Hoi Daisy,
Dit klinkt behoorlijk bekend in de oren.
Ik ben 11 juli bevallen van mijn 1e kind een gezonde dochter.
De bevalling ging razendsnel met 4,5 uur was ze er.
Ik heb zelf een hele zware zwangerschap gehad, enorm veel klachten bekkeninstabiliteit,restless legs syndroom, erg last van maagzuur,gordelroos en daarbij kwam ook dat mijn man in de 2e tot de 6e zwangerschapsmaand niet bij me was maar in Afghanistan, wat erg veel spanning met zich mee bracht.
Begin 2008 zijn we gestopt met de pil, we wilde erg graag een kindje, mijn opa was toen erg ziek, ik heb daardoor lichamelijke klachten gekregen door de stress en emoties waardoor het niet lukte om zwanger te worden. Op het eind van zijn ziekbed heb ik hem nog kunnen vertellen dat het kindje naar hem vernoemd zou worden, hij heette Engel!
In Juni overleed hij en 8 november 2008 hadden we eindelijk een positieve test, mijn man ging 11 november weg naar Afghanistan, er kwam een hoop op me af, Man weg, zwanger, hormonen, van alles regelen en dan ook nog eens al die klachten erbij.
Ondanks dat de zwangerschap zwaar is geweest heb ik er onwijs van genoten en altijd maar door gegaan en was ik dolgelukkig en vrolijk.
Na de bevalling ongeveer de 6e kraamdag kreeg ik erg last van mijn emoties.De "baby blues"ik vond het verschrikkelijk hoe ik me voelde, ik voelde me leeg en eenzaam, alleen op de wereld terwijl mn man en mn kleine meisje bij me waren, ik vond het zo raar dat ik dat soort dingen voelde terwijl ik ook gelukkig was.En dat ik me zo voelde en mn man weinig voor me kon doen. Ik heb zelf ook last van verlatingsangst en ik zag er enorm tegenop dat de kraamzorg wegging 2 dagen later. Mn moeder kwam koken bij ons die kwam uit haar werk door en maakte het eten klaar en ging dan naar huis om voor hunzelf te koken, ik keek er naar uit als mn moeder kwam, maar zodra ze wegging, kreeg ik weer dat vervelende rotgevoel in mn buik, het voelde als een blok beton op mn maag, en de emoties zaten erg hoog in mn keel,waardoor ik echt geen zin had om te eten.
Ik ben naar mijn huisarts geweest en even goed kunnen praten, en mn tante heeft me reiki gegeven op afstand, ik trok erg veel energie bij haar vandaan.
Ik wilde alweer teveel zei de arts, in mn hoofd was ik alweer bezig met rekeningen, huishouden doen etc en dat kon ik er gewoon niet bij hebben.Ik was helemaal uit balans, in mn hoofd was het een rommeltje, en mn emmertje liep over. Ze zegt het is niet niks wat je hebt meegemaakt vanaf januari 2008 ben je al bezig, je hebt een hoop meegemaakt,en je hebt je schouders eronder gezet en maar door gegaan, het is niet raar dat je nu even terug gefloten wordt.En alles eruit komt!
Ik heb er 2 weken verschrikkelijk last van gehad ik heb enorm veel gehuild, en langzaam aan knapte ik weer op.
Ik heb het allemaal een plekje kunnen geven, soms heb ik er nog wel last van, komt ook wel door de oververmoeidheid, ik hang ook heel erg aan mijn moeder, voorheen ook een goeie band, maar nu ik zou niet weten wat ik zonder haar moet! Ik heb heel veel aan haar gehad.
Het is belangrijk dat je blijft praten, dat doe ik ook (kan je wel merken aan mijn giga verhaal hierboven) maar het lucht op, het is een stukje verwerkingsproces. We kunnen veel hebben maar het houdt een keertje op.
Voor mij lucht dit ook weer even op, het is nog niet zo lang geleden, maar beetje bij beetje wordt het weer beter!
