<p>Hoi allemaal,</p><p>ik wist niet zo goed in welke categorie ik dit moest plaatsen, hopelijk is hier goed 
.</p><p>ik en mijn vrouw zijn al lang in gesprek over het krijgen van kinderen. Ikzelf heb een erfelijke aandoening, waardoor wij niet zomaar via de natuurlijke weg zwanger kunnen raken. Daarom lopen wij bij een ziekenhuis die ons ondersteunt bij mogelijk IVF, danwel onderzoek tijdens de zwangerschap. Dit levert natuurlijk een dosis gezonde stress op.</p><p>Effin, toen de pandemie begon is mijn vrouw besmet geraakt, en ze heeft hier nu 2 jaar later nog steeds behoorlijk last van. Long-covid. Ze neemt hiervoor al voor langere tijd astma medicatie. Extra stress dus want wat voor invloed heeft dit in de toekomst op haar gezondheid en de zwangerschap.</p><p>Daarnaast begon ik aan een nieuwe baan en een maand later kwam de pandemie. Het inwerk traject op afstand ipv kantoor was dus zwaar.</p><p>In combinatie met de huizenmarkt, het wonen in een huur huis, en bovenstaande zaken, hadden wij al genoeg stress op ons bord. Gelukkig hebben we inmiddels een huis kunnen kopen, en hebben we het tochtige huurhuis achter ons gelaten. Helaas leverde het huis zelf ook genoeg stress op. Verborgen gebreken, waaronder meerdere lekkages. Bouwmaterialen duur, werklui moeilijk aan te komen. Stress, stress, stress.</p><p>En dan vorige week, wat ontzettend vreselijk wat daar nu gebeurd. Ik heb er geen worden voor, maar vind het ook enorm angstig voor hier. Sindsdien ben ik in een hogere staat van paraatheid, ook omdat ons nieuwe huis in de buurt van Volkel staat. Ik vind geen rust, mijn spieren staan constant onder spanning, het ene na het andere nieuwsbericht boezemt mij angst in.</p><p>"Waarom zou ik vandaag gaan werken als hier straks de bommen vallen."</p><p>"Heeft het nog wel zin dit huis op te knappen als het straks omvergeblazen wordt."</p><p>"Willen wij wel kinderen op deze wereld zetten als de wereld er zo uit ziet."<br /><br />Ik heb enorm veel angst dat het mis gaat, dat het escaleert en volledig uit de hand gaat lopen. Ik heb hier als burger natuurlijk totaal geen controle op of zeggenschap over, maar ik maak me alleen maar zorgen. Zorgen, angst, en paniek. Controle loslaten is niet mijn sterkste punt.</p><p>Zijn er mensen die mij hier mee kunnen helpen? Hoe ga ik hier beter mee om? Ik denk en voel met zoveel emotie dat ik niet meer rationeel ben. Ik vind geen rust meer in mijn eigen huis. En dit alles, denk ik, omdat mijn mentale veerbaarheid de afgelopen jaren is verzwakt door de stress.</p><p>Dankjewel voor het lezen .</p>
.</p><p>ik en mijn vrouw zijn al lang in gesprek over het krijgen van kinderen. Ikzelf heb een erfelijke aandoening, waardoor wij niet zomaar via de natuurlijke weg zwanger kunnen raken. Daarom lopen wij bij een ziekenhuis die ons ondersteunt bij mogelijk IVF, danwel onderzoek tijdens de zwangerschap. Dit levert natuurlijk een dosis gezonde stress op.</p><p>Effin, toen de pandemie begon is mijn vrouw besmet geraakt, en ze heeft hier nu 2 jaar later nog steeds behoorlijk last van. Long-covid. Ze neemt hiervoor al voor langere tijd astma medicatie. Extra stress dus want wat voor invloed heeft dit in de toekomst op haar gezondheid en de zwangerschap.</p><p>Daarnaast begon ik aan een nieuwe baan en een maand later kwam de pandemie. Het inwerk traject op afstand ipv kantoor was dus zwaar.</p><p>In combinatie met de huizenmarkt, het wonen in een huur huis, en bovenstaande zaken, hadden wij al genoeg stress op ons bord. Gelukkig hebben we inmiddels een huis kunnen kopen, en hebben we het tochtige huurhuis achter ons gelaten. Helaas leverde het huis zelf ook genoeg stress op. Verborgen gebreken, waaronder meerdere lekkages. Bouwmaterialen duur, werklui moeilijk aan te komen. Stress, stress, stress.</p><p>En dan vorige week, wat ontzettend vreselijk wat daar nu gebeurd. Ik heb er geen worden voor, maar vind het ook enorm angstig voor hier. Sindsdien ben ik in een hogere staat van paraatheid, ook omdat ons nieuwe huis in de buurt van Volkel staat. Ik vind geen rust, mijn spieren staan constant onder spanning, het ene na het andere nieuwsbericht boezemt mij angst in.</p><p>"Waarom zou ik vandaag gaan werken als hier straks de bommen vallen."</p><p>"Heeft het nog wel zin dit huis op te knappen als het straks omvergeblazen wordt."</p><p>"Willen wij wel kinderen op deze wereld zetten als de wereld er zo uit ziet."<br /><br />Ik heb enorm veel angst dat het mis gaat, dat het escaleert en volledig uit de hand gaat lopen. Ik heb hier als burger natuurlijk totaal geen controle op of zeggenschap over, maar ik maak me alleen maar zorgen. Zorgen, angst, en paniek. Controle loslaten is niet mijn sterkste punt.</p><p>Zijn er mensen die mij hier mee kunnen helpen? Hoe ga ik hier beter mee om? Ik denk en voel met zoveel emotie dat ik niet meer rationeel ben. Ik vind geen rust meer in mijn eigen huis. En dit alles, denk ik, omdat mijn mentale veerbaarheid de afgelopen jaren is verzwakt door de stress.</p><p>Dankjewel voor het lezen .</p>