ANONYMOUS_USERNAME
New member
Hallo mama's,
Onze dochter is bijna 2,5. Vorig jaar begon zij angstig te worden. Haar grootste angst was toen een stokbroodje van duplo. Daarnaast was ze bang voor water, dieren (alle dieren, zelfs als ze vanaf een afstand kijken), alle bloemen behalve madeliefjes, denneappels, scooters (ook als ze stil stonden), drukke kinderen, jongens, enz. Per dag waren er ongeveer 20 dingen waar ze bang voor was. Nu is dit wel verminderd maar blijft ze, in mijn ogen, extreem angstig. Ze geeft ook aan dat ze dingen eng vindt. Een scooter maakt herrie, een stilstaande scooter maakt straks herrie waardoor het al eng is. Water gaat goed, maar het diepe bad in het zwembad is eng.
Ik praat veel met haar, vertel wat iets is en wat het doet, soms moet ze van mij dingen doen bv een tijd in het diepere zwembad als we zwemmen. Ze praat thuis erg goed, maar op de creche praat ze niet omdat er een paar drukke kinderen zijn.
Ik vind het soms wel lastig om met al die angsten om te gaan. Dat ze voor iets bang zijn, is 'normaal' voor de leeftijd, maar zoveel angsten? Mijn man vindt het wel mee vallen en maakt zich er geen zorgen om. Heeft iemand hier ervaringen mee?
Groetjes Mariska
Onze dochter is bijna 2,5. Vorig jaar begon zij angstig te worden. Haar grootste angst was toen een stokbroodje van duplo. Daarnaast was ze bang voor water, dieren (alle dieren, zelfs als ze vanaf een afstand kijken), alle bloemen behalve madeliefjes, denneappels, scooters (ook als ze stil stonden), drukke kinderen, jongens, enz. Per dag waren er ongeveer 20 dingen waar ze bang voor was. Nu is dit wel verminderd maar blijft ze, in mijn ogen, extreem angstig. Ze geeft ook aan dat ze dingen eng vindt. Een scooter maakt herrie, een stilstaande scooter maakt straks herrie waardoor het al eng is. Water gaat goed, maar het diepe bad in het zwembad is eng.
Ik praat veel met haar, vertel wat iets is en wat het doet, soms moet ze van mij dingen doen bv een tijd in het diepere zwembad als we zwemmen. Ze praat thuis erg goed, maar op de creche praat ze niet omdat er een paar drukke kinderen zijn.
Ik vind het soms wel lastig om met al die angsten om te gaan. Dat ze voor iets bang zijn, is 'normaal' voor de leeftijd, maar zoveel angsten? Mijn man vindt het wel mee vallen en maakt zich er geen zorgen om. Heeft iemand hier ervaringen mee?
Groetjes Mariska