Angstig zijn

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi Meiden,

Ik heb een dingetje waar ik over wil praten. Het heeft even geduurd voordat ik het durfde te melden.

Ik ben namelijk de laatste tijd ontzettend bang en angstig. Niet of ons kindje wel gezond is maar gewoon een algemeen bang gevoel. Alsof er een hele negatieve sfeer om me heen hangt. En ook als mijn vriend bij me is.

Zoals de meeste weten hebben we 7 weken geleden ook wel wat heel heftigs mee gemaakt. De stiefbroer van mijn vriend heeft zelfmoord gepleegt. Mijn vriend zn moeder leeft al 13 jaar niet meer. Dit alles brengt bij mij maar vooral bij mijn vriend heel veel verdriet mee. Het lijkt wel alsof ik dat nu heel goed voel als hij om me heen is.

Soms heb ik ook het idee dat we niet alleen zijn, dat er "iemand" om ons heen hangt, dan denk ik, al zou het zo zijn ( ik denk niet dat het echt zo is hoor), dan zijn het "mensen" die van ons gehouden hebben maar toch krijg ik dan een onprettig gevoel. Het lijkt of ik hier nu veeeel gevoeliger voor ben.

Vorige weekend is mijn vriend helemaal gebroken en heeft alles laten gaan, heel goed, dat doet ie normaal niet. Maar ik heb vanaf toen echt het gevoel dat het maar niet minder word...

Ik denk dat het wel goed komt, maar toch ben ik met vlagen zo bang, niet gezond en al helemaal niet voor die kleine. Dan denk ik, zwanger zijn en van die heftige dingen mee maken is niet goed voor die kleine...

En ik woon ook nog eens 100km van mijn eigen ouders vandaan, ik kom zelf uit vlijmen... Ik mis mijn moeder vooral dan heel erg...

Nou meiden, bedankt voor het lezen... ik verwacht niet dat iemand een oplossing heeft maar misschien hebben andere ook wel last van angsten en dat stelt me dan alweer gerust misschien...

Liefs Kim
 
Hoi Kim...het is ook heel heftig wat je pas heb mee moeten maken. Je moet je niet onprettig voelen door de aanwezigheid die je voelt. Zoals je zelf al aangeeft zal het iemand die zijn die in je hart zit en daar waarschijnlijk is om je te steunen! Kan me voorstellen dat het moeilijk is als je vriend zich laat gaan wat je niet gewend bent, maar het is wel goed dat ie dat heeft gedaan, toch!?!

Door al je hormonen in je lichaam reageer je misschien ook anders op alle gebeurtenissen.
Ik heb (gelukkig) niet zoiets heftig meegemaakt maar ook ik merk dat ik heel anders reageer dan normaal. Vraag me soms wel eens af wie ik momenteel ben. Zo anders.

Als jij gelooft dat het goed komt zal het ook goed komen toch! Jij bent sterk dus je baby ook....

kan me voorstellen dat je moeder mist. Gelukkig kan haar wel bellen en emailen neem ik aan.

Neem anders , als dat mogelijk is een weekendje vrij en ga lekker naar je moeder toe!

Heel veel sterkte!!! en mocht je wat kwijt willen dan zijn wij er voor je.

Gr Andrea
 
Ik reageer op het moment ook heel anders dan normaal. Kan veel minder hebben. Ik heb vorig jaar mijn schoonvader verloren en hij is overleden op het moment dat ik bij hem waakte en sinds ik zwanger ben denk ik steeds vaker aan hem.Omdat hij niet heeft mee mogen maken dat zijn oudste zoon getrouwd is en nu een kindje krijgt dit zou zijn eerste kleinkind zijn. Dus vind dat af en toe wel moeilijk. Maar dit is niet te vergelijken met wat jij hebt meegemaakt. Ik wens je alleen heel veel sterkte en probeer er zoveel mogelijk positief in te staan.

Groetjes Jojanneke
 
Hi. Ik zou je angsten vermelden Bij je volgende bezoek aan de vlk. Misschien zit je tegen een depressie aan als gevolg vd hormonen.

Je hebt veel meegemaakt en gaat straks nog veel meer veranderingen meemaken met die kleine. Misschien is het n idee om eens rustig alle narigheid etc op n rijtje te zetten met een psycholoog.

Voor zover de aanwezigheid in je huis. Persoonlijk heb ik daar geen ervaring mee. Maar als t je angstig maakt zou ik t tegen die personen zeggen dat ze je bang maken en vragen of ze weg willen gaan. Dat schijnt te helpen. Maar dat weet ik Dus niet uit eigen ervaring maar van m n moeder.

Maar wat er ook gebeurd het komt allemaal wel goed. Kop op!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan