd. In eerst instantie was het wederzijds komen koffiedrinken, en toen is Jasper een keertje komen spelen en Lotte is met Jasper en de moeder naar de speeltuin geweest. Allemaal heel onschuldig.
Toen ik net thuis was van de bevalling is Lotte daar een keer gaan spelen. Ze waren met z'n allen thuis dus zowel vader als moeder en zijn ook overdag naar de dierentuin geweest. Toen ik haar s'middags ophaalde zei ze op de terugweg dat ze het daar niet leuk vond omdat Jasper stout was. Ik heb gevraagd waarom en het was omdat hij schreeuwde. Lotte is nogal gevoelig dus dit verbaasde me niet. Maar ze mompelde ook dat de vader ook stout was. Toen ik vroeg waarom was hij ineens lief en begon ze over wat anders. Thuis vroeg ze of ik ook een poesje had. Toen ik tegen mijn man zei dat ik dacht dat het niet klopte en dat ze over een poesje begonnen was zei hij dat ze daar een kat hadden en dat het complete onzin was, dat het mijn hormonen waren.
Maar ze is er dus nog een keer gaan spelen, ik dacht ook dat het wel aan mij zou liggen en het zat me helemaal niet lekker. De dag erna ben ik met mijn schoonmoeder op de markt en begint Lotte me op een hele vreemde manier te likken. Ik raak helemaal van slag en kan niet anders dan haar het verhaal uitleggen. Ze reageert in eerst instantie net zo als mijn man, maar zegt wel dat ik mijn gevoel moet volgen. Maar als zij het tegen mijn schoonvader vertelt zegt hij, dat hij dat gevoel ook had, sterker nog, hij zei het ook de week eerder al. Hij had gemerkt dat Lotte anders met hem omging. Na die tweede keer spelen en dit verhaal heb ik uiteraard besloten om Lotte daar nooit meer alleen te laten spelen. Op dat moment vond mijn man het onzin maar heeft hij eraan toegegeven. Wij zijn er dus ook nog een keer gaan eten, eigenlijk omdat ik bevestiging/ontkenning zocht voor het hele gebeuren. Ik kon er niks ontdekken, Lotte speelt er leuk en gaat ook helemaal normaal met de ouders om.
Maar....ze heeft in de laatste week nog wel eens wat gekke dingen gezegd/gedaan. Dat likken valt mijn man nu ook op, en ze heeft het de hele tijd over een muis waarbij de nadruk ligt op het feit dat die vooral lief is en niet stout hoor. Verder had ze het over een auto die een nieuw weggetje zocht en in een kacheltje met haar ging rijden en ze zag in haar speelgoed ineens een pik (dat woord is hier in huis NOG NOOIT gevallen) en "die doet alleen maar hangen...." als ik het dan nog een keertje vraag dan is het ineens weer wat anders en wil ze het dus niet herhalen. Ik begon een keer over een slang en toen zei ze "nee, nee, niet pijn doen. Ik doe ook geen pijn hoor..."
In het meest gunstige geval heeft ze dingen gezien maar is er zelf niet bij betrokken. Maar ik vertrouw het niet. En dan nog, ik vind het ook niet de bedoeling dat ze het ziet.
Het gekke is wel dat ze dus niet bang is voor aanraken, ze is van het weekeind nog in bad geweest met ons, dus ook met pappa en dat is voor haar de normaalste zaak van de wereld en ze heeft het dan ook niet over zijn piemel ofzo. Ze heeft ook geen nachtmerries en ze speelt lekker en is vrolijk. Maar dan soms ineens die gekke dingen.....
In elk geval weet ik nu wel wat we gaan doen. We gaan het kontakt met die mensen vermijden, ookal is het heel erg jammer van haar speelkamaraadje. Helaas weten we niet wat er gebeurt is en kunnen we op basis van wat Lotte loslaat geen aangifte doen.
Omdat ik geen extreem heftig gedrag van Lotte merk hoop ik dat het hierbij kan blijven en zie ik het vooral als hele heftige waarschuwing voor de toekomst. Brrrr.....we hebben hier nu dus twee meiden (de baby is ook een meisje) dus zullen we extra op moeten passen.
Het is een heel verhaal geworden, maar fijn om het even kwijt te kunnen......
En bedankt voor het meedenken!
groetjes, Geesje
Hoi Geesje,
Nou, het klinkt idd wel heel serieus!!! Wat vreselijk voor jullie!
Ik heb nog wel een advies, licht aub ook het cb in want die kunnen dingen voor jullie regelen voor het moment dat het wel mis gaat.
En ik ben bang dat dat moment nog wel gaat komen. Misschien straks als ze besef krijgt dat wat er gebeurt is echt niet mag, misschien pas later bij de eerste sexuele ervaring of zelfs pas als ze mama wordt, maar uit ervaring weet ik dat de klap nog komt.
Ik wens jullie veel sterkte, en let ook op dat jullie je eigen gevoelens niet verwaarlozen, ook jullie hebben hier een klap van gehad!
liefs lin
Nou, het klinkt idd wel heel serieus!!! Wat vreselijk voor jullie!
Ik heb nog wel een advies, licht aub ook het cb in want die kunnen dingen voor jullie regelen voor het moment dat het wel mis gaat.
En ik ben bang dat dat moment nog wel gaat komen. Misschien straks als ze besef krijgt dat wat er gebeurt is echt niet mag, misschien pas later bij de eerste sexuele ervaring of zelfs pas als ze mama wordt, maar uit ervaring weet ik dat de klap nog komt.
Ik wens jullie veel sterkte, en let ook op dat jullie je eigen gevoelens niet verwaarlozen, ook jullie hebben hier een klap van gehad!
liefs lin